top of page

Albums ǀ Deconsecrate, Dark Night of the Soul


Wat grappig is, is dat als je in een online magazine als Brothers In Raw, dat voor een groot deel Belgisch is, spreekt over H8000 of de H8000-scene, best veel mensen zullen weten wat je bedoelt. Als je Nederlanders zou vragen wat het is, geloof ik niet dat je er veel vindt die een zinnig antwoord kunnen geven. Juist daarom is het extra van belang hier iets over te zeggen.


H8000 is de aanduiding voor de hardcorescene in West-Vlaanderen. Je spreekt de naam uit als ‘Hate Thousand’ en die 8000 staat voor de postcodes van de gemeenten in West-Vlaanderen. Één van de bands die zich in die H8000-scene beweegt, is het Vlaamse (duh) Deconsecrate.


Deconsecrate bestaat uit zes bandleden die allemaal al wel sporen hebben verdiend. Zo hebben verschillende leden vroeger gespeeld in Retaliate. Wapenfeiten van deze metalcore/death metal-jongens bestaan onder andere uit twee ep’s en één full length album, getiteld Nothing is Sacred, dat alweer zo’n vijf jaar oud is. In de tussentijd tourden de mannen onder andere met grote namen als Hatebreed en Pestilence. Kortom, we hebben het hier niet over kwajongens die een liedje hebben opgenomen.


Sterker nog: vandaag is Dark Night of the Soul uitgekomen, een full length met 10 nummers die zijn opgenomen in de eerste helft van 2020.


Openingsnummer For This is Destiny is niet zozeer een lied van een minuut, maar meer een geluidsopname van een voltering van mensen of van een oude vochtige grote kelder, waar schreeuwende mensen zijn weggestopt die het daglicht nooit meer zullen gaan zien. Hoe je het ook typeert, het ‘openingsnummer’ is eigenlijk een uitdaging om verder te luisteren. En als je dat durft, loop je tegen Parasite aan, een energiek, buitengewoon strak nummer dat onder meer aantoont dat het XantiX en Thomas wel is toevertrouwd om tezamen dit album vol te grunten.


Over dynamische nummers als We Were Never Really Here en Heretic, waarbij iedere metalcoreliefhebber met genoegen zal luisteren naar de explosieve gitaren en drums, worden we blijkbaar geleid naar een inzicht, een openbaring: A Revelation. Een oase van rust in deze zee van geweld. Twee akoestische gitaren die in een mooi samenspel de oren en nek even rust gunnen. Het mondt uit in Destroyer of Worlds, een nummer waarbij de leading gitaarriff doet denken aan de riff in Fight Fire with Fire van Metallica.


Enige puntje van kritiek is het laatste liedje, het titelnummer van dit album: Dark Night of the Soul. Het is een prachtig, rustig en mooi instrumentaal nummer, maar het ademt niet de dynamiek van hetgeen hieraan vooraf ging. Het zou daarom niet mijn keuze zijn geweest als afsluitend nummer.


Ik ben onder de indruk. Ik moet me misschien, als Nederlander, toch maar ’s iets meer gaan verdiepen in de H8000-scene.


Releasedatum: 1 december 2020



Luister























bottom of page