Search Results

Hun passage op Jera On Air afgelopen zomer ging echter niet onopgemerkt voorbij. © FrontView Magazine - Magali Decamps Net zoals op Jera On Air was, werd er naar goede gewoonte voor

Waarom zou je op vandaag nog albumrecensies schrijven, laat staan lezen, wanneer je met één klik alles zelf kan beluisteren én oordelen of het iets voor jou is? Via streamingdiensten en sociale media word je overladen met nieuwe releases, perfect op maat gesneden want op basis van je eerder luister- en zoekgedrag. Laat ons eerlijk zijn, de klassieke albumrecensie heeft afgedaan, beste collega's. Misschien niet voor je vrienden, familie en collega's die alles van je eerste tot laatste letter lezen, al weet iedereen dat dit de grootste leugenaars zijn. Sinds ik in 2018 begon met schrijven - nu ja, eerder typen gezien ik dit enkel voor online media doe - stelde ik me al die vraag: heeft wat ik hier verkondig ook maar enige zin? Het antwoord hierop was een korte en duidelijke 'jawel!', gezien ik dit vooral voor mezelf doe én als promotie van die artiesten die me weten te raken. Ik stond er dan ook meteen op alles in de 'ik-vorm' te schrijven omwille van het uiterst persoonlijke aspect en iets later weigerede ik nog punten te geven: muziek is immers subjectief, wat een 10 voor mezelf is, kan een dikke vette 0 voor iemand anders zijn en vice versa. Waarom ik het dan blijf doen, zij het anders? Ik probeer hieronder even mijn beweegredenen te verduidelijken. In den goeien ouden tijd Iets meer dan 100 jaar nadat Thomas Edison de 'tinfoil phonograph', de eerste recorder die ook kon afspelen, had uitgevonden en een kleine 80 jaar nadat de eerste 78rpm plaat op de markt kwam, kocht ik mijn eerste album. Of het nu Double Platinum van Kiss was of het debuut van Iron Maiden, laat ik even in het midden, mijn geheugen is nooit echt scherp geweest. Muziek was mijn passie en mijn zakcentjes gingen dan ook integraal naar het kopen van 33rpm schijven, die toen tegen de 200 Belgische Franken kosten. Radio en TV konden me in mijn zoektocht naar nieuw luisterplezier niet helpen, dus was ik aangewezen op boekskes zoals Aardschok en Metal Hammer. Ik was afhankelijk van wat recensenten als Michel van de Moosdijk, 'Metal Mike' van Rijswijk, Onno Cro-Mag en hun Duitse tegenhangers (ik woonde tot mijn negentiende in Duitsland). ... je moest er héél wat voor doen om dat éne album per maand te kunnen aanschaffen. Kopen deden mijn vrienden en ikzelf in de CMC/MHK en de shop in de kazerne, waar luisteren niet mogelijk was. Maximaal één keer in de maand maakten we een tripje van een dik uur (enkele trip) om een winkel te vinden waar we wel konden luisteren. Elk 5 à10 albums onder de arm, in de rij gaan staan voor één van de twee beschikbare platenspelers en dan hopen dat de winkelbediende tijd en zin had om af en toe de naald eens te verplaatsen. Met elk één gekocht album onder de arm trokken we dan - een beetje schaamrood op de kaken en de kwade blik van de man aan de kassa nog in gedachte - vol enthousiasme naar huis om apart of samen dat schijfje grijs te draaien. De rest namen we voor elkaar op, op cassettes. Om maar te zeggen dat je er héél wat voor moest doen om dat éne album per maand te kunnen aanschaffen. Daar waren recensies een grote hulp bij. Enerzijds om de nieuwe releases te ontdekken, anderzijds om een oordeel te vormen of iets misschien wel voor jou kon zijn, of niet. Voorafgaand luisteren was zelden mogelijk. Het www tijdperk Muziek ontdekken en beluisteren werd een makkie én helemaal gratis! MTV kwam, de walkman/discman en iPod (véél later) maakten het makkelijker om je vondsten te delen. Maar pas Napster (1999), streamingdiensten als Spotify, AppleMusic, Soundcloud en Bandcamp én natuurlijk ook YouTube (2005) veroorzaakten post-2000 een aardverschuiving. Het www-tijdperk was aangebroken en de boekskes kregen het verschrikkelijk moeilijk. Ik moet toegeven, op een sporadische aankoop na, liet ik ze ook links liggen. Even schakelde ik over op online abonnementen, maar na een tijdje bleken ook die wat mij betreft overbodig. Ik zou het wel zelf uitvissen en zelf oordelen. Dat er online muziekblogs bestonden hoorde ik pas in 2018 toen ik er zelf aan begon. Ook in de brede vrienden-/kennissenkring kon men geen namen ervan opnoemen, met uitzondering van de online varianten van de klassieke muziekmedia. Ondertussen heb ik natuurlijk een vrij goed beeld van wat er allemaal bestaat en wat daar zoal wordt aangeboden. Muziek ontdekken en beluisteren werd een makkie, zelfs helemaal gratis! Online en lezen = een contradictie Even geen persoonlijke insteek: deze feiten zijn op erkende studies gebaseerd! "Een tekst wordt niet gelezen maar gescand, in F-vorm." " Mensen lezen online vluchtiger en oppervlakkiger. Ze lezen niet de hele tekst, maar hoppen er van ankerpunt naar ankerpunt doorheen de tekst. Ze lezen globaal, proberen via trefwoorden zo snel mogelijk te bepalen of de tekst relevant voor hen is. (...) Vereenvoudigde tekst is beter, zowel voor laaggeletterden én hooggeletterden." Waarom dan nog ellenlange stukken proza pennen terwijl je weet dat je tekst niet 'gelezen' wordt? "Recensies hebben altijd de functie gehad om te beoordelen of een album de moeite waard was om te kopen. Maar als je niets meer hoeft te kopen – alles is immers te streamen – wat is dan nog de waarde van een bespreking? " Dat allemaal in combinatie met het feit dat je (zonder abo) lang voor verschijnen van een album al fragmenten kan beluisteren via o.a. streamingdiensten, dat er singles vooraf uitgebracht worden die je integraal kan beluisteren én dat je bij de release ook alles volledig beschikbaar (mits abo) krijgt. Waarom zou je dan begot nog tijd steken in het opsnorren en lezen van albumrecensies? Als volwassen persoon oordeel ik toch gewoon zelf of iets voor mij is? Daar heb ik écht de hedendaagse 'Metal Mike', Michel en Onno (R.I.P.) niet voor nodige hoor. Ik bleef er even mee worstelen tot tijdgebrek me ertoe noopte een beslissing te nemen: ofwel focus ik me enkel nog op nieuwe singles en drop albumrecensies compleet, of ik pak het anders aan. Hence, de nieuwe aanpak Ik hou het vanaf nu, net zoals bij singles, kort en gebald: een video als eerste kennismaking/indruk een beknopte weergave van mijn gevoel, de reden waarom net deze release mij iets doet een link naar de pagina van de artiest de audiobestanden voor het album ingesloten afsluitend de pr-tekst (al dan niet volledig) toegevoegd voor wie écht wil lezen Op die manier kan ik de draad terug oppikken en bovendien een pak meer albums aan bod laten komen dan voordien. Ik wil hiermee wat helpen door het bos de bomen te zien. Een selectie aanbieden kan namelijk helpen zolang je volgers min of meer op eenzelfde lijn zitten. Daarbij hoeft zeker geen oneindig stuk proza. Ik hoop zo ook een selectie artiesten te blijven steunen door hun muziek aan bod te laten komen. Noem het gerust promo, mij om het even. Ik ga echt geen tijd steken in muziek die mij niet raakt. "Richting geven in het overstelpende aanbod? Dat moet het dan maar zijn. Dus gaan we gewoon door. Ontdekkingen delen. Enthousiasmeren. Wellicht zullen er minder vaak recensies verschijnen van waardeloze albums. Dat is toch niet echt een achteruitgang." Mijn boodschap: luister en oordeel gewoon zelf!

soundtrack van de documentaire bestaat uit 11 livetracks van Parkway Drive's headlineshow op Wacken Open Air In Nederland was de band als hoofdact te zien op FortaRock en Jera On Air.

Volgend jaar staan ze alvast op Jera On Air, dus je weet waar je deze reporter dan kan vinden!

Na 3 zware dagen Jera On Air (ik ben na al die tijd niks meer gewoon, zo blijkt) zakte ik afgelopen zondag show, maar nu viel het me toch wel heel erg op dat wat er tijdens deze show en tijdens hun optreden op Jera On Air gezegd werd, woord voor woord hetzelfde was. Anaesthetist (Reso remix outro) satellites* * the pressure's on.

aardig wat shows die we kunnen bezoeken, dus gaan we gewoon vrolijk vanuit een festival (in mijn geval Jera On Air) door naar de andere kant van het land voor een concert.

Triumph of Death @ Baroeg Open Air (Rotterdam, NL) Baroeg Open Air 2025: wat een dag!

Op zijn laatste single Nose On The Grindstone  kan je duidelijk horen waarom Rolling Stone hem één van Longtime fans will no doubt note and appreciate the inclusion of fan-favorite, “Nose on the Grindstone ,” which is officially out now for the first time after years of being played on the road.  debut,  Purgatory , 2019’s #1  Country Squire  and 2023’s  Rustin’ In The Rain , which debuted  at #10 on Childers has also performed countless sold-out shows across the world and been featured on  CBS Mornings

In juni staan ze op Jera On Air, dus ben je daar aanwezig dan is Changing Tides zeker een aanrader om

Ter Info "After Heaven" is het vierde album van Nile On waX, een Belgisch instrumentaal trio met de internationaal

En ga je naar Jera On Air? Check de band daar zeker. Krijg je geen spijt van!

de band weer veel shows, waaronder op het prestigieuze Valkhof Festival in zijn thuisstad Nijmegen, Jera on Air, Haltpop en een tour door Engeland.