Nadat wij eerder in de week al bij het concert in Antwerpen aanwezig mochten zijn, werden wij uitgenodigd om ook de show in Amsterdam te coveren. Een uitnodiging die wij zeker niet afwezen. Zoals gezegd, tot voor Antwerpen kende ik The Sheepdogs noch Rosalie Cunninghum en amper 3 dagen later beschouw ik mijzelf als fan voor het leven. En Amsterdam is een eindje rijden maar absoluut niet onoverkomelijk.
Rosalie Cunningham en haar drie mannelijke kornuiten begonnen aan hun set kort nadat de deuren openden en het publiek dus nog mondjesmaat aan het binnenstromen waren. Een deel van dat publiek had zeker wel belangstelling voor de betoverende liedjes van Rosalie. Een mooie verschijning op het podium, een goede gitariste, een zachte warme stem en hele mooie songs ... meer was er niet nodig om te overtuigen. Na afloop moest de band onmiddellijk vertrekken naar Zweden waar ze daags nadien op het Sweden Rock Festival zouden spelen maar toch nam Rosalie nog even de tijd om aan de merch stand enkele foto's te maken met fans en wat albums te signeren.
Nadien mocht ikzelf de heren Sheepdogs backstage ook nog even kort spreken en een paar bandfoto's maken. Altijd een leuk aspect van de job.
In hun retro sportjasjes (ook te koop aan hun merchstand, bij de sympathieke Corrie) sprongen ze kort nadien het podium op en vlogen er met het swingende How Late, How Long onmiddellijk in. De Nederlandse fans waren ook van bij die eerste noten dolenthousiast en bij Who? haalde iederen zijn/haar falset stemmetje mee boven.
De setlist bestond voornamelijk uit de tijdens de lock down uitgebrachte EP No Simple Thing (die op 2 nummers na geheel gespeeld werd) en het gloednieuwe album Outta Sight, waarvan u hier de recensie van collega John terug kunt vinden. Een puik album dat ze op hun gemakje ineen knutselden tijdens de lange gedwongen lock down. Ook de nieuwe nummers sloegen aan bij de fans. I Wanna Know You en Find the Truth zijn instant klassiekers en drummer Sam mocht zich uitleven op zijn So Far Gone.
Het waren toch de oudjes Feeling Good, I Don't Know en Nobody die voor het meeste animo zorgden.
Alle leden van The Sheepdogs zijn stuk voor stuk multi-instrumentalisten maar on-stage is het toch Shamus Currie (broertje van frontman Ewan) die show steelt wanneer hij ons trakteert op een trombone solo.
Afsluitende noot: ik zou graag weten waar The Sheepdogs die geweldige, vintage outfits vinden. Western boots heb ik al maar vooral hun hemden zijn geweldig graaf! U mag het ons altijd laten weten.
The Sheepdogs
Rosalie Cunningham
vrijdag 10 juni 2022, Melkweg (Amsterdam) | tekst + foto's: Jan Guisset
With many thanks to: Talita Jenman and Ryan Gullen
Shoutout to the sympathetic and lovely Corrie Balogh