Onze derde reeks RAWreports bracht ons bij enkele Belgische en Nederlandse muzikanten.
Doel was te polsen naar hun favoriete instrument, hun verhaal te brengen gecombineerd met één of meerdere portretfoto's. Onze verslaggevers en fotografen kwamen terug met een aantal erg leuke en/of verrassende portretten.
In het gezin waar ik opgroeide (jaren 70-80) was er weinig interesse in muziek en/of muziekinstrumenten. Toch moet het wel ergens in de genen hebben gezeten. Zo was m'n grootvader van vaderskant koster in de kerk en m'n overgrootvader van moederskant zou nog trompet hebben gespeeld in de cinema tijdens stomme films.
Op m'n 7de volgde ik jeugdmuziekschool waar ik blokfluit leerde spelen. Nadien trok ik naar het conservatorium (academie) in Brugge voor de opleiding notenleer en klassieke gitaar. De nadruk lag toen heel sterk op klassieke muziek. Een akkoord spelen werd daar toen niet aangeleerd.
Via uitwisseling van cassettes kwam ik tijdens m'n middelbaar in contact met modernere genres zoals rock, pop, blues, enz. en leerde ik mezelf akkoorden spelen op de gitaar.
Rond mijn 18de verjaardag verruilde ik de klassieke gitaar voor de elektrische versie. Hiermee speelde ik ook in een aantal bandjes.
Mijn interesse ging geleidelijk aan meer richting ritmesectie en groovy muziek (soul, funk). Toen de bassist van een bandje moest worden vervangen, greep ik mijn kans én de basgitaar om deze tot op vandaag niet meer te lossen. Ik maakt de beginjaren van de 'The Chumps' – bluesband uit Brugge – mee, samen met o.a. Danny Schallier. Ik was er ongeveer 7 jaar vaste elektrische bassist. Mijn grote voorbeeld en inspiratie was toen Vincent Pierins, destijds bassist bij Hideaway. Ik had hem tijdens het Cactusfestival ook al op contrabas aan het werk gezien bij Dirk Blanchart.
Contrabas leek mij een cool instrument waarin je naast melodie ook veel ritmiek kunt steken. Ik kon een tweedehandsinstrument op de kop tikken (ik moet toen ongeveer 30 zijn geweest) en heb er via jarenlange zelfstudie leren op spelen. Het was een vrij traag proces waarbij ik vooral oefende als de gelegenheid zich voordeed om de contrabas binnen een band te gebruiken (bijv. bij een aantal jazzprojectjes als Long Tall Danny en bij Dirty5).
Ik ben zeker geen virtuoos op contrabas en besef heel goed dat ik nog veel zou kunnen bijleren.
Mijn relatie met het instrument is een beetje dubbel. Enerzijds omdat het moeilijker/technischer te bespelen is dan een elektrische bas en anderzijds omdat ik het dikwijls moeilijk vind binnen een 'luide' elektrische band een goede sound te maken. Een beetje een haat-liefdeverhouding dus.
Effectpedalen heb ik nooit echt veel gebruikt; tegenwoordig gebruik ik er zelfs geen meer.
Een verzamelaar van instrumenten kun je mij niet noemen. Ik heb 2 elektrische gitaren, 1 akoestische gitaar, 1 contrabas en 1 elektrische gitaar (naast een hoop opnameapparatuur voor m'n homestudio – maar da's een ander verhaal).
Vanuit m’n interesse voor het ritmische binnen een band speel ik ook wel een beetje drum. Ik zou dit ooit nog eens goed onder de knie willen krijgen, maar ben er misschien te oud voor. Wel heb ik in de loop der tijd op m’n eentje conga leren spelen. Het is een minder bekend instrument dat wel heel frequent gebruikt wordt in diverse genres. Vaak nauwelijks hoorbaar, maar met een enorme impact op de groove.
Ik ben ook ooit nog begonnen met piano, maar dat is niet echt gelukt.
Fulltime muzikant ben ik nooit geweest. Ik heb mijn muzikale passie steeds gecombineerd met een voltijdse job en een gezin, waardoor het soms wel wat schipperen was.
Foto's: Michel De Pourcq | Redactie: Marleen Markey