Search Results

MARUJA @Botanique Als opwarmers stonden BEASTS voor ons klaar. En het moet gezegd: hun mix, gaande van rap tot hardcore, werkt. Werkt zelfs heel goed! Maruja is moeilijk onder één noemer te vatten en nauwelijks te definiëren. Een band die het moet hebben van pure, rauwe energie. Onbewerkt. Gewoon natuurlijk. Alles is voelbaar, van het begin tot het einde. Een energie die het publiek gewillig en vol vuur omarmt (hoe vaak ik op de rand van het podium ben beland, volstaat om de bruisende sfeer opnieuw te beleven). Kortom, ik zou er nog veel meer over kunnen zeggen, maar woorden zijn slechts zandkorrels op een dijk. Over dat zand lopen is veel mooier! MARUJA BEASTS Woensdag 19 november 2025, Botanique (Brussel,BE) | Foto's en tekst: Olivier César

Faetooth uit Los Angeles mixt doom metal, sludge en shoegaze tot hun unieke “fairy-doom”-stijl. Hun tweede album Labyrinthine is een intense, persoonlijke plaat die van intieme passages tot explosieve climaxen gaat. Thema’s als verlies, innerlijke onrust en persoonlijke relaties vormen de rode draad. Het album bouwt een betoverende, mysterieuze sfeer op, die ergens zweeft tussen een sprookje en een nachtmerrie. ( bron: AB ) Info en tickets Woensdag 28 januari, Ancienne Belgique (Brussel, BE)

persbericht - In 2023 organiseerde Rock 'n load Concerts voor het eerst Alosta Punkfest. De naam zegt het al: een punk festival enkel en alleen met talent uit Aalst. Een succesvol initiatief want Oilsjt heeft meer te bieden dan carnaval. Twee jaar later volgt een nieuwe editie met tien lokale bands. Opnieuw twee podia, zodat het ene optreden het andere snel opvolgt. Knuckleheads mag het festival openen met zijn powerpunk. Abelaer zet vervolgens de toon met unieke cello-punk. Daarna brengt Saumon Sauvage donkere, krachtige punk/rock ’n roll, gedreven door intense vrouwelijke vocals en een muur van rauw geluid. Granny’s Cocaine trekt de lijn door met hun chaotische maar onweerstaanbaar melodische agressieve punk. Vervolgens houden The Nutters de energie torenhoog met hun snelle, no-nonsense punkrock, nog altijd even uitzinnig. Het Lood brengt daarna tien jaar pure streetpunk tot leven met scherpe riffs, rauwe zang en een old-school vibe die in korte, krachtige salvo’s over het publiek wordt uitgestort. Jerk Beefy zorgt voor een frisse injectie van punkrock en poppunk, met catchy melodieën, hun nieuwe full-album en frontvrouw Annie die het geheel naar een hoger niveau tilt. Eleven-o-Seven volgt met hun technische, energieke mengeling van punkrock, melodic hardcore en metal, een band die al sinds 2009 genres vakkundig aan flarden speelt. En als ultieme afsluiter staat headliner Boneshakers klaar met hun snoeiharde mix van rock ’n roll, punk en traditionele blues: een live-rollercoaster. (bron: Rock 'n load Concerts website) info & tickets zaterdag 13 december 2025, Cinema, Hopmark 13, 9300 Aalst (BE). Headliner Boneshakers, live, augustus 2025

bijdrage door Roel Klankbild Op 4 en 5 oktober sloegen concertorganisatoren Tumult Concerts en Botanique de handen in elkaar voor Tumult, een tweedaags festival met verscheidene Belgische en internationale bands die veel lawaai maken. In de dagen vooraf bleek dat vier van de aangekondigde groepen uiteindelijk niet aanwezig konden zijn. Het tijdschema werd aangepast en vereenvoudigd. Terwijl er aanvankelijk drie verschillende podia zouden worden benut in Botanique, werd besloten de Rotonde te schrappen en enkel de locaties van de grote Orangerie zaal en het kleinere Museum te behouden. Enkele bands zagen hierdoor hun speelduur ook een beetje ingekort. Voor Brothers in Raw kon ik helaas enkel zaterdag aanwezig zijn op dit veelbelovend festival met potentieel.   Witch Club Satan @ TUMULT| © Roel Klankbild AFMLSP AFMLSP heet in het Roemeens voluit ‘Am Fost La Munte Si Mi-a Plăcut’, wat zoveel betekent als “I Went To The Mountains And I Liked It”. De groep, die maar liefst drie gitaristen telt, brengt instrumentale post-rock en projecteert tijdens optredens zwartwit sfeerbeelden. Een festival openen is een ondankbare taak, maar de band kweet zich met verve van die taak. Wanneer de gitaren wat bijgestemd moesten worden, kreeg de drummer de taak om naar voren te stappen de bindteksten voor zijn rekening te nemen. Ontwapenend maar ook beetje tekenend voor het gebrek aan podiumprésence en een echte frontman. Raüm Nadat AFMLSP in de Orangerie het festival op gang had getrapt, was de Belgische band Raüm aan de beurt om in de Museumzaal de vijandelijkheden te starten. Ik kende de band niet en dacht dat er misschien iets fout liep bij de mixtafel, omdat de zang zo slecht hoorbaar was. Nadien ben ik naar de releases van de band gaan luisteren en heb ik begrepen dat het een bewuste keuze is om de zang zo sterk naar naar de achtergrond te mixen dat de vocals bijna in de sound begraven worden. Het gevolg is natuurlijk dat er vooraan op het podium een zanger energiek staat te bewegen, zonder dat je hem echt goed kan horen. Hemelbestormer Hemelbestormer zette een indrukwekkend set neer, die werd ingezet met het meeslepende “Void” van hun vorige album “Collide & Merge”. Voor de rest van het optreden, dat “maar” uit een handvol nummers bestond omdat een band als Hemelbestormer nauwelijks three minute songs schrijft, werd vooral geput uit “The Radiant Veil”, het ijzersterke album dat eerder dit jaar verscheen. De kosmische visuals pasten perfect bij de muziek. Enig minpunt: de lichtman of -vrouw kende de nummers blijkbaar niet. Dat is jammer want uitgerekend bij dit soort atmosferische muziek, kan een gericht gebruik van spotlights, die de songstructuren en ritmewijzigingen volgen, een meerwaarde leveren. Thanargonauts Thanargonauts is een energiek Brussels black metal duo, bestaande uit drummer Ahephaïm en gitarist Déhà. Beide muzikanten namen een deel van de vocals voor hun rekeningen en schreeuwden zich vol enthousiasme door een set die grotendeels geïmproviseerd leek, maar nooit verveelde. Pothamus De Mechelse band Pothamus heeft de gewoonte om tijdens optredens een flinke dosis wierrook (of andere kruiden, ik ben geen expert) door de zaal te jagen. Maar eigenlijk volstaat de muziek ruimschoots om de zaal te bezweren. Het drumstel van Mattias M. van Hulle stond frontaal vooraan het podium, waardoor nog meer opviel hoe sterk zijn percussie de songs stuurt. “Ravus” van het nieuwe album “Abur” was fenomenaal. Pothamus greep het publiek van bij het eerste nummer bij het nekvel en liet niet meer los. Unholy Altar Van alle groepen die zaterdag op de affiche stonden, was de Amerikaanse black metal band Unholy Altar waarschijnlijk het verst van huis. Maar een grote honger om het publiek te veroveren, was er niet echt. Hadden ze het tijdschema niet goed gelezen? Hadden ze een off day? Wat de reden ook was, na een klein half uur hield de band het voor bekeken, waardoor hun set twintig minuten korter uitviel dan gepland. Jammer. Klone Ik moet toegeven dat ik de Franse band Klone niet kende en mij in het begin afvroeg wat deze groep juist op een festival als Tumult stond te doen. De melodieuze en sfeervolle gitaarpartijen en de loepzuivere zang maakten indruk, maar klonken veel poppier dan de bands die eerder op de affiche stonden. Naarmate het optreden vorderde, sommige nummers openbarstten en zanger Yann Ligner zijn strot openzette voor ruwere zanglijnen, werd duidelijk dat Klone echt wel op het juiste festival stond. Knap optreden van een band die ik zeker vaker wil zien. MØL Bij de Deense “blackgaze” band MØL droeg zanger Kim Song Sternkopf een hemdje dat uit de kleerkast van Willy Sommers had kunnen komen, maar daar hield elke vergelijking ook op. De zanger heeft een opmerkelijke podiumprésence en gaat enthousiast in interactie met het publiek, waarbij hij een intensiteit uitstraalt die lichtjes bedreigend aanvoelt. Alsof hij elk de controle over zichzelf kan verliezen. MØL had duidelijk een aantal fans meegebracht die het festival vooral bezochten om hen te zien en enthousiast op elk nummer reageerden. Een straf optreden. Witch Club Satan Witch Club Satan is een Noorse black metal band, die pas in 2024 debuteerde en in februari 2026 naar de Ancienne Belgique zal komen als voorprogramma van het Zweedse Avatar. Dat een zo jonge band zo hoog op de affiche van Tumult stond en eigenlijk als hoofdact fungeerde, is vrij verrassend. De keuze van de organisatoren had vermoedelijk te maken met de theatrale act van de band, die op het grote podium van de Orangerie uitstekend tot haar recht kwam. Op de scène stonden drie heksen. Eigenlijk waren het er vijf, liet bassiste/zangeres Victoria Røising weten, want ze is zwanger van twee meisjes. De leden van Witch Club Satan, die het feminisme hoog in het vaandel dragen en natuurlijk zelf bepalen hoe ze hun lichaam benutten bij hun artistiek project, droegen bij momenten wel zeer weinig textiel. Eerlijk is eerlijk, ik moest een beetje schroom overwinnen om dat te fotograferen. Maar heel zwaar viel het mij nu ook weer niet. De meeste optredens die dag waren visueel gekenmerkt door weinig licht en veel rook, dus het was als fotograaf een verademing om eens een visueel meer gevarieerde show vast te leggen. Hoe zat het intussen met de muziek? Het is een flauwe woordspeling, maar die had niet zoveel om het lijf. De heksen zijn degelijke muzikanten die een behoorlijk potje kunnen schreeuwen maar uiteindelijk was het muzikale niveau toch minder indrukwekkend dan de uitgekiende mise-en-scène. De meest enthousiaste toejuichingen uit de zaal volgden ook niet op een nummer, maar wel op een striemend statement tegen Netanyahu en de Israëlische regering. John CXNNOR De eerste avond van Tumult werd in de kleinere Museumzaal afgesloten met een officieuze afterparty, geleid door John CXNNOR, een elektronisch en industrieel collectief uit Denemarken. Ze combineerden harde beats en noise-elementen met opjuttende chants. Bij het begin van hun set leek de PA het even begeven te hebben. Was dat echt het geval? Of was het een truukje om, toen het geluid plots toch bleek te werken, nog meer reactie los te weken? Hoewel veel festivalgangers al naar huis waren, trok John CXNNOR toch nog een leuk feestje op gang. zaterdag 4 oktober 2025, Botanique (Brussel, NL) | Foto's & tekst: Roel Klankbild

bijdrage door Roel Klankbild In het Cultuurcentrum Strombeek (Grimbergen) vond de vierde editie plaats van Storm, een festival met Belgisch gitaargeweld. Een sterke line-up met een mix van bekend en beginnend talent, een goede organisatie, uitstekend licht en geluid, een vlotte podiumwissel tussen de verschillende bands… Storm IV was top en verdient eigenlijk een groter publiek. Pothamus @ STORM IV | © Roel Klankbild Walfang Walfang, een noisecollectief uit Sint-Niklaas, stond als opener vroeg op de avond geprogrammeerd en moest voor een zaal spelen waar het volk nog binnen druppelde. De groepsleden lieten dat niet aan hun hart komen.  Bloed Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, zegt het spreekwoord. Maar soms staat het blijkbaar ook recht om zijn demonen te ontketenen. De Oostendse groep Bloed, bestaande uit twee broers en hun zus, serveerde een indrukwekkende portie industrial metal. My Dilligence Het Brusselse My Diligence heeft al verscheidene albums uitgebracht en heeft met twee gitaristen en nul (0) bassisten een eigen sound. Ze plukten vooral uit hun nieuwste album DEATH.HORSES.BLACK en sloten af met een zinderend Allodiplogaster Sudhausi , dat ook op die plaat staat. Cobra The Impaler Cobra the Impaler combineert metal riffs met complexe ritmes en progressieve songstructuren. De zang wordt verzorgd door verschillende bandleden. Ruwe screams wisselen af met melodieuze zanglijnen. Het doet soms aan Mastodon denken, maar dat is eigenlijk een compliment. Een sterke show en waardige afsluiter van een festival vol Belgisch talent. Pothamus Pothamus speelt geen concerten maar voert rituelen uit. De bandleden staan in een driehoek naar elkaar gekeerd, in het donker, en worden slechts af en toe gevangen door een streep licht. Te midden van wolken wierook en droogijs stijgen opzwepende ritmes op, af en toe ondersteund door abstracte chants. Een belevenis. zaterdag 8 november 2025, CC Strombeek (Strombeek, BE) | Foto's & tekst: Roel Klankbild

bijdrage door Roel Klankbild Op donderdag 6 november liep de Gentse Vooruit aardig vol voor Malevolence, die maar liefst drie internationale bands mee op tour nam. De groepen waren stuk voor stuk opgetogen om te mogen spelen in zo’n mooie zaal, waar (in tegenstelling tot veel andere zalen) geen dranghekken voor het podium stonden. Het publiek werd dan ook herhaaldelijk opgeroepen om het podium te bestormen en te stagediven. Dat lieten velen zich geen twee keer zeggen. Concertorganisator Democrazy kan terugblikken op een mooie avond.  Malevolence @ De Vooruit| © Roel Klankbild Psycho-Frame Psycho-Frame, een nog vrij jonge band uit de Verenigde Staten, zette stevig in. De deathcore band, voortgedreven door twee vocalisten, promootte hun nieuwe album ‘Salvation Laughs In The Face Of A Grieving Mother’. Dying Wish Het Amerikaanse metalcore gezelschap Dying Wish heeft met Emma Boster een energieke frontvrouw in huis, die melodieuze zanglijnen moeiteloos combineert met het betere schreeuwwerk. Bassist Jon Mackey trok eveneens behoorlijk wat aandacht. Speed Zanger Jem Spiow van het Australische Speed vertelde vol zelfrelativering dat zijn band technisch veel minder goed was dan de andere groepen die op de affiche stonden. Dat kan misschien zo zijn, maar de vrij eenvoudige opbouw van de songs maakte Speed ook behoorlijk onweerstaanbaar. Bij geen enkel andere band werd er zo enthousiast op en van het podium gesprongen. Spiow herinnerde het publiek er regelmatig aan dat dit een hardcore show was, maar zo te zien had iedereen dat goed begrepen. Malevolence Zanger Alex Taylor vertelde dat het eerste internationale optreden van de groep in de Gentse Frontline had plaatsgevonden en dat het dus een grote eer was om naar deze stad terug te keren. Malevolence zette een heel sterke set neer, waarin vooral geput werd uit Malicious Intent en natuurlijk ook uit het nieuwe album Where Only The Truth Is Spoken . donderdag 6 november 2025, De Vooruit (Gent, NL) | Foto's & tekst: Roel Klankbild

Op zondag 16 november presenteerde de Belgische band Psychonaut zijn nieuwe album 'W orld Maker' in een uitverkochte Ancienne Belgique. BRUIT ≤ mocht het voorprogramma verzorgen. Psychonaut @ Ancienne Belgique | © Roel Klankbild BRUIT ≤ Dat BRUIT ≤ Frans is voor 'lawaai', liet al vermoeden dat deze multi-instrumentalisten uit Toulouse een flinke portie noise zouden serveren. Het werd een stevig optreden. BRUIT ≤ is uit principiële redenen enkel actief op Bandcamp en stelt zijn muziek dus niet ter beschikking via streamingdiensten als Spotify. Dat maakt het wat moeilijker een fanbase te creëren. BRUIT ≤ bedankte Psychonaut voor de mogelijkheid zich aan een breder publiek te mogen presenteren. Ze hebben deze avond beslist veel zieltjes gewonnen, BRUIT ≤ is een aanrader. Psychonaut De heren van Psychonaut genoten terecht van het feit dat ze de AB konden uitverkopen. Ze brachten zes nummers van hun nieuwe album 'World Maker', aangevuld met een selectie nummers uit hun vorige releases. Publiekslieveling 'The Fall of Consciousness' mocht natuurlijk niet ontbreken. Er werd afgesloten met 'You Are the Sky…' en '…Everything Else Is Just the Weather', een nieuw tweeluik dat eigenlijk één lange, epische song vormt. Dat ze daarvoor versterking kregen van zangeres Anthe vormde de kers op de taart. zondag 16 november 2025, Ancienne Belgique (Brussel, BE) | Foto's & tekst: Roel Klankbild

bijdrage door Roel Klankbild Rockelingen, dit jaar reeds aan zijn 16e editie, is een kleinschalig festival in Edingen met een groot DIY gehalte. Een tent op een weiland achter een boerenhof. Gratis kamperen, gratis parkeren, geen overijverige security… Het is allemaal wat losser georganiseerd. Het tijdschema dat online stond, blijkt vooral richtinggevend. Bands worden niet aangekondigd door een presentator (m/v/x). Het volgende optreden begint gewoon wanneer het begint. Maar de medewerkers zijn vriendelijk, de pintjes staan koud en zijn betaalbaar, het geluid is top, de sfeer zit goed, je kan gewoon ouderwets stagediven… En een deel van de opbrengst gaat jaarlijks naar een goed doel. Topfestival dus, eigenlijk, al kunnen we er zelf enkel op dag 2 bij zijn. Knuckle Head @ Rockelingen | © Roel Klankbild Temptations for the Weak Vroeg op de tweede dag staan enkele coverbands geprogrammeerd, maar in de vooravond betreedt Temptations for the Weak het podium. De Antwerpse metalcoreband heeft met frontman Jadran Beauprez en gitarist Djoni Tregub twee sterke zangers in huis, elk met een eigen geluid. De songs liggen vlot in het gehoor en de band speelt een sterke set. Temptation for the Weak @ Rockelingen | © Roel Klankbild King's Rage Bij King’s Rage heeft zanger Ludo Colapietro een opvallende microfoonstandaard mee. De groep is duidelijk geïnspireerd door Five Finger Death Punch, waarvan The Bleeding gecoverd wordt. De Engelse songteksten krijgen een sterk Frans accent mee. Een tweede cover - Paranoid als eerbetoon aan Ozzy Osbourne - is met zijn hoge zangnoten nogal hoog gegrepen. Voor zowat de helft van de nummers krijgt de groep versterking van een violiste die de songs meer body geeft. Zanger Ludo zet alles op alles om het publiek mee te krijgen en slaagt daar gaandeweg ook in. Al bij al een verdienstelijk optreden. King's Rage @ Rockelingen | © Roel Klankbild Knuckle Head Knuckle Head speelt naar eigen zeggen pas voor de derde keer in België en kan niet geloven dat ze in een “fucking garden” optreden. Het energieke duo brengt wat ze zelf omschrijven als een mix van blues, rock en dark country: “a trip towards America, the dirty western full of dust” . Het opzet is simpel. Maar er is zeer goed nagedacht over de podiumpresentatie en de opbouw van de setlist. Drummer Jock, die door de roadie regelmatig van een nieuwe sigaret wordt voorzien, is een fenomeen. Gitarist/zanger Jack is dat eigenlijk ook. Jack en Jock (hilarische artiestennamen, trouwens) spelen een energieke set waarin ze beurtelings de show stelen met hun eigen mix van Americana, blues rock, punk en metal. Het sluitstuk bestaat uit een cover van Personal Jesus , origineel van Depeche Mode, ook bekend in de versie van Johnny Cash. Knuckle Head doet er iets totaal anders mee. Fantastische show. Knuckle Head @ Rockelingen | © Roel Klankbild Knuckle Head @ Rockelingen | © Roel Klankbild Pro-Pain Pro-Pain bestaat al ruim dertig jaar en heeft in die periode heel wat personeelswisselingen gehad, maar zanger en bassist Gary Meskil  tekent nog altijd present. Meskil beschikt nog steeds over sterke stembanden. Hij verspilt weinig tijd aan bindteksten en jaagt zijn band door een resem nummers. Het album Contents Under Pressure is met drie nummers het sterkst vertegenwoordigd, maar Meskil plukt nummers uit de hele discografie. Er wordt afgesloten met een verschroeiende versie van Crush . Knuckle Head @ Rockelingen | © Roel Klankbild zaterdag 26 juli 2025, Rockelingen (Edingen, BE) | Foto's & tekst: Roel Klankbild

Einar Stolberg is bij ons natuurlijk het meest bekend als zijnde de frontman van Leprous. Maar af en toe moet de man ook eens solo zijn ei ergens kwijt. Alhoewel Leprous nog steeds volop aan het touren is met het album Melodies of Atonement (2024) heeft Stolberg toch nog genoeg tijd gevonden om de opvolger van zijn solodebuut, 16 (2023), af te werken. De titel en exacte releasedatum (ergens in 2026) zijn op dit moment nog niet bekend, maar als voorsmaakje wordt alvast de videosingle voor Stella Mortua vrijgegeven. En wat een bommetje is me dat! Door Stolbergs kenmerkende stem zullen er natuurlijk altijd gelijkenissen blijven met Leprous, maar op zijn solowerk gaat hij een meer bombastische en ook wel duisterdere richting uit. Daarvoor krijgt hij op deze track de hulp van het Norwegian Radio Orchestra. En dat is dan zeker niet voor een 'Einar met wat strijkers' effect. Neen, het NRO zorgt met hun orkestratie voor een groot elektrisch effect. Klinkt verwarrend? Hoeft niet. Luister gewoon maar even, dan weet u wat ik bedoel. In het najaar van 2026 gaat Stolberg ook solo op tournee. Data voor België of Nederland staan daar (voorlopig?) nog niet bij. Maar weet dat u deze week, meer bepaald op donderdag 20 november, nog altijd naar Leprous (+ Gåte en Royal Sorrow) in Trix, Antwerpen kunt gaan kijken. Lees meer Einar comments: “ Stella Mortua is one of the darkest and most grandiose pieces I’ve ever written — a fusion of progressive metal and cinematic orchestration, recorded by the incredible Norwegian Radio Orchestra. It explores how envy and insecurity can quietly thrive beneath the surface of success. In this world, demons wear tuxedos, and pride slowly turns to paralysis. With Stella Mortua, the Einar Solberg project has truly found its sound: highly dynamic, orchestral and cinematic progressive metal with an emotional core. I’m going all the way with this.”

De Zweedse metalcoreband Imminence presenteert The Black Finale , een reeks exclusieve shows met een speciaal concept rondom hun huidige album. Na het succes van hun volledig uitverkochte Europese tournee bundelt de band al hun talenten om een ongekende concertervaring te creëren. Tijdens deze show zal een strijkkwartet op het podium te zien zijn en voor het eerst ooit zullen zowel hun originele nummers als akoestische songs in één show worden uitgevoerd. The Black Finale vindt plaats tijdens slechts vijf zorgvuldig geselecteerde shows in Europa in december 2025, waaronder een show bij ons! We kunnen vast vertellen dat dit de meest indrukwekkende concertervaring in de geschiedenis van Imminence belooft te worden. Support: Ne Obliviscaris Ne Obliviscaris  zal als special guest meekomen. Deze Australische progressieve metalband combineert deathmetal met verschillende andere invloeden zoals klassieke muziek en blackmetal. (Bron: 013) info & tickets dinsdag 16 december 2025, Poppodium 013, Tilburg (NL) © IMMINENCE

Robin Kester is een Nederlandse singer-songwriter met een dromerig, filmisch geluid dat balanceert tussen indiepop, ambient en alternative. Haar breekbare stem en gelaagde producties doen denken aan Portishead en Julia Holter. Haar debuut ‘Honeycomb Shades’ (2023) werd door NRC en de Volkskrant uitgeroepen tot beste Nederlandse album van het jaar. Op 12 september volgt ‘Dark Sky Reserve’, haar meest persoonlijke werk tot nu toe. Gemaakt in Rotterdam en Bristol met producer Ali Chant (PJ Harvey), en met bijdragen van o.a. Adrian Utley (Portishead). Kester combineert minimalistische teksten met rijke arrangementen van Wurlitzer, strijkers en fuzzy gitaren. De sfeer van het album is geïnspireerd door het mysterieuze waterreservoir van Talybont-on-Usk in Wales, en verkent thema’s als verlies, vervreemding en hoop. Dit concert is verplaatst van Hall of Fame naar de kleine zaal van 013. (Bron: 013) info & tickets dinsdag 11 december 2025, Poppodium 013 (Tilburg, NL) © Danique van Kesteren

Amenra Marissa Nadler donderdag 13 november 2025, Doornroosje (Nijmegen, NL) Foto's:  Marjolein Regterschot