top of page

Concertverslag | Armed Cloud - Popei

Bertus Elings

Armed Cloud © Bram van Dal

Ruim 3,5 jaar nadat ze de wereld kennis lieten maken met Torque, zijn de mannen Armed Cloud terug met hun vierde studioalbum. Nimbus, zoals dit wapenfeit heet, is een gaaf album dat op verschillende sites inmiddels lovende recensies heeft ontvangen. En terecht. Nimbus heeft de heavier sound van Torque voortgezet en verhevigd. Het heeft, overall, een donkerder, zwaarder gevoel dan Torque…Nimbus is niet voor niets een afgeleide van cumulonimbus, de onweerswolken. Nimbus roept tegelijkertijd een heel lekker vibe op, zo’n gevoel dat je ook krijgt als je luistert naar, bijvoorbeeld, Ayreon. Zo’n gevoel zoals alleen goeie prog metal en prog rock dat kunnen geven, zo’n gevoel alsof je een dagje heerlijk op het strand ligt te genieten van de zon maar dan plotseling wordt verpletterd door het nietsontziende geweld van een tsunami. En Nimbus laat ons kennismaken met nóg meer facetten van de stem van zanger Daan Dekker. Daar waar zijn geluid al herkenbaar en uniek was, doet hij er nog een schepje bovenop en tilt daarmee ieder nummer naar een ongekend niveau.

Armed Cloud © Hannah van Dijk

Maar….alles goed en aardig, maar laten we eerlijk zijn: in de studio kun je best veel dingen oppoetsen, bijschaven, mooier maken en wegmixen. De lakmoesproef zit ‘m echter in je live performance. Hoe goed je studioproduct ook is, als je het live niet lekker kunt brengen, is het gehele product k…. minder lekker. Daarom heb ik niet alleen een aantal weken geluisterd naar het album, maar ging ik afgelopen zaterdag naar Eindhoven alwaar Nimbus officieel werd gereleaset in Popei in Strijp-S.

 

De mannen achter Armed Cloud – zanger Daan Dekker, toetsenist Remco van der Veen, gitarist Kay Bouten, bassist Boris Suvee en drummer Rico Nooijen – hebben een aantal jaren niet live gespeeld en aan alles zie je dat ze inmiddels weer overlopen van de energie. Ze hebben er duidelijk heel veel zin in als ze van wal steken met Stitches, een nummer dat is geschreven door Dekker van Van der Veen. Daar waar het nummer op het album erg clean en strak is en in die zin erg mooi, weten de mannen er hier live een aanzienlijk rauwere draai aan te geven, die minstens zo in de smaak valt. Het publiek dat voor deze release hierheen is gekomen, geniet in elk geval met volle teugen. Het tweede nummer, Heat of Darkness van het Torque-album, zet – mede vanwege de herkenning – het enthousiasme voort.


Armed Cloud © Bram van Dal

Als Dekker, na Handless Thief en Desolation, zich even terugtrekt om zijn stem te verzorgen, laten de overige leden van Armed Cloud even zien waartoe ze muzikaal in staat zijn met het instrumentale Cloud Overture. Hier is een shout out naar gitarist Kay Bouten een must. Wat is dat een virtuoos en begenadigd gitarist. Het daaropvolgende Under the Horizon zet die lijn voort, met dien verstande dat hierbij ook Nooijen en Suvee laten horen hoe moddervet en bikkelhard hun ritmesectie is.

 

Onmiskenbaar hoogtepunt van de avond is Angel of Frost, tevens de eerste single van Nibums. Op de plaat is het een prachtig duet tussen Dekker en Marcela Bovio, maar vanavond doet Daan het alleen. Met zijn karakteristieke stem en power-uithalen draagt hij dit hele nummer op een manier die bijna doet vergeten dat Bovio er origineel ook een aardig aandeel in heeft. Niets ten nadele van haar, trouwens, want op het album is het een prachtig duet dat het “Ayreon-gehalte” van Nimbus benadrukt, maar nu, hier, live in Eindhoven wordt er een draai gegeven aan Angel of Frost die zijn weerga niet kent.


Armed Cloud © Bram van Dal

Het daarop volgende blok maakt weer even duidelijk dat we met Armed Cloud wel degelijk te maken hebben met een metalband. Demon I, Demon You bijvoorbeeld laat duidelijk horen dat een moppie thrashmetal de heren niet vreemd is. Drummer Nooijen leeft zich lekker uit tijdens Jealousy with a Halo, een nummer dat toch al zo’n tien jaar op het repertoire van de mannen staat. Via Social Sludge, het nummer waarmee ook het album afsluit, wordt het “primaire deel” van het concert beëindigd.

 

In de encore wordt vervolgens uit een heel ander vaatje getapt. Dekker wordt daarbij, tijdens White Wine, alleen op gitaar begeleid door Kay Bouten. Het laat weer een hele andere kant van de band zien. Op het album is die nummer erg klein en gevoelig gehouden en die intimiteit weten de twee mannen vanavond over te brengen op het publiek. Zo klein het is, zo groots wordt het ervaren.


Armed Cloud © Bram van Dal

Het optreden wordt afgesloten met het titelnummer van het album, Nimbus, en met The Ones Who Are Lost en ook dat blijkt een schot in de roos te zijn. Alle muzikanten krijgen – én nemen – nog eenmaal de gelegenheid hun kunnen te tonen, waarbij vooral de schoonheid opvalt van het samenspel tussen gitaar en toetsen.

 

Menig album klinkt op de draaitafel of in je oren op Spotify geweldig, maar als je het dan live hoort, verliest het toch een bepaalde laag. Bij Nimbus en de wijze waarop de mannen van Armed Cloud het brengen, is dat geenszins het geval. Van begin tot eind laten zij live het album weergaloos klinken en is het slechts een extra argument het album nog maar eens een keer op te zetten.



Tekst: Bertus Elings | Foto's: Hannah van Dijk & Bram van Dal




bottom of page