Search Results

Oranssi Pazuzu @ Trix (Antwerpen, BE) Het derde weekend van oktober is zoals gewoonlijk gereserveerd voor Desertfest. Antwerpen is dan de place to be voor de betere heavy riff muziek. Hieronder een korte visuele impressie van de eerste dag. Bongripper Psychlona Oranssi Pazuzu Guiltless The Obsessed Wren Vrijdag 17 oktober 2025, Trix , Antwerpen | Foto's: Wim Wilms

Je moet het maar doen, zomaar even ruim op voorhand de AB uitverkopen ZONDER enige vorm van promo (ik doel op o.a. airplay, billboards, etc.) en zonder dat je een nieuw album uit hebt. All Them Witches flikt het, net als drie jaar geleden in Trix, louter op basis van hun reputatie en een karrevracht vol hondstrouwe fans. Re-spect! All Them Witches @ Ancienne Belgique (Brussel, BE) | © John Van de Mergel All Them Witches Dat nieuwe album - ik vermoed als titel House of Mirrors gezien de tour onder deze benaming verloopt - komt er hoor. We hebben er enkel het raden naar wanneer juist. Typisch voor de band is dat ze hun fans alvast live enkele nieuwe nummers voorschotelen. Culling Line grooved zoals we het van hen gewoon zijn, geeft ruimte aan Ben McLeod (g) en laat ook polymath Allan Van Cleave mooie pianoklanken uit zijn instrument toveren. Hold Up Say What? is lekker uptempo met een riffende McLeod en nieuwe drummer Christian Powers die er serieus wat drive in pompt. Ook Angel on the Wayside hakt er stevig in en zorgt zo voor een verrassend potent intermezzo na een broeierige eerste veertig minuten. Magische momenten die nog volgden, waren de sublieme versie van Red Rocking Chair , een folksong uit de Appalachen (o.a. opgenomen door Doc Watson) waarbij de viool van Van Cleave voor kippenvel zorgde. Ook Bulls en vanzelfsprekend Alabaster zorgden voor wow-momenten, naast de vele adembenemende solo's van McLeod en natuurlijk die heerlijke warme stem van Charles Michael Parks Jr. Maar welk nummer deed dat niet? Bekijk hier gewoon zelf het volledige optreden en... geef me gewoon gelijk. (nvdr.: met dank aan Jasper De Petter om ATW tijdens een Staalhard uitzending op Willy aan bod te laten komen!) All Them Witches @ Ancienne Belgique (Brussel, BE) | © John Van de Mergel All Them Witches @ Ancienne Belgique (Brussel, BE) | © John Van de Mergel All Them Witches @ Ancienne Belgique (Brussel, BE) | © John Van de Mergel Elder Helemaal anders was de aanpak van de vier uit Massachusetts. Veertig minuten kregen ze om het publiek op te warmen. Met 'slechts' vier nummers volbrachten ze die taak zonder verpinken. Wie van gitaren houdt, die stond te smullen: van meanderend psychedelisch tot snoeihard scheurend, vooral bij hun afsluiter Gemini (uit 2011). Damn wat gingen de heren hard te keer. Resultaat: een reeds bezweet publiek voor de headliner die makkelijk het kookpunt wist te bereiken. What a night! Elder @ Ancienne Belgique (Brussel, BE) | © John Van de Mergel Elder @ Ancienne Belgique (Brussel, BE) | © John Van de Mergel Elder @ Ancienne Belgique (Brussel, BE) | © John Van de Mergel Elder @ Ancienne Belgique (Brussel, BE) | © John Van de Mergel zondag 12 oktober 2025, Ancienne Belgique (Brussel, BE) | Foto's & tekst: John Van de Mergel

De duystere markt is de eerste expo in Europa die gespecialiseerd is in curiosa en rariteiten. Als je geïnteresseerd bent in donkere kunst, fotografie, schedels, taxidermie, handgemaakte decoratie, sieraden, .... dan is de duystere markt the place to be. Sinds een paar jaar spookte het idee door het hoofd van de organisator om een exclusief evenement te organiseren met alleen plaats voor meer bijzondere items. Het project kwam tot stand vanuit zijn passie voor dit soort items en de afwezigheid van dergelijke evenementen in Europa. Slechts 10 dagen voor Kerstmis is de markt de aangewezen plek om kerstcadeaus te scoren. Dit jaar gaat de organisator nog groter. Buiden de reeds gekende randanimaties, live optredens (Wiegedood, Modder, Henge, Bloed), sideshows, ... komt er nu een ook een extreem podium bij (18+ waanzin, verpletterende riffs en wilde nieuwe acts). Info en tickets Zaterdag 13 en zondag 14 december, Thor Central, Genk

Oef, het kan dus toch opnieuw zoals het moet! Na de miskleun getiteld Lord Hummungus pakt BLS uit met een song die zo uit The Blessed Hellride geplukt had kunnen zijn. Op dat album viel - naast heel wat sterke songs - vooral de meer luchtige mix op die sterk contrasteerde met de sompige brij van Stronger Than Death . De nieuwe single Broken and Blind begint zelfs héél erg go-go (het subgenre van funk uit Washington DC waar ook JP Gaster van Clutch zijne mosterd haalt). Wat een verademing zeg, temeer Zakk daar een héél erg leuke riedel over giet. No worries, het gaat snel de gekende richting uit hoor, maar wel op een uiterst genietbare manier. Het staat na drie singles nu mooi 2-1 in positieve zin. Luister naar: The Gallows Lees What’s going on gang? This is Zakk Wylde of Black Label Society. This is a new song called Broken and Blind. The song is about peanut butter and chocolate and what happens when you don’t have any of it. My soul is broken and I’m blind with rage if I don’t have any peanut butter and chocolate, so there you go, it’s a new song called Broken and Blind. Thank you, have a great day.” Black Label Society was founded in Los Angeles, CA., in 1998 by Zakk Wylde, the legendary guitarist, singer, and songwriter. Zakk is also known for performing and writing for Ozzy Osbourne, Zakk Sabbath, and has played guitar in honor of the Abbott brothers in Pantera’s Legacy Celebration tour since 2022. Black Label Society’s debut album,  Sonic Brew,  was released in 1998 and was followed by the 2005 release of fan-favorite,  Mafia and Doom Crew Inc.  in 2021 .  The band has released eleven studio albums, two live albums, and one EP to date, with the twelfth full-length studio album set for release in 2026.  facebook © Justin Reich

met dank aan JoMarie Op donderdag 16 oktober 2025 stonden er twee kleppers op de planken in de Charlatan: Sonders en Safran. Donker en licht, was m’n eerste assumptie toen ik de twee zag staan in de line-up. Maar niets was minder waar. Eerder de herfst en een indian summer. Sonders @ Charlatan (Gent, BE) | © JoMarie Sonders Realiseren dat iedere voorbijganger een leven heeft zo levendig en complex als je eigen leventje. Een verzuchting, een ademend herfstblad. De nerven van dit vijftal ontsproten meteen op het podium. Een begroeting aan het volk als een stevige handdruk die op het juiste moment loslaat. Sonders. Het publiek nog wat onwennig, maar wel met veel ontzag naar de frontman, Siebe Puynen. Siebe, de vocalist-gitarist van de band, is als gegoten. Een ferme snor, een prominent kapsel en een diepe melancholische stem die ergens schuilt tussen Nick Cave en Bon Iver. In het eerste deel zie ik dat Sonders de herfst bemint. Het voelen trillen van je benen omdat de zon al een tijdje niet broeit. De zomer is meegevlucht met de trekvogels naar het zuiden. De herfstbladeren verkleuren mee. De set is een seizoensovergang, een kleurenovergang van zomers groen naar herfstig bronsbruin. Van warm-energiek naar kou-etherisch. Ze beginnen met All There Is To Say , de diepte in. Het nummer is een ballade voor de quarter life crisis, met hoop aan het einde van de tunnel. De lead gitarist Isaiah Silverstein doet er een schepje bovenop, de solo, kippenvel tot in je ziel. De ballade, een schot in de roos. Middenin hun set gaan ze over met een fluitintro, On The Mends . Vanaf dit nummer trekken ze je hoopvol het eikenbos binnen op zoek naar die ene open weide waar je even op adem kunt komen. Ze eindigen met Lonely Feeling , heel gepast, een summum van het gehele optreden, de herfst ontwaakt. Safran Onze indian summer midden-oktober, Safran. Ik had de band nog nooit eerder gehoord, maar enkel via-via leren kennen toen ik videobeelden voor The Muttons had geshoot in het repetitiekot bij Dante Comman. De pianist van Safran, Jan Joos nam meteen contact met me op om voor hen in een garage/schuur een videoclip op te nemen. Die gaf ik aan een vriend over. Check zeker hun live sessions, ze zijn absoluut de moeite waard! Een warme zuidwestenwind tussen de spleten en kloven van de muren van de Charlatan. Soms een zeebries, soms een wentelende windhoos. Safran. Ik voelde me even terug in mijn tienertijd op een zonnige dag als ik even lekker pootje wilde baden aan de Blaarmeersen met een JBL-box op het gras en spikeballen met de vrienden. Terecht ook, want zo voelt Safran aan. Warm, blote voeten en gaan. Grooven op Seppe Busschots’ strakke drumwerk en Emile Busschots’ heerlijke grooves en dan even het water in om te bekomen op de zachte jazzy melodieën van zangeres Anly Lippens. P.S. dat nummer Distractions is echt een blockbuster. Lekker vettig en lekker funky, maar vooral, veel overgangen, wat het speels en soms onverwachts mysterieus maakt. Verder in hun set riepen ze ook een heel koor op het podium om nog meer poeier bij te steken. donderdag 16 oktober 2025, Charlatan (Gent, BE) | Foto's & tekst: JoMarie

Ad Infinitum is een Zwitsers-Duitse symfonische metalband die in 2018 werd opgericht door de charismatische Melissa Bonny. Ze behoren tot de crème de la crème van de moderne symfonische metal, met een krachtige frontvrouw en een vocale performance die feilloos is op alle niveaus, van emotioneel tot energiek en schreeuwerig. Hun debuutsingle 'I Am the Storm' in 2018 werd in 2020 gevolgd door het album 'Chapter I: Monarchy', een daverende mix van powermetal en symfonische grandeur. 'Chapter II: Legacy' uit 2021 bracht historische thema's op een epische manier, en in 2024 sloeg de band een nieuw muzikaal pad in met 'Abyss'. Op dit album verwerken ze invloeden uit pop, alternatieve rock en metalcore in hun symfonische sound, waarbij ze de grenzen van het genre verkennen zonder afbreuk te doen aan hun kwaliteit. Ad Infinitum blijft groeien, experimenteren en indruk maken. Deze band is hier om te blijven, en hun geluid is meer flawless dan ooit. Special guests Seven Spires en Tulip maken de avond compleet. Bron: 013 Tickets & Info Vrijdag 7 november 2025, 013 (Tilburg, NL)

Soms moet je eens een concertje doen van een groep die je eigenlijk niet kent. Maar als je vriend fan is en het is een poppunkband, dan ga je graag eens mee hé. Zo belandde ik gisterenavond dus in de Effenaar in Eindhoven. Het was alweer een hele tijd geleden dat ik hier was, maar het blijft toch een leuke concertzaal. En de avond viel nog veel beter mee dan ik had verwacht! Redhook Een verrassend voorprogramma is altijd leuk; dus als je dan ineens op een Redbook botst, is dat helemaal top. Voor wie ze nog niet kent (zoals ik tot gisterenavond): Redhook is een vierkoppige band uit Australië met een vrouwelijke zangeres. Ze brachten intussen 2 albums en een EP uit die vooral rock, metalcore, poppunk en soortgelijke muziek bevatten. Deze groep heeft blijkbaar al wat bekendheid in Nederland, want ik zag toch hier en daar een fan tijdens de set meezingen. Ook qua energie ontbrak het niet in de kleine zaal van de Effenaar. Bijna 400 man kwam op de show af, dus bijna een gevuld zaaltje. Ook leuk was dat er animatie tijdens de set was voorzien, in de vorm van zangeres Emmy die wat outfitwissels deed. Van een isolatiepak (of hoe zo'n ding heet?) tot een jurk vol bloed ... aan entertainment geen gebrek. De zang was niet altijd helemaal mijn ding en ook niet 100% zuiver maar je zag gewoon een groep vrienden op het podium die zich kapot amuseerden. Dat maakte dit optreden toch heel leuk om te zien. Aan het einde van de set begaf Emmy zich nog even in het publiek om de kleine wall of death en moshpit te joinen. Na een 40-tal minuten kwam er een einde aan het voorprogramma en ik vermoed dat ze er wel wat nieuwe fans in Nederland bij hebben. As December Falls Heb je al eens gedacht: is die nu aan het playbacken? Of heeft die iets van autotune op de micro staan? Of kan die nu eigenlijk gewoon zo verdomd goed zingen? Want dat ik precies wat mijn vriend en ik dachten bij de eerste twee nummers van As December Falls. Ik kon moeilijk geloven dat een zangeres zo enorm goed live kan zingen en zo'n speciale stem heeft. En toch! Beth van As December Falls is gewoon een toptalent, zo blijkt. Het is misschien een straf statement om te maken, maar ik had een beetje Paramore gevoel bij deze groep. Als in: een zangeres als Hayley Williams hoorde ik nog niet vaak, maar deze vrouw komt serieus in de buurt. Het potentieel hier is gigantisch! Anyway, de set bestond vooral uit een mix van nieuwe en oude muziek en dit leek wel aan te slaan bij het publiek. Halverwege de set kwam er tijdens het nummer Grim Reaper heel toepasselijk een... jawel grim reaper op het podium. Die danste de hele set gezellig mee en zorgde wel voor een lach hier en daar. Nadat zangeres Beth hem 'neerstak' werd de reaper al crowdsurfend de zaal uitgedragen. En je viel van de ene verbazing in de andere, want dan was er ineens een DJ-set. Of ja, Beth zette een zonnebril en koptelefoon op en ging 30 seconden doen alsof het een DJ-set was. Klinkt misschien stom, maar het was wel leuk. Aangezien As December Falls vroeger geen sets kon vullen met eigen nummers, speelden ze 'back in the day' vaak covers van hun idolen. Om die nostalgie even terug te halen, werd er daarom ook een covertje gespeeld. De keuze viel op I Miss You van Blink-182, wat mij betreft een heerlijke keuze. Zangeres Beth verdween even van het podium en de rest van de band nam de cover op zich. Niet veel later zou het al tijd zijn voor de encore, maar zoals de groep zelf aanhaalde, had deze 'adult peekaboo' eigenlijk geen meerwaarde, dus gingen ze gewoon door met de laatste nummers! Er werd afgesloten met Ride (de Paramore-vibes waren hier nóg meer aanwezig) en Therapy en vooral heel veel applaus. Eindconclusie van de avond: positief verrast! Beide bands stonden met zoveel enthousiasme op de planken en brachten tonnen energie. Waar de support muzikaal misschien niet helemaal mijn ding was, was ik toch serieus onder de indruk van As December Falls. Zeker voor herhaling vatbaar! Setlist As December Falls: Burn It All Down Everything's On Fire But I'm Fine Angry Cry Carousel I Don't Feel Like Feeling Great For The Plot Join the Club Grim Reaper Fall Apart Mayday Ready Set Go Rewrite Bathroom Floor I Miss You (blink‐182 cover) Little by Little Capture Ride Therapy Zaterdag 18 oktober 2025, Effenaar (Eindhoven, NL) | Tekst: Maui Vindevogel

Voor de Nederlandse metalcoreliefhebbers is er goed nieuws: Novelists komt naar Patronaat Haarlem. De Franse band heeft hun EU/UK-tour aangekondigd, die in het voorjaar van 2026 plaatsvindt. De show in Haarlem staat gepland op vrijdag 10 april 2026, met TSS en Vianova als supports. De Franse band Novelists  staat bekend om hun moderne metalcore met een progressieve inslag: strak gitaarwerk, sterke melodieën en nummers die moeiteloos schakelen tussen intensiteit en emotie. In 2023 kreeg de band een frisse impuls met de komst van zangeres Camille Contreras , die een nieuw geluid en extra dynamiek toevoegde aan de muziek. De daaropvolgende singles bereikten in korte tijd miljoenen streams en bevestigden de nieuwe richting die Novelists had ingeslagen. Na een succesvolle Europese tour in 2024, samen met The Word Alive , Elwood Stray  en Ashen , keert de band in 2026 terug naar Nederland. Op vrijdag 10 april  speelt Novelists in Patronaat Haarlem , met TSS  en Vianova  als supports. Een avond vol moderne metalcore van drie bands die elk op hun eigen manier de grenzen van het genre opzoeken. TSS  brengt Franse modern metal met een mix van emo, metalcore en synthwave. Voorheen bekend als The Sunday Sadness , experimenteert de band tegenwoordig ook met invloeden uit phonk en neo-metal. Hun recente album End Of Time , uitgebracht via Fearless Records , laat zien hoe TSS hun innovatieve geluid verder heeft aangescherpt en een opvallende plek binnen het genre heeft veroverd. Vianova  is een Berlijnse metalcoreband die bekendstaat om hun energieke en veelzijdige sound. Hun muziek combineert stuwende grooves en scherpe riffs met invloeden uit nu-metal en post-hardcore, en zit vol onverwachte wendingen die de nummers levendig houden. In september 2025 bracht de band hun debuutalbum HIT IT  uit via Arising Empire , waarmee ze zich stevig op de Europese metalcore scene hebben gepositioneerd. Info en tickets zijn verkrijgbaar via de volgende link . (Bron: TOUR – NOVELISTS )

De Deense band MØL heeft hun derde album DREAMCRUSH  aangekondigd, dat op 30 januari 2026 uitkomt via Nuclear Blast. In februari trekt de groep vervolgens door Europa en het Verenigd Koninkrijk voor een uitgebreide headlinetour. Na het succes van Jord  (2019) en Diorama  (2021) komt MØL terug met een plaat die volgens gitarist Nicolai Busse “an album about our hopes and aspirations being both a source of comfort and dismay. It’s about finding home within yourself and coming to terms with reality when the pillars of our lives are shook. The album is deeply personal to us and inspired by events from our lives that we are certain also resonates with other people.” De eerste single Garland  geeft alvast een indruk van wat we van het nieuwe album kunnen verwachten. Volgens drummer Ken Lund Klejs zet het nummer de toon voor DREAMCRUSH , maar laat het nog lang niet alles horen – het is slechts een glimp van de muzikale en thematische reis die de band met dit album maakt. DREAMCRUSH is via de volgende link te pre-saven. In februari 2026 trekt MØL door Europa en het Verenigd Koninkrijk voor een eigen headlinetour. Tijdens deze reeks shows speelt de band in onder meer de volgende steden: 6 Berlin Hole 44 7 Prague Futurum 8 Leipzig Naummans 9 München Feierwerk 10 Wiesbaden Kesselhaus 11 Eindhoven Effenaar KZ 12 London Underworld 13 Manchester Rebellion 14 Glasgow Classic Grand Lounge Bar 15 Leeds Key Club 16 Birmingham O2 Institute2 17 Bristol Exchange 18 Paris Petit Bain 20 Koln Club Volta 21 Hamburg Betty Info en tickets zijn verkrijgbaar via de volgende link . (Bron: https://linktr.ee/moeldk )

Toen architect Wilhelm Khunen in 1876 het Koninklijk Circus ontwierp moet hij geweten hebben dat daar een kleine 150 jaar later een fantastische Franse chansonnière zou komen optreden want deze zaal lijkt wel op het lijf getekend van Isabelle Geffroy, voor de fans beter bekend als ZAZ. Een dame zo populair in onze contreien dat ze in principe makkelijk de Vorst Nationaals van ons land kan vullen maar die zo gehecht is aan intimiteit dat ze er liever voor kiest om haar passage over meerdere avonden en meer charmante venues te spreiden. ZAZ @ Koninklijk Circus | © Cristina Vergara Na Luik en Antwerpen was het vanavond dus de beurt aan Brussel waar ZAZ ons haar jongste en bijzonder mooie album Sains et Saufs kwam voorstellen. Voor wie het album nog niet (helemaal) kende stonden er veel voorlopig nog onbekende nummers in de setlist. Gelukkig werd er ook ruim gekozen uit haar ondertussen al uitgebreide back catalogue.   Alhoewel er noch in de agenda van het Koninklijk Circus noch op de FB event page sprake was van een voorprogramma besteeg rond kwart voor acht toch een mooie, kunstzinnig ogende dame het podium en dat terwijl we allemaal nog onze zitplaats, een drankje of een toilet aan het zoeken waren. Na wat opletten ontdekte ik dat het hier ging om de artieste GILDAA die ons, enkel met behulp van een keyboard, samplecomputer en een Oosters snaarinstrument, haar songs kwam voorstellen. Alhoewel ze in eerste instantie wat over de stoelen en hoofden heen leek te spelen kreeg ze met Treat Me Like a Child  (ik ben niet zeker van die songtitel) toch wel een groot aantal handen op elkaar. ZAZ @ Koninklijk Circus | © Cristina Vergara Na een korte pauze gingen rond twintig na acht de zaallichten uit en lichtte de video wall op van waarop ZAZ in een opgenomen filmpje haar eigen inleiding gaf. Geruisloos betraden haar muzikanten ondertussen het podium om dan met Je Pardonne  van wal te steken. In tegenstelling tot in Antwerpen kwam ZAZ niet op vanuit het publiek maar gewoon van achter het podium. De begroeting van de fans was warm en enthousiast. Ik weet niet of het lager in de zaal ook zo klonk maar van op mijn stoeltje op het balkon klonken de drums veel te luid en overstemden ze de andere instrumenten. Vooral de toms (en daar had de drummer er wel een aantal van) waren de boosdoeners, een euvel dat de hele show bleef duren, jammer genoeg. ZAZ @ Koninklijk Circus | © Cristina Vergara De set opende dus met een trio uit het nieuwe album, met ook Mon Sourire  en On Peut Comme ça . Qué Vendra  (met een glansrol voor haar pianist) was een eerste signaal voor de mensen op het middenplein om hun stoel te laten voor wat hij was en alles al eens flink los te schudden. Hierna kwam er een mystiek, jazzy intermezzo die haar de tijd gaf voor een vestimentaire changeover om dan aan een meer intiemer deel van haar setlist te beginnen met La Flamme.  Voor de intro van Les Passants riep ze de hulp van het publiek in om de intro mee te scatten en tijdens het nummer speelde ZAZ een spelletje met de volgspot. De sfeer zat er bij artieste en publiek echt goed in nu. Ook Paris Sera Toujours Paris  werd naar het einde toe niet onverwacht Bruxelles sera … etc. ZAZ @ Koninklijk Circus | © Cristina Vergara Daarna werd de sfeer weer iets intiemer. ZAZ predikte hoop en glimlachen als wapen tegen de huidige wantoestanden in de wereld. Terug tijd ook voor nieuwe songs met J’Imagine que tu Sais  en Au Pays des Merveilles . Volgens haar eigen woorden had ze enorm plezier beleefd aan het maken van het nieuwe album en vindt ze het resultaat zelf ook “incroyable”. Als om dat te bewijzen werd het nummer Mon Coeur Tu Es Fou  begeleid door een prachtig stukje slidegitaar. Ongelooflijk hoe ZAZ Eblouie Par La Nuit  na al die jaren nog steeds met zoveel intensiteit weet neer te zetten. Ze nam ook zelf een handcamera te hand en de beelden die zij schoot van het publiek en de band werden op voornoemde videowall geprojecteerd. In het verdere verloop van de show zou deze camera nog vaker gebruikt worden. Mooi detail! Er volgde een minutenlang applaus dat door ZAZ eenvoudig beantwoord werd met: “Wow, merci pour tout l’amour.” ZAZ @ Koninklijk Circus | © Cristina Vergara En dan barstte het feestje volledig los. Tijdens La Fée werd het orgel flink gegeseld en was er tijd voor een fusion instrumental break. Letterlijk iedereen, ook de mensen op de balkons, veerden uit hun stoelen voor Sains et Saufs en On  Ira . ZAZ @ Koninklijk Circus | © Cristina Vergara Na het obligatoire pseudo-afscheid kwamen ZAZ en haar band nog terug voor een toegift. Die bestond uit Une Passerelle Vers la Mer, La Vie en Rose  (dat begon als een intiem moment met haar gitarist maar uitdraaide op een vocale wisselwerking met het publiek) en natuurlijk haar klassieker Je Veux . Weer bleef er werkelijk geen stoel bezet. En met dit positief feestje kwam er een einde aan wat, door niets met muziek te maken hebbende omstandigheden, een bewogen dag was geweest voor Brussel. In april volgend jaar keert ZAZ nog eens terug naar ons land. Dan zal het wel in het grotere Vorst Nationaal zijn. Maar ook met iets meer beton zal ZAZ er ongetwijfeld in slagen om de zaal omver te blazen. ZAZ @ Koninklijk Circus | © Cristina Vergara  _________________________________________________________________________________ dinsdag 14 oktober 2025, Koninklijk Circus (Brussel, BE) | foto's: Cristina Vergara, tekst:  Jan Guisset - Met dank aan: FKP Scorpio

Disturbed @ Ziggo Dome (Amsterdam, NL) © Bianca van Barneveld Disturbed viert het 25-jarig jubilieum van hun debuutalbum The Sickness met de "The Sickness 25th Anniversary" Tour. Het concert bestond uit twee delen: In het eerste deel werd het volledige album The Sickness gespeeld en in het tweede deel kwamen de grote hits voorbij waarbij de bekende cover The Sound of Silence uiteraard niet ontbrak. Megadeth tourt mee als special guest, de setlist bestond voornamelijk uit klassiekers met 1 uitzondering, het nummer Tipping Point dat vandaag voor het eerst live gespeeld werd en wat op het allerlaatste studioalbum -wat uitgebracht wordt in januari 2026- te horen zal zijn. Disturbed Megadeth Dinsdag 14 oktober 2025, Ziggo Dome (Amsterdam, NL) | Foto's :  Bianca van Barneveld

Een aantal jaar geleden zag ik Wind Rose voor het eerst aan het werk. Toen nog als voorprogramma voor Gloryhammer in een uitverkochte Trix. Ik weet nog dat ik in dat concertverslag heb geschreven dat ik veel meer onder de indruk was van deze dwarfmetal band dan van de hoofdact. En kijk nu; deze keer stond Wind Rose zelf als headliner in een uitverkochte Trix met Gloryhammer 2.0 als eerste voorprogramma. De cirkel is rond. Angus McSix Het was dus aan Angus McSix om de avond in te zetten. Een band die begon als een “fuck you” naar Gloryhammer, door voormalig zanger Thomas Winkler. Die laatste heeft intussen zelf Angus McSix verlaten omdat de taken van het vaderschap belangrijker werden dan de taken ter bescherming van het universum. Begrijpbare keuze, maar dit maakt het concept van deze band wel een beetje... vreemd? Voor deze tour was dat niet de enige wijziging. Ook gitariste Thalia was niet aanwezig. Wel kreeg de band hulp van hun nieuwste bandlid: The Dwarf, beter bekend als Jassy Pabst (JJ's One Girl Band en voormalige gitariste van All For Metal). Hoewel de zaal nog niet half gevuld was aan het begin van hun set, wist Angus McSix de sfeer er goed in te krijgen. Met zeer indrukwekkende hoge noten, veel energie op het podium, sterke gitaarriffs en een Ork achter de drumkit, kan je niet missen op een powermetal show. Er werd meegezongen, veel ge-heujd en geheadbanged. Plak daar nog een dinosaurus en een goblin bovenop en hun set was compleet. Orden Ogan Als tweede was het de beurt aan de Duitse Orden Ogan! Een band die ik ondertussen acht jaar geleden voor het eerst aan het werk heb gezien, in die tijd nog in den Biebob. Zij hadden al een iets groter publiek om voor te spelen als hun voorgangers en ik moet je zeggen... Het energieniveau in de zaal was INTENS. De band pakte het dan ook heel slim aan door fans “the order of beer” te laten roepen, in plaats van “the order of fear”. Een trucje dat later ook nog werd toegepast bij The Things We Believe In (cold beer and gone i.p.v. cold dead and gone). Ik kan me voorstellen dat dit tijdens elke show wel goed werkt, maar in een bierland als België... Wel... daar scoor je punten mee. Ik heb het publiek in deze zaal dan ook werkelijk nog nooit zo luid en zo enthousiast iets horen meebrullen. De band zelf noemde dit een van de beste shows uit deze tour, wat altijd wel een fijn compliment is, wanneer het zo overduidelijk gemeend is. Hoogtepunten uit hun set waren voor mij; Come With Me To The Other Side, Gunman en The Things We Believe In . Aan het einde van hun set wordt ook steeds een orkestrale versie van Fields of Sorrow op de achtergrond gespeeld. Ik blijf het jammer vinden dat ze dit nummer niet meer in hun set steken, want dat is toch echt wel een van mijn favorieten. Wind Rose Nadat Orden Ogan het publiek zo goed in form had gekregen en de zaal ondertussen wel helemaal vol stond, weerklonk de luidste brul van enthousiasme wanneer Wind Rose dan het podium op kwam. Ik heb al redelijk vaak in een uitverkochte Trix gestaan, in het verleden was dat niet altijd even plezant. Ik heb echter de indruk dat ze de maximum capaciteit hebben verlaagd, want de drukte in de zaal was echt oké. Ja, de zaal stond vol, maar het was niet sardientjesgewijs en eigenlijk echt aangenaam. Ik kan hier uiteraard compleet mis in zijn, maar dit is hoe het aanvoelde voor mij. Ik was zowaar vergeten dat een sold out show ook leuk kan zijn! Wel had ik de indruk dat de vocale backing track wat aan de luide kant stond. Het backing keelgezang maakte het soms best moeilijk om te horen wat er effectief live gezongen werd. Naar het einde van de set kwam de live zang er dan wel net iets beter door. Ook had de band hun volledige setlist omgegooid na hun laatste tour. Naar eigen zeggen om de fans die er toen ook bij waren, een geheel nieuwe ervaring te gunnen. En ik kan je vertellen dat ik dit enorm kan appreciëren. Het einde van hun show op Pirate Metal Party was namelijk iets waar ik geen grote fan van was (als je meer wil weten kan je dat verslag gerust ook lezen), maar deze afsluiter... had niet beter gekund. Eerdere hoogtepunten in hun set waren Mine Mine Mine, To Be A Dwarf en Together We Rise . Dan kwam het moment waarop iedereen gewacht had; Diggy Diggy Hole met bijhorende dance remix! Huh, wacht, toch niet? Toch geen dance remix? Oké jammer, misschien hebben ze dat deel dan uit de show gelaten? OF TOCH NIET! Deze keer was het niet Diggy Diggy Hole waarvan de remix gespeeld werd, wel heeft de band een gloednieuwe remix van afsluiter Rock and Stone ! Toch wel een verrassing in de meest positieve zin. Iedereen, inclusief de bandleden kon zich nog een laatste keer goed laten gaan en de avond al feestend afsluiten. Dus, een avond met dwarf- en powermetal, in een uitverkochte Trix, op een woensdagavond, die niet beter had kunnen verlopen. Compleet met de nodige dosis moshpits en circlepits, een hoop gespring, geheadbang en veel te veel meezingmomenten. Drie geweldige bands in combinatie met een enorm enthousiast publiek maakte van deze doorsnee woensdag een onvergetelijke avond die smaakt naar meer. Woensdag 15 oktober 2025, Trix (Antwerpen) | Tekst: Ilke Clissen, Foto's: Creeping Mac Kroki