Search Results

bijdrage door Marieke de Lorijn In de kleine zaal voelt het optreden van John Maus als een intense, licht chaotische ontlading waarin hij met gesloten ogen en wilde bewegingen volledig opgaat in zijn eigen muziek. Zijn donkere synthpop krijgt live een bijna ritualistische kracht. John Maus @ Poppodium 013 (Tilburg, NL) | © Marieke de Lorijn Maximilian Tanner Maximilian Tanner opent de avond in 013 met late-night synth-pop, een mengsel van koele synthlagen, breekbare vocalen en subtiele glitch-accenten. Als opwarmer voor John Maus levert hij een sfeervolle toon, die net duister genoeg is om de deur open te zetten naar de wereld van John Maus. Maximilian Tanner Poppodium 013 (Tilburg, NL) | © Marieke de Lorijn John Maus In de kleine zaal van 013 staan bij het podium enkele gasten te wachten. Ze delen: 'Een optreden van John Maus is anders dan menig concert: het maakt iets in je los.' Het is een optreden dat bezoekers niet altijd begrijpen, maar veelal intrigeren. De reden dat eerdere bezoekers van een John Maus-optreden graag terugkeren. Tussen de fans aan de rand van het podium zijn er ook fans die Maus deze avond voor het eerst live zien. Maus komt ineens het podium op. Achterop het podium staat een laptop die hij zelf aan zet. Het is enkel Maus met microfoon. En zijn wilde spring- en buigbewegingen. Bij één nummer zijn het zelfs burpees. Dit is een full-body oefening waarbij je in één vloeiende beweging meerdere bewegingen combineert: van staan naar door de knieën, via een push-up naar een opspringen. Ofwel een intensieve oefening die kracht, uithoudingsvermogen en explosiviteit traint. Als toeschouwer is het haast onmogelijk om stil te blijven staan. John Maus @ Poppodium 013 (Tilburg, NL) | © Marieke de Lorijn De setlist is een mix van cultfavorieten en nieuw werk. Tijd lijkt weinig relevant, want de klanken vloeien in elkaar over als één lange droom. Maus zijn typerende schreeuwen, zijn wilde gebaren met arm en vuist op schouder, en het absurde contrast tussen zijn academische uitstraling en totale fysieke overgave, maken het onmogelijk om weg te kijken. Zo plots als hij opkwam, was hij ook ineens weg. Maar hij kwam nog even terug voor het nummer Believer . Met een zwaai verlaat hij daarna het podium. Dat was het. Mogelijk hebben we niet alles begrepen, maar zeker wel iets ervaren. donderdag 20 november 2025, Poppodium 013 (Tilburg, NL) | Foto's & tekst: Marieke de Lorijn

Wanneer ik zeg dat dit als standaard melodic doom/death klinkt, dan bedoel ik dat absoluut als een compliment en een statement. Als het goed klinkt, moet je het niet noodzakelijk proberen te veranderen. Deze song heeft immers al genoeg om je bij je nekvel mee te grijpen. Rauwe en cleane vocals, mooi afgewisseld. Goede balans tussen strofes en refrein en een absoluut beklijvend middenstuk. Diamonds in the Rough heet dit lekker stukje muziek en daarop krijgen de Finnen de hulp van niemand minder dan Okko Solanterä (ons bekend van onder meer Horizon Ignited en Slaughterror). Het is, na The Colour of You , de tweede vooruitgeschoven videosingle uit het aankomende album The Bereaved dat op 16 januari uitkomt via Noble Demon. Website Lees meer Vocalist Jaakko Mäntymaa reflects on the song’s lyrical theme: " I have always had an issue with how we tend to remember those passed. You know, concentrating excessively on the good sides of a person and downplaying imperfections, the whole 'don’t speak ill of the dead' thing. What could honor a person more than seeing and remembering him as a whole, flaws and all? This song celebrates memories that stick to what really happened. " Guitarist Nico Mänttäri adds: " Even though usually our music is more about slowly building atmospheres and long and lingering songs, on occasion it is nice to venture a bit more -to the point- rock’n roll type of stuff. This piece ended up being one of those experiments. We had had talks with our dear friend Okko (Solanterä) about doing a feature on this album, and once he ripped his vocal delivery on the chorus of the song, all just fell into place. Really looking forward to playing this one live ."

Ik ga meteen met deur en al in uw huis vallen. Ik heb in mijn leven al honderden concerten bijgewoond, misschien zelfs meer, maar wat ik donderdag in Trix heb mogen aanschouwen is toch wel van het beste van wat ik de voorbije jaren heb mogen meemaken. En in mijn levenstijd toch ook wel minstens top 5 materiaal. De verdienste daarvan schrijf ik voor het grootste deel op naam van Leprous . De hele band was fantastisch op dreef en leek voor niets minder dan de perfectie te gaan. En die hebben ze toch zo goed als gehaald. Ongelooflijk wat voor een krachtige sound deze heren produceren op het podium. Maar ook het geluid zat geweldig goed en de belichting was ronduit subliem. Het zijn zulke details die voor de ultieme beleving zorgen. Maar de Noren waren niet alleen gekomen vanavond. Ze hadden enkele bevriende bands uitgenodigd om hen op deze tour te vergezellen. Waaronder de Finnen van Royal Sorrow . Een band die ik nog maar onlangs ontdekte met hun debuutalbum, Innerdeep , maar die voorheen meer dan tien jaar bezig waren onder de naam Edge of Haze. Zij moesten om 18.50 u voor een nagenoeg nog lege zaal de boel in gang trekken. Dat leken ze zich niet heel erg aan te trekken, want ze vlogen vol overgave in hun set. En dat leek te werken, want song na song dikten de rijen voor het podium aan. Ik heb het gevoel dat deze band met hun mooie melodic alternative metal wel eens heel groot zou kunnen worden. Wie er vanavond bij was, kan dan zeggen: "Ik heb die jaren geleden nog gezien als opener voor Leprous." Die pluim mag u nu alvast op uw hoed steken. Ook het Noorste Gåte was van de partij. Een band waarvan ik eerlijkheidshalve alleen maar wist dat ze dat folkmetalbandje waren dat twee jaar geleden Noorwegen mocht vertegenwoordigen op het eurovisie songfestival. Maar wat een ontdekking was dit! Die prachtige stem van Gunnhild Sundli! Die geschifte gitarist en die bassist die daar al niet veel voor moet onder doen. Die zalige mix van metal, elektronica en folkinstrumenten. Yep, deze band heeft er na vanavond al zeker een grote fan bij. Maar ik zal, denk ik, niet de enige zijn. De band waarvan we allemaal al fan waren, is natuurlijk Leprous. Het was mij persoonlijk nog nooit eerder gelukt om deze band live te pakken te krijgen en dan ben ik blij dat het op zo'n nagenoeg perfecte avond als vanavond mocht zijn. Mijn excuses dat ik dat woordje (perfect, dus) hier zo vaak gebruik, maar dat is naar mijn bescheiden mening meer dan terecht. Bekijk toch ook eens die playlist. Checkt u deze maar op setlist.fm . Einar verwees zelf ook naar deze overbekende site om te 'bewijzen' dat ze At the Bottom niet vaak live spelen. Het was inderdaad niet gelogen. Maar ook een nummer als The Valley staat de laatste jaren niet zo vaak meer op die setlist. Dat zijn natuurlijk dingen die voor de verrassingen zorgen. En voor de band zorgt het ook voor de nodige afwisseling waarschijnlijk. Van routineus spelen kunnen we hen echter zeker niet beschuldigen. Publieksfavorieten als Below of The Price worden nog altijd met veel passie gebracht. Tijdens hun laatste tournee door de VS deed de band mee aan de Musora session waar ze Aha's Take on Me voorgeschoteld kregen. Een song waarvan de makers volgens Einar, ironisch genoeg, niet wisten dat het van een Noorse band was. Anyway, het is duidelijk een leuke song voor hen om te brengen en bij de meeste fans zit dit nummer gewoon in het collectieve geheugen. Een win-win dus. Er werd ook tijd gemaakt om naar het hele oude werk te kijken. Einar hield een klein kwisje met het publiek en vroeg hen wanneer Leprous voor het eerst in België speelde. Het blijkt in 2009 te zijn geweest in dezelfde venue als vanavond die toen nog de, door Einar perfect uitgesproken, naam Hof Ter Lo droeg. En op zijn vraag of er iemand van ons toen ook al bij was, klonken er toch enkele 'Yeah's. Er werd ook door iemand geroepen om White te spelen. Einar zette de song in op zijn keyboard maar besloot dan: "No, we're not gonna play that one." We kregen echter wel een magistrale versie van Forced Entry . Voor de encore break werden we nog omvergemokerd met een medley van Castaway Angels en From the Flame. Als toegift werden we dan helemaal lamgeslagen met een uitzinnige versie van Atonement gecombineerd met een outrogedeelte van The Sky is Red. Ik blijf erbij. De perfectie bestaat niet maar deze avond kwam toch wel héél gevaarlijk dicht in de buurt. LEPROUS   GÅTE ROYAL SORROW ______________________________________________________________________________ donderdag 20 november 2025, Trix (Antwerpen, BE) | tekst + foto's: Jan Guisset Met dank aan: Trix

Het Haagse Musicon stond vrijdagavond in het teken van rauwe punkenergie en speelse chaos. Het voorprogramma werd verzorgd door Chattermag , dat met hun eigen publiek de zaal al vroeg warm kreeg.   Met een expressieve performance en uitgesproken don’t give a fuck -attitude wisten ze het publiek moeiteloos op te zwepen. Het jonge volk ging volledig los: er werd gedanst, gesprongen en meegebruld. Een hoogtepunt was het moment waarop de zangeres en de gitariste zich tussen de mensen begaven en een soort spiegeldans uitvoerden, alsof ze elkaars bewegingen reflecteerden.   Even later daagde de band de zaal uit tot een circle pit - en tot zichtbaar plezier gebeurde dat ook daadwerkelijk. Het was vermakelijk, onvoorspelbaar, soms absurd, maar altijd meeslepend. Chattermag bewees dat ze niet alleen muziek maken, maar een ervaring neerzetten die je bijblijft.   Hoofdact FLASYD bleek een interessante, maar ook enigszins verwarrende act. Voor het publiek was het vaak niet duidelijk wanneer er mocht worden geklapt, maar zodra de band inzette, ramde het wel lekker en klonk het overtuigend.   De schorre stem van de zangeres paste opvallend goed bij de gruizige sound. Zelf gaf ze toe dat ze liever schrijft en iemand anders laat zingen – ze vindt namelijk dat ze niet kan zingen. Juist die zelfrelativering maakt haar optredens authentiek en sluit aan bij de filosofie van FLASYD : punk als middel om normen te doorbreken en rauwe eerlijkheid boven perfectie te stellen. Hun teksten spelen vaak met seksualiteit als wapen tegen machtsstructuren en toxiciteit. Net die geladen thematiek gaf het optreden een dreigende intensiteit.   Het optreden begon en eindigde met een muur van feedback uit de basversterker. Onnodig? Misschien. Maar punk blijft punk, en FLASYD liet dat luid en duidelijk horen. Minder sterk was het vele overleg tussen de nummers door, waarbij de bandleden soms zichtbaar moesten beslissen wat ze als volgende gingen spelen. Toch paste ook dat rommelige karakter bij hun credo Always Fast, Hardly Accurate , de titel van hun debuutalbum uit 2024.   Qua intensiteit wist FLASYD te imponeren: de muziek had momenten die dreigend aanvoelden en liet het publiek achter met een onbestemd gevoel. Het sfeervolle, gedempte rode licht versterkte die sfeer, al was het voor de aanwezige fotografen extra lastig om mooi op beeld vast te leggen.   Vrijdag 21 november 2025, Musicon (Den Haag, NL) | Foto's en tekst:  Jasper Groothuizen

Amon Amarth - Live at Wacken Open Air 2024 De Vikinglegendes van Amon Amarth 'rule the waves' en binnenkort ook de Lotto Arena! De Zweedse deathmetalband meert aan op zondag 18 oktober 2026 in Antwerpen met hun 'THE ALLFATHER AWAKENS: EUROPE & UK 2026' tour en brengt Orbit Culture en Soilwork mee op hun Vikingtocht. Met twaalf studioalbums, een compilatiealbum en een EP op hun naam is Amon Amarth uitgegroeid tot een monument binnen de melodieuze deathmetal. De band, bestaande Olavi Mikkonen (leadgitaar), Johan Hegg (vocals), Ted Lundström (bas), Johan Söderberg (ritmegitaar) en Jocke Wallgren (drum), laat al meer dan twintig jaar zien hoe episch en krachtig metal kan klinken. Hun debuutalbum ' One Sent From The Golden Hall ' verscheen in 1998, maar met hun zevende album ' Twilight Of The Thunder God ' (2008) brak de band internationaal echt door. Amon Amarth belichaamt de Vikingmythologie: hun songteksten, liveshows en iconische muziekvideo's staan bol van Noorse goden, veldslagen en heroïsche verhalen. Hun nieuwste single " We Rule the Waves " is een veelbelovend voorsmaakje van een aankomend album. Dompel jezelf op 18 oktober in de Lotto Arena onder in de wereld van Vikingen, mythische vertellingen en donderende riffs! Tekst: Live Nation Info & tickets: zondag, 18 oktober 2026, Lotto Arena, Antwerpen (BE) website facebook instagram

Gaerea - Summer Breeze 2025 - ARTE Concert GAEREA is nothing short of a beautiful enigma rooted in musical extremity and utter passion. In under a decade, the masked collective, born in the Portuguese town of Porto, has navigated countless darkened shades of metal to arrive at their fifth album and Century Media debut, Loss. Loss is the sound of GAEREA continuing to define and redefine itself, incorporating elements of the band’s post-black metal past with the sharpened sonics and haunting melodies that coalesced spectacularly with 2024’s album, Coma. Recorded in early 2025 in Portugal with long-running collaborator Miguel Teroso at Demigod Recordings, Loss finds GAEREA emerging from creative chrysalis and bursting into something as engaging as it is unexpected. GAEREA is one of the rare bands where the boundaries between life and art not merely intertwine but forge a totality that you not only hear on record but one that also plays out in the band’s explosive live performance. Their combination of onstage rapture and sonic spirituality invites comparisons to kindred souls like Neurosis or Amen Ra. Swathed entirely in black with their distinct sigil occupying the space where their faces should be, there’s both a totality and anonymity that’s transcendent and binding when the fivesome takes stage; a distinct, hermetic code that connects all aspects of the band from the musical to the spiritual. The distance GAEREA has come since emerging from Portugal’s microscopic metal underground proves what a force they have become. Tekst: Botanique Info & tickets: vrijdag 20 maart 2026, Botanique, Brussel (BE) website facebook instagram

HENGE in Prague (mini movie) Sinds de buitenaardse pleziermakers van HENGE enkele jaren terug hun basis bouwden op planeet aarde trakteren ze de inwoners op regelmatige basis op een concert. Als culturele gezanten van hun planeet Agricula werkten ze zich zo op tot een graag geziene gast op de grote festivals van UK en Europa. De muziek van HENGE  ontsnapt aan elke definitie, maar combineert elementen van rave, psych, en prog tot een mix die de grenzen van menselijke muziek duidelijk overschrijdt . Hun optredens zijn energiek, subversief en geestverruimend. Maar het grootste geschenk van HENGE  aan de mens is hun boodschap van vrede, hoop en fun. Of zoals ze zelf zeggen: Attention Humans! This is HENGE .We are not from this world.We bring you music from distant planets.We offer this gift for the edification of humankind… so that eventually your species may put an end to war and set up new homes in space. Info & tickets: donderdag 11 december 2025, Cactus Club, Brugge (BE) website facebook instagram

Godspeed You! Black Emperor - Live in Floyd, Athens, 18.10.2024 Mythisch, instrumentaal en onweerstaanbaar: geen frontman, geen promo, wél een vulkanische post-rockervaring van Godspeed You! Black Emperor. De status van de Canadese post-rockband Godspeed You! Black Emperor is stilaan mythisch. Promo doen ze niet, ze spelen in het halfduister en een frontman of -vrouw hebben ze niet. Maar hun concerten zijn een intense beleving met zorgvuldig opgebouwde epische composities, rijke arrangementen en vulkanische uitbarstingen. Hun vroege albums, zoals 'F#A#∞' (1997) en 'Lift Your Skinny Fists Like Antennas to Heaven' (2000), worden beschouwd als klassiekers die protestmuziek herdefinieerden. Live gaat de ervaring nog verder: meerdere 16mm-projectoren, overlappende analoge filmloops en iconische albumartwork creëren een meeslepende wereld. Na een pauze van zeven jaar keerde de band in 2010 terug en sindsdien betoveren ze wereldwijd volle zalen met nieuwe albums en legendarische shows, waaronder hun recente release 'NO TITLE AS OF 13 FEBRUARY 2024 28,340 DEAD'. Lees ook: Fotoverslag | Godspeed You! Black Emperor & Marisa Anderson Info & tickets: zaterdag 11 april 2026, 19u30 Trix, Antwerpen (BE) website

Precies zes jaar geleden stond het Italiaanse Lacuna Coil voor het laatst op het podium in Nederland en een eigen headline show was zelfs al langer g eleden. Het nieuwste album 'Sleepless Empire' werd in februari van dit jaar uitgebracht en voor deze Europese tour werden daar ook eindelijk twee shows in Nederland aan toegevoegd! In een uitverkocht Doornroosje in Nijmegen leek het alsof de tijd al die jaren had stilgestaan. Naast de klassieke Lacuna Coil hits – gebracht met de welbekende energie – kregen we ook bijna alle nummers van het nieuwe album te horen! De avond werd geopend door de Amerikaanse band Nonpoint . Ik had er zelf nog nooit van gehoord, en misschien was het ook een beetje een vreemde combinatie samen met Lacuna Coil. Vooral ook te zien aan de fans van de band die de zaal massaal verlieten toen deze show was afgelopen. Toch stelden ze mij zeker niet teleur, want ze waren echt wel goed! Nonpoint: Lacuna Coil: Vrijdag 14 november 2025, Lacuna Coil - Doornroosje (Nijmegen, NL) / Foto's en tekst:  Lorena Aal

Rulder - Gare EP 'Veronica komt naar je toe' klonk het in mijn jeugd. Ja tarara, nooit is die trut aan mijn deur gepasseerd. Op Gers Pardoel kon je ook al niet rekenen - als je dat al wou. Dan liever Rulder , die nemen je tenminste wél mee, op hun EP Gare bijvoorbeeld. Een post-rock/metal trip langs Glasgow, Oradour en Baltimore, of tenminste het gevoel en het geluid dat die plaatsen op één of andere manier oproepen. Zo verwijst Glasgow naar de invloed van Mogwai , terwijl Oradour het verhaal vertelt van een Frans dorpje dat in WOII quasi van de kaart werd geveegd. Baltimore is dan weer de geboortestad van Frank Zappa . Leuk om te weten, ik hoor er vooral steengoede muzikanten in. Met zijn tweeën sleuren Kiliaan Baert en Matthias Rosseel je op drie gevarieerde tracks even naar het volgende station - wedden dat je via de repeatknop meteen om een retourkaartje vraagt? Meer info Rulder verkent als duo de grenzen van hun muzikale mogelijkheden, met een explosieve mix van dynamische en intense riffs als resultaat. Geïnspireerd door bands als Isis, Cave In, Cult of Luna, Thrice en Brutus. Dit Brugs duo brengt nu hun tweede EP uit. Samen met vrienden zullen ze deze op verschillende podia presenteren. Hoe is Rulder ontstaan? We leerden elkaar kennen in een bandje hier in Brugge. Daar voelden we ons niet helemaal thuis, maar omdat we het onderling goed konden vinden, bleven we samen spelen. Buiten de repetities trokken we vaak met elkaar op. Matthias was gitarist en Kiliaan speelde bas. Tot Kiliaan besloot zijn droom als drummer waar te maken. Matthias reed met hem mee “naar het hol van Pluto” om de drum te halen waarop hij vandaag nog steeds speelt. Al snel begonnen we met z’n twee te repeteren. Wat eerst losse jam­sessies waren met veel aperitiefmomenten, groeide uit tot lange, productieve repetitiedagen. In het begin puur voor onszelf, zonder plannen om er iets mee te doen. Maar omdat we er zoveel energie uit haalden, besloten we er echt voor te gaan. We verlieten onze band en zetten samen een nieuw project op. Muziek maken kan je met velen doen, maar écht muziek maken lukt maar met weinigen. Bij Rulder gaat dat vanzelf: we lachen veel, we klikken muzikaal, en elke repetitie geeft ons opnieuw energie. RULDER is ondertussen steeds meer aan het evolueren naar een familie. Tino Mortier is al lang een vaste waarde. Hij neemt zo goed als alle foto’s, werkt mee aan de artwork en maakt onze visuele ondersteuning. Hij is een ontzettend getalenteerde gast. Zeker iemand om in de gaten te houden. Ook Melvin Matthys is sinds kort een deel van onze familie. Hij is onze vaste geluidsman en zoekt samen met ons naar een manier om live te klinken zoals we willen. Een band zijn met 2 brengt uitdagingen met zich mee, maar Melvin vindt steeds een manier om het te doen werken.  Waar komt de naam vandaan? De naam komt van Matthias. Hij stelde “RULDER” voor – West-Vlaams voor bromvlieg. Op zich niets groots, maar het klonk meteen goed en bleef hangen. Bovendien begonnen Matthias’ versterkers vaak te brommen zodra de distortion open ging. Het voelde gewoon juist, en zo was RULDER geboren. Hoe omschrijven jullie jullie muziek? Dat blijft een moeilijke vraag, omdat we ons niet graag in één hokje laten plaatsen. We vertrekken vanuit post-metal, maar volgen vooral wat voor ons goed voelt. Sfeer en kracht staan centraal: dromerige, sferische passages worden afgewisseld met intense, zware uitbarstingen. Die dynamiek is voor ons essentieel. Onze muziek klinkt ruw, maar tegelijk hoopvol. Het doel is om elke luisteraar mee te nemen in een reis. Welke invloeden hebben jullie sound gevormd? Bands als Isis, Russian Circles, Cave In, Thrice, Brutus, Amenra, Psychonaut, …  hebben ons sterk beïnvloed. Jullie zijn maar met twee. Is dat bewust, en kan dat veranderen? Dat is een bewuste keuze. We houden van uitdagingen. Matthias experimenteerde al snel met een loopstation en Kiliaan met een samplepad. Zo ontstond onze manier van spelen: Matthias combineert gitaar en bas tegelijk via loops, terwijl Kiliaan met een stevige drumstijl de fundering legt. Natuurlijk brengt dit beperkingen mee die met een extra muzikant eenvoudig opgelost zouden zijn. Maar wij vinden het net leuk om te zoeken, te proberen en te experimenteren. Dat gevoel wanneer een loop perfect valt en we euforisch staan te springen in het repetitiekot: daar doen we het voor. Post-metal wordt vaak gelinkt aan apocalyptische klanken. Herkennen jullie dat in RULDER? Post-metal is voor ons de meest passende noemer, maar er zit veel meer in. Ja, er zijn apocalyptische klanken, maar ook warme, hoopvolle passages die onze emoties meegeven. Alles wat we als muzikanten geleerd hebben, nemen we mee in Rulder. Jullie geven namen van steden aan jullie nummers. Is daar een reden voor? De titels verwijzen naar steden die een speciale betekenis hebben. Soms zijn ze een knipoog naar bands die ons beïnvloed hebben. Zo verwijst Moskou  naar Russian Circles, en Boston  naar Isis. Vancouver  was dan weer geïnspireerd door Matthias’ reiservaring daar: “no nonsense” en “straight to the point” – net zoals het nummer zelf. Blijft die traditie behouden? Ja, ook de nieuwe EP bevat drie nummers die naar steden of dorpen verwijzen. Dit keer onder andere naar de thuisstad van Mogwai en naar een dorp met een bijzonder verhaal. Meer daarover binnenkort! Baltimore is jullie nieuwste release. Heb je daar meer info over? Baltimore is inderdaad de nieuwste single die we lossen. Het is een eerste blik op onze nieuwe EP ‘Gare’. Baltimore komt uit op 3 oktober 2025. Dit is niet zomaar gekozen. Het is een week voor onze deelname aan Soundtrack en we brengen dit nummer ook die avond in Cactus Brugge. Baltimore verwijst naar de geboortestad van Frank Zappa. We zijn beide fans van niet alleen zijn muziek, maar hoe hij in het leven stond als muzikant. Het harde werk die in z’n muziek ging en de manier waarop hij kritisch in de wereld stond, spreken ons enorm aan.  Tekst speelt geen hoofdrol bij jullie muziek. Waarom? Voor ons draait alles om het geheel. Tekst is aanwezig – zoals in Boston  en de nieuwe nummers – maar wordt bewust gemixt als onderdeel van het instrumentarium. Niet de stem op zich, maar de totale sound staat centraal. Op onze nieuwe EP hebben we meer werk gestoken in het schrijven van teksten. Ze vertalen gevoelens of versterken de emotie die we willen overbrengen. De teksten van bijvoorbeeld Baltimore verwijzen naar de ‘weg kwijt zijn’. Zoeken in het donker. Aanwezig zijn in een massa, maar tegelijk onzichtbaar zijn.  Live zetten we dit ook door. Sinds kort werken we met een vaste geluidsman, Melvin, die perfect begrijpt wat we willen. Daarnaast helpt Tino Mortier ons al sinds het begin met foto’s en video’s. Zijn werk geeft een enorme meerwaarde aan ons geheel. Over jullie nieuwe EP: wie zit daar allemaal achter? Die werd opgenomen met Pieter-Jan Cools . We ontmoetten hem toevallig toen hij een repetitie binnenwandelde  en voorstelde om samen de studio in te duiken. Hoewel ons genre hem niet vertrouwd was, zorgde zijn frisse blik net voor originele invalshoeken. Hij hielp ons de klanken te verfijnen en gaf ons nummers extra diepte. De mastering is, net zoals bij onze vorige opnames, in handen van Tim De Gieter , een grote inspiratie voor ons. Kiliaan bewondert hem al sinds zijn werk bij Amenra. Het was een eer om met hem samen te werken – en hopelijk ooit nauwer in de toekomst. Het artwork is gedaan door Johanna Van Sichem De Combe . We maakten gebruik van een foto van Tino Mortier . We vonden zelf geen manier om de foto op een boeiende manier te verwerken tot een albumcover. Tino stelde Johanna voor en de eerste reeks resultaten die binnenkwamen, waren enorm goed. De keuze maken was een gigantische uitdaging. Na veel twijfelen, hebben we afgeklopt op het ontwerp dat er nu is.  Wat brengt de toekomst? Er is veel te doen! Op 10 oktober spelen we de voorrondes van Soundtrack  en mogen we daarvoor afzakken naar de Cactusclub in Brugge. Ons enthousiasme is onbeschrijfelijk hiervoor. Daarnaast losten we recent een affiche vol optredens en zijn we nu volop bezig met het organiseren van ons voorjaar 2026. Meer info volgt!  We dromen uiteraard van krachtige optredens met bands waar we naar opkijken in venues zoals De Zwerver, 4AD, Vooruit, AB, … Maar vooral dat we nog veel toffe mensen mogen leren kennen waar we lange avonden mee kunnen zeveren na een optreden.  bandcamp spotify

Stonemule - Rule of the Best Born Of ik zin had om de nieuwe single van Stonemule eens te beluisteren en er eventueel my two cents  over te delen? Hell yes, laat maar komen , zei ik. Met Caught in Paranoia  en Unfair Fight  hadden ze eerder dit jaar al twee uppercuts van songs op de wereld losgelaten, dus een lekkere kopstoot om het jaar af te sluiten kon er ook nog wel bij. De speelduur van 7:38  deed me wel even fronsen, maar kom—hoe erg kon het zijn? Een kwartier later (de repeatknop aanvaardde geen onderhandeling) mocht je me bij wijze van spreken van de grond rapen : uitgeteld na een resem niet aflatende aanvallen van het Brugse viertal stonden de devil horns in mijn vingers en de grimlach op mijn gezicht er zo vast op dat alleen een chirurg ze nog van me had kunnen loswrikken. Rule Of The Best Born  is niet zomaar een ramfestijn. Het is een niet-aflatend, steeds verrassend salvo van riffs, afwisselende zanglijnen en drumrolls dat je meesleurt en niet meer loslaat, in een heerlijk ruige mix van stoner en hardcore. Telkens wanneer je denkt dat er een adempauze wordt ingelast, blijkt die enkel te dienen als aanloop naar een nieuw hoogtepunt. Keine Atempause – Geschichte wird gemacht – Das geht voran! Luister ook naar Unfair Fight Caught in Paranoia Lees Rule of the best born is the last release of Stonemule’s 2025 series. This track is a complaint towards a broken system, sounding the alarm on a looming global crisis fueled by unchecked greed and a spiraling wealth gap. Recorded across closed session studio and highway studio, and expertly mixed by Alex Dierckx – Jeddraudio . A blend of alternative, sludge, post and a tad of nu-metal edge. For fans of Mastodon, Baroness, System of a Down,… Born in the West Flemish underground, Stonemule erupted onto the scene in 2014 with raw, unfiltered hardcore/punk energy. Founded by Tom Vandaele (Urge for Blood, GOD), Benjamin Himpens , Ruben Dewilde, and Dries Herreman, the band quickly gained a reputation for their intense live shows. A shift came in 2015 when bassist Dries departed, making way for Wannes Breyne and the introduction of dual vocals—setting the stage for something heavier. By 2016, Stonemule hit pause, re-emerging in 2017 with a sludgier, doom-soaked sound. Their 2018 debut EP, Dystopian State, recorded on a shoestring budget, made serious waves. Fusing hardcore, stoner metal, and doom, it earned critical acclaim— GBHBL hailed it as “EP of the year”, while Merchants of Air praised its “sheer energy and hardcore-infused stoner metal.” In 2021, they dropped “Bitter”, a single featured on Polderriffs Volume II. Then, the world stood still. Lineup changes and a pandemic-induced hiatus kept things quiet for over two years. Now, 2025 marks Stonemule’s return. Armed with new members Jon Huyghe and Tom Schelfaut , they’re recharged, heavier than ever, and ready to shake the foundations with new music and blistering live shows. The beast has awakened. Bron: Polderrecords facebook instagram website   (c) Filip Vancoillie

MARUJA @Botanique Als opwarmers stonden BEASTS voor ons klaar. En het moet gezegd: hun mix, gaande van rap tot hardcore, werkt. Werkt zelfs heel goed! Maruja is moeilijk onder één noemer te vatten en nauwelijks te definiëren. Een band die het moet hebben van pure, rauwe energie. Onbewerkt. Gewoon natuurlijk. Alles is voelbaar, van het begin tot het einde. Een energie die het publiek gewillig en vol vuur omarmt (hoe vaak ik op de rand van het podium ben beland, volstaat om de bruisende sfeer opnieuw te beleven). Kortom, ik zou er nog veel meer over kunnen zeggen, maar woorden zijn slechts zandkorrels op een dijk. Over dat zand lopen is veel mooier! MARUJA BEASTS Woensdag 19 november 2025, Botanique (Brussel,BE) | Foto's en tekst: Olivier César