De laatste maanden heb ik al wel vaker shows gehad die ellendig vroeg beginnen, maar om 18u in Antwerpen geraken, op een woensdagavond, wanneer er werken zijn aan de snelweg... Da's miserie. Het was dan al op voorhand een beetje accepteren dat ik Frozen Crown niet helemaal ging kunnen zien. Uiteindelijk heb ik volgens mij nog een nummer of twee/drie kunnen meepikken, maar wat ik kon horen was in elk geval wel de moeite. Ook het beetje publiek dat al aanwezig was, leek al lichtjes op te warmen. Volgend jaar komen ze blijkbaar nog eens terug voor een eigen headline tour, dus voor iedereen die hun show (gedeeltelijk) heeft moeten missen door de avondspits; er is een herkansing!
Eigenlijk was het na hun de beurt aan Ad Infinitum en... eigenlijk, zouden zij pas een kwartier na de eerste band beginnen. Maar hey, linu-up? Time-table? Wa is da zelfs? Na een pauze die nog geen vijf minuten leek te duren begon dan eerst Blackbriar aan hun set. Wat begon als iets wat me deed denken aan sirenegezang en me initieel een gevoel gaf van “oei, dees gaat precies nie men ding zijn”, veranderde na een nummer of twee in toch wat stevigere symphonic metal. In elk geval ook zeker weer de moeite, al was het toch de basist van de band die zich het hardst leek te amuseren van de hele zaal. Nee serieus, ik denk dat die mens geen seconde stil heeft gestaan. Het is in elk geval een band die ik zelf wel wat vaker in de gaten ga proberen te houden.
Het podium werd hierna gevuld met de nodige dosis strobes, ik heb soms het gevoel dat ik nog steeds witte vlekken zie wanneer ik met mijn ogen knipper. Ook hierna werd de time-table een beetje aan de kant geschoven en kwam Ad Infinitum dan op hun beurt weer een kwartier vroeger het podium op. Zij speelden voornamelijk nummers van hun nieuwste album, Abyss. Laat dit nu net vol staan met muziek die ik zelf een beetje aan de “fletse” kant vind voor de band en waar ik dus ook weinig tot niets van kende. Je merkte het ergens ook wel in het publiek, de zaal werd opeens helemaal wakker geschud door Upside Down om daarna weer wat te kalmeren met een volgende, nieuwere nummer. Verder was voor mij Animals nog een extra hoogtepuntje in hun set en afsluiter Unstoppable. Bij die laatste was er zelfs één hele crowdsurfer die naar voren werd gedragen, altijd wel leuk! Er werd in elk geval al wel redelijk wat gedanst, gesprongen en geklapt tijdens hun set, dus de sfeer zat er goed in. Ad Infinitum was dan misschien nu wel klaar met hun set, maar voor zangeres Melissa Bonny zat het er nog niet op, zij moest namelijk bij Kamelot zelf nog een aantal keer komen meezingen.
De strobes werden weer van het podium gerold en er werd een heel mooi en whimsical decor tevoorschijn getoverd. Ook hier weer was het een tien minuten eerder dat Kamelot aan hun set begon. Openen deden ze met het geweldige Veil of Elysium, waardoor de sfeer meteen goed zat. De zaal was dan misschien niet helemaal gevuld, maar ik had het idee dat dit voor een Belgisch, sociaal vaak wat ongemakkelijk publiek, de ideale drukte was om ons goed te amuseren. Genoeg ruimte om te dansen en springen, maar toch genoeg volk om jezelf wat in de menigte te kunnen verstoppen. Zo heb ik het graag! Enige minpuntje is wel dat het niet zo heel warm is in de zaal, zeker als de ventilatie vollenbak staat. Ik heb dus wat kippenvelmomentjes gehad op de avond, maar dan niet per se door iets wat er op het podium gebeurde.
Buiten de temperatuur was ook hun set eigenlijk volledig hetzelfde als die van op Graspop afgelopen zomer, maar dan met nog een aantal toevoegingen. Een daarvan was het wondermooie Vespertine (My Crimson Bride), een van mijn favoriete nummers van de band. Dat ding spookt ook nu, de dag na het concert, al door mijn hoofd vanaf de seconde dat ik wakker werd. Verdere hoogtepunten van hun set waren When the Lights Are Down, Forever, One More Flag In The Ground en uiteraard afsluiter Liar Liar! Ik weet nog heel goed hoe ik mij op GMM echt volledig heb gesmeten bij die afsluiter, op een zompige en licht moerassige grasweide en dat was ook deze avond niet anders (wel iets minder regen, gelukkig).
Verder weet je gewoon dat je bij een Kamelot show waar krijgt voor uw geld, die band is zooooo goed live! Zowel qua vocals als op vlak van muziek, alles klinkt geweldig strak. Ook de energie op het podium spatte er de hele show lang vanaf en dat kon je in de zaal goed terug voelen. Het aantal crowdsurfers was hier zelfs verdubbeld tegenover bij Ad Infinitum (jawel, twee!), dus dan weet je dat het goed zit. Deze hele avond zat vol met bands die gewoon enorm goed zijn en weten wat ze doen op een podium. Hij had van mij dan ook echt nog veel langer mogen duren. Helaas komt aan alle mooie liedjes een einde en zo dus ook aan Liar Liar. Het was in ieder geval weer een avond om niet snel te vergeten.
Woensdag 30 oktober 2024, Trix (Antwerpen) | Tekst: Ilke Clissen, Foto's: Tim Vermoens (Gigview)