Josephine mag op deze warme avond een poging doen om het publiek op te warmen.
Als Josefien Deloof won ze vorig jaar nog de publieksprijs van Humo’s Rock Rally en nu staat ze weeral in de AB. Nadat ze vorig jaar met Fantastic Negrito in de Roma stond, mag ze nu weer met hem spelen.
De Brugse heeft een aangename voorkomen, een zalig rauwe stem en rapt nog eens tussendoor. Na 3-4 nummers komt ze helemaal los en zien we een echt podiumbeest. Vergezeld van een gitarist, toetsenist, drummer en bassist spelen ze een luchtige set die goed ontvangen wordt. Even neemt ze ook zelf de gitaar in de hand om ‘Please’ te brengen.
“Dankuwel ik was Josephine” misschien toch wat raar als je met z’n vijven op het podium hebt gestaan.
Fantastic Negrito dan.
De laatste week van de AB in principe voor de grote festival zomer, en dus dachten ze allicht, laat ons afsluiten met een groot feest. En ondanks een welgesmaakte passage vorig jaar op BSF en een Grammy op zijn schouw, viel de opkomst toch erg tegen. Het werd een muzikaal hoogtepunt vol folk, blues en R&B, maar met een vleugje humor. Twintig jaar na zijn zwaar auto-ongeval waarbij hij vier weken in coma lag, staat Xavier Amin Dphrepaulezz te springen en te dansen als nooit tevoren. En nochtans, Als we hem mogen geloven had hij zijn vader op diens sterfbed beloofd om nooit naar België te komen. En even later blijkt hij het godsgeschenk te zijn voor elke vrouw in ‘Honest Man’.
Een turbulent leven heeft de man al achter de rug, ooit een mooi contract getekend bij Interscope, bleek hij op de verkeerde plek op het verkeerde moment (de glorietijd van de Gangsta Rap) te zijn en keerde terug naar Oakland om groenten en weed te kweken. Maar na de geboorte van zijn zoon keerde hij vol energie terug naar de muziek en eindelijk te slagen.
Het enige rustpunt in de energieke set is ‘Dark Windows’ een ode aan Chris Cornell die Fantastic Negrito ontdekte op YouTube en de man direct meenam op tournee in Europa. We worden ook op een heerlijke versie ‘In The Pines’ getrakteerd, een nummer dat velen zullen kennen van Nirvana of Mark Lanegan, maar zijn oorsprong al vond rond 1870. Misschien wel spijtig dat Fantastic Negrito hier stond, want hij zou dit weekend in deze hitte Werchter zo platspelen!
Toch nog even het redelijk ongewoon einde nog vermelden, want na de set gaat het zaallicht aan en weerklinkt Benjamin Booker luid uit de speakers en gaat de zaal nogmaals uit de bol, niemand verlaat de zaal! Maar toch, helaas, dit was het einde... want even later komen de roadies de versterkers af zetten en verlaten de toeschouwers de zaal, zonder bisnummers. Of toch weer niet, als de mensen eindelijk de zaal verlaten komen de 3 muzikanten plots terug op het podium, echter enkel on wat handjes te schudden.
Xavier zelf staat ondertussen aan de merchandise handtekeningen te zetten en de vele lofbetuigingen in ontvangst te nemen!
‘If you have a chance to catch this guy in you town, go, you won’t be disappointed, except when the concert is over, you keep wanting more’
Setlist: My Time in LA (INTRO)
Bad Guy Necessity
Long Long Road
Scary Woman A Cold November Street Hump Through The Winter
An Honest Man
A Boy Named Andrew
Dark Windows
A Letter to Fear
Transgender Biscuits
Lost in a Crowd
Rant Rushmore In The Pines
Plastic Hamburgers
The Duffler
Bullshit Anthem
dinsdag 25 juni 2019, AB Box (Brussel) | Foto's en Verslag: Sven Togni