Mijn hart brak bij het nieuws dat Sum 41, mijn favoriete band voor het grootste deel van mijn leven, zou stoppen. Het is dan ook lichtjes met tranen in mijn ogen wanneer ik dit laatste album van deze band voor de eerste keer beluister. Weten dat er hierna geen nieuwe muziek zal worden uitgebracht en dat deze band in de zomer voor de laatste keer in Europa zal toeren, is zuur. Toch ben ik maar al te blij dat ik de eer heb gekregen om ook deze laatste nieuwe nummers aan jullie voor te stellen.
Zoals de titel al doet vermoeden, bestaat Heaven :x: Hell uit twee delen met elk tien nummers. Daar waar Heaven echt de typische, vrolijk klinkende poppunk omvat, brengt Hell een meer duistere kant naar voren. Persoonlijk ben ik (tegen mijn eigen verwachtingen in) toch nog net iets meer fan van Heaven. Hoewel deze tracks allemaal nieuw zijn, geven ze op de een of andere manier een nostalgisch gevoel wanneer ik er naar luister en dat is iets waar de Hell zijde van het album niet tegenop kan.
Soit, om niet verder op de zaken vooruit te lopen, zal ik jullie even door beide kanten apart loodsen. Heaven klinkt dus meer nostalgisch en vrolijk, ondanks dat de teksten niet bepaald enorm positief zijn. Het zijn dan ook voornamelijk de melodietjes die ervoor zorgen dat je wil springen, dansen en mee kwelen met deze nummers. De teksten zijn het gene wat ze rauw en echt maakt en dat is iets wat we voornamelijk bij de laatste albums wel gewoon zijn geworden bij Sum. Opener Waiting On A Twist Of Fate maakt dit alles meteen duidelijk en is al direct een van mijn favorieten. Verder ben ik ook nog net iets meer fan van Future Primitive met zijn vele whoa-oh-oh's en het emotionele Not Quite Myself. Vooral de tekst van die laatste raakt een zeer persoonlijke snaar bij mij, iemand die op regelmatige basis zelf worstelt met mentale gezondheid. Tot slot krijgen we het al even emotionele Radio Silence welke Heaven op een heel mooie manier afsluit.
Na een kleine intro zet Rise Up dan meteen de toon van Hell. De stevige riffs en af en toe toch wel pittige distortion bij dat nummer maken het heel erg duidelijk dat je niet meer in de hemel bent. Bij Over The Edge gaan we dan nog een stapje verder. Deze heeft net zoals Stranger In These Tides een heel hoog headbang-gehalte, wat ik toch ook wel altijd leuk meegenomen vind. Dat maakt dat beide nummers mijn favorieten van Hell zijn. Al moet ik toegeven dat hun cover van Paint It Black toch ook wel echt de moeite is. Als afsluiter van Hell krijgen we het zeer toepasselijk genaamde How The End Begins. Zowel deze als Radio Silence voelen aan als waardige afsluiters, al moet ik ook hier weer toegeven dat ik eerder fan ben van een melig einde. Dit had voor mij zowat hetzelfde effect als Catching Fire bij Order In Decline.
Hoewel ik dit album dus al voor de release heb kunnen beluisteren en hoewel we tegenwoordig overal gratis naar muziek kunnen luisteren, heb ik Heaven :x: Hell zelf ook nog even gepre-ordered. Dit om twee redenen. Ten eerste; ik ben in het bezit van elk Sum 41 album (en ja, ik ben daar zeer trots op), dus deze nieuwste en laatste kon niet ontbreken in mijn collectie. Ten tweede, dit dubbel album kost slechts 15 euro. Sum maakt het hiermee nog maar eens enorm duidelijk dat ze muziek maken voor de fans en niet om er zoveel mogelijk winst uit te maken.
Ik hou zo enorm veel van deze band, het einde van hun verhaal was onvermijdelijk, maar doet daarom niet minder pijn. Heaven :x: Hell is gelukkig een waardige afsluiter, al had ik ook niet anders verwacht. Dus bedankt Sum 41, voor al die jaren aan geweldige muziek, voor de morele steun die deze heeft gebracht tijdens mijn tienerjaren (en als we eerlijk zijn nu nog steeds) en voor al die geweldige en wholesome liveshows die voor altijd een plaats zullen hebben in mijn hart. Die liveshows zullen er in de toekomst dus niet meer inzitten, maar die muziek zal nog jaren weergalmen doorheen mijn boxen.
Releasedatum: 29 maart 2024
Luister
Lees
Heaven :x: Hell is the most ambitious album from Sum 41 yet - Heaven is 10 tracks of snarling high energy pop punk, while Hell consists of ten heavy metal anthems spiked with fret-burning solos, thrashing riffs, and fist-pumping hooks. The band has been straddling the line of pop-punk and metal for their entire career, and Heaven :x: Hell is a testament to their innovative sound and unmatched skill, proving them as pioneers 27 years after the bands inception.
On the new album, vocalist Deryck Whibley says, “Once I heard the music, I was confident enough to say, ‘This is the record I’d like to go out on.’ We’ve made a double album of pop punk and metal, and it makes sense. It took a long time for us to pave this lane for ourselves, but we did, and it’s unique to us.”
Alongside the announcement, Sum 41 has released a new single and music video, “Rise Up”. The first offering from the upcoming album’s metal-filled Hell side, “Rise Up” opens with a flurry of guitar riffs and pounding drums fit for a mosh pit straight out of the band’s early years. “Writing 'Rise Up,' I felt the way I did when I first got signed,” says Deryck. “I felt the pressure and the need to create something great, but I felt so excited at the same time."
Earlier this year, Sum 41 announced their breakup after 27 years of making music together. Heaven :x: Hell is aiming for nothing short of greatness, a perfect parting gift from the band to the fans that have supported them endlessly.
Deryck spoke about it with GQ, here.
“I love Sum 41, what we’ve achieved, endured, and stuck together through, which is why I want to call it quits,” Deryck leaves off. “There were so many times we could’ve broken up. For some reason, we kept sticking it out. I’m proud of that. It’s the right time to walk away from it. I’m putting all of my energy into what’s ahead. This is going to be the biggest tour of our lives, and I want to make it the best show we’ve ever done. That’s it.”
Looking back at the band’s storied 27 year career, Sum 41 has firmly cemented their place in rock history with over 15 million records sold worldwide, multiple Billboard Charting releases, a Grammy Award nomination, 2 Juno Awards (7 nominations), a Kerrang! Award in 2002, multiple Alternative Press Music Awards, and countless other accolades.
