Toen ik deze Zwitsers voor het eerst hoorde - het knettergekke Torn From The Stone - dacht ik in alle eerlijkheid: 'Is dit nog muziek?'. De razende wervelwind leek me een metalversie van freejazz. Uiteindelijk kreeg ik een omschrijving te lezen die zich vertaalde als 'een verkenningstocht in extremen'. Je hoort inderdaad metal, jazz, grindcore en noise. Maar vooral véél improv. Neen, Convulsif laat zich niet in één vakje proppen en maakt het de luisteraar allesbehalve makkelijk. Je bent ervoor of je moet het niet, there just ain't no space in between!
Laat me meteen duidelijk stellen, Torn From the Stone is 'slechts' een bonus track, maar wat voor één. De vijf eigenlijke nummers op Extinct laten een erg gevarieerd geluid horen en razen een pak minder, al blijven de zéér intense momenten rijkelijk aanwezig en boeit elke track van begin tot einde. Kan je eigenlijk over nummers, in de traditionele betekenis van het woord, spreken? Wat mij betreft absoluut niet, hoe kan het ook anders.
Buried Between One lijkt wel een intro, zij het eentje van +7'. The Axe Will Break heeft een gelijkaardig stramien en zou dan de outtro kunnen zijn, eentje van +13'. Five Days Of Open Bones noem ik dan een +12' durend intermezzo. Wat ze alledrie gemeen hebben is dat die nummers traag opbouwen rond een repetitief baspatroon waar de drums een ritme rond weven en de strijkers en/of blaasinstrumenten (sax en klarinet) initieel enkele lichte accenten zetten. Elk van de drie bouwt op naar een intens crescendo met een zwaar dreunende basgitaar, vlijmscherp door merg en been snijdende violen, diep vibrerende blazers en wervelende drumpartijen. Zo intens dat het bijna niet meer houdbaar is en de rust die volgt als het ware zaligmakend aandoet. De beide andere songs, die wel eerder een vast stramien volgen, duren respectievelijk iets meer dan drie minuten en net geen twee minuten: Surround... doet zelfs aan Primus denken wat ritme betreft en Feed... gaat bijna richting Meshuggah uit - de retestrakke drums - zij het dat ook in deze tracks geen gitaren te horen zijn, maar ook hier saxofoon en violen het 'riffwerk' op zich nemen. Enkel voor wie bereid is zijn/haar horizon IMMENS te verbeden én zenuwen van staal heeft!
Releasedatum: 23 oktober 2020
luister
Lees
When the band toured in Cuba in 2018, they challenged themselves to never repeat a set and every night had to be different from the ones before. They switched the order of songs or stepped up the improvised elements, to recreate the moment’s mood in their sinister sound and universe. On the album they used their live-skills to play a tight, hypnotic and rich flow that keeps shattering common conceptions of rock music.
Originally, the album was supposed to be called “V“, following the band’s previous album titles from I to IV.” Somehow we got from V to the Big Five and from there – ruthless men fidgeting with guns and lives – to the acute species extinction on this planet right now.” Says the band about the choice of the album title. How to make music in dire times? How to illuminate darkness when there’s only shadows at hand? The song titles on the album are taken from Charles Darwin, the luminary of disbelief, and are cut up and mashed up lines of his Beagle Diary.
Swiss collective Convulsif is a bass (sinister), drums (diabolic), a bass clarinet (vicious) and a violin (fierce). The correct word is fierce, don't let whatever violin lessons you took in your childhood trick you into believing otherwise, classical instruments have an evil side and this band gives genuine proof of that. Convulsif is dark and surprisingly addictive. A quartet of mad experimental extremists, they play the perfect aural delirium made from doom, noise, and drone. Nightmarish, repetitive, ritualized. Relentlessly they take possession of your cortex and brand it with their monolithic sound. The band doesn't fit in pre-established categories with its complex, distinct and intense pieces.
