Onze derde reeks RAWreports brengt ons bij enkele BE en NL muzikanten.
Doel is te polsen naar hun favoriete instrument, hun verhaal te vertellen gecombineerd met één of meerdere portretfoto's. Onze verlaggevers en fotografen brengen een aantal erg leuke en/of verrassende portretten.
Vertel eens wat meer over jezelf en hoe je in de muziek ben beland.
Voor mij persoonlijk is het wel anders dan voor dat andere tuig (mede bandleden). Muziek maken was altijd iets dat ik ernaast deed. In die tijd werkte ik als adviseur maar werd daar eigenlijk helemaal niet gelukkig van.
Tot het moment dat ik erg ziek werd, het was zelfs even spannend of het wel goed zou komen. Dat heeft mij doen besluiten om eens goed na te gaan denken over wat ik echt wilde doen. We waren al met Pendejo bezig maar toen zijn we de lat wat hoger gaan leggen, wat we wilden was simpel: werelddominantie!
Zo ben ik gestopt met werken als loonslaaf om volledig voor de muziek te gaan.
In die tijd had de band nog een hele andere bezetting, voor mijn gevoel moesten de gasten die er nu in spelen nog geboren worden. Pendejo ben ik ooit begonnen met mijn neef Jaap, die nog steeds zijdelings betrokken is met de band, maar hij heeft een stap opzij moeten zetten omdat hij het niet trok met wat hij nog deed.
Het is wel zo dat als je iets wilt doen dat economisch interessants is, dat je niet dit soort muziek moet maken. Er zijn vast ook bands die er goed van kunnen vreten, maar dat zijn er heel erg weinig en dat is ook niet iets waar wij perse naar op zoek zijn. Het zou wel lekker zijn als er wat meer knaken binnen komen want dat maakt het gewoon veel makkelijker om op tour te gaan, maar ik zou niet iets kunnen maken wat financieel leuk is als ik het niet tof vind.
Wat is je favoriete instrument?
Waarschijnlijk zou je de trompet denken, maar dat is helemaal niet zo. Mijn favoriete instrument is de gitaar. Eigenlijk had ik gewoon gitaar moeten spelen, dat was veel makkelijker geweest, maar dat heeft te maken met vroeger. Het was zo dat het spelen van een instrument in onze familie bij de opvoeding hoorde, maar mijn oudere broer speelde al gitaar dus dan ging ik natuurlijk niet ook gitaar spelen! Ik wilde iets anders doen dat ook herrie maakte, dus daarom leek mij de trompet wel een goed idee.
Voor mij is de trompet heel lang een instrument geweest waarmee ik niet de muziek kon maken die ik het tofste vond. Jazz trok mij niet, funk ook niet echt, best leuk om af en toe een funkplaat op te zetten maar om het zelf te maken, daar krijg ik ook geen harde jongeheer van. Mijn eerste trompetleraar was van het Residentie Orkest dus dat was alleen maar klassiek, dat werd helemaal niks dus toen ging ik over naar jazz trompetles, die vent liet me een jaar lang alleen maar toonladders spelen. Pas nadat ik de toonladders er helemaal in had zitten konden we door naar de leukere dingen, die man heeft de lol er voor mij helemaal uit gehaald. Daardoor heb ik jarenlang bijna niks meer met mijn trompet gedaan, alleen met carnaval.
Dat is op een gegeven moment veranderd toen ik in een project zat met een DJ die wat beats neerlegde en dan gingen wij eroverheen freaken met de trompet en gitaar. Dat werd af en toe best heavy en dat werkte best goed.
Het moment dat het kwartje viel was toen ik als adviseur met een delegatie uit Engeland in Amsterdam was, die waren op bezoek dus dat betekende flink zuipen. In die tijd woonde ik in een antikraak woning in Amsterdam, toen ik die avond thuiskwam zette ik een plaat van Helmet op en begon ik mee te toeteren. Ik volgde met mijn trompet de gitaarriffs en dacht direct; fuck dat is vet! Ik was natuurlijk hartstikke bezopen maar heb dat nog wel opgenomen en toen ik het de volgende dag terugluisterde was het nog steeds vet! Toen dacht ik: dit moet ik doen! Heavy gitaren met een trompet die eigenlijk niks anders doet dan met de gitaar meegaan.
Daar ben ik mee gaan kloten in bands, kijken hoe en waar je dat ding lekker aan het scheuren krijgt. Zoeken met pedalen, kijken wat werkt en wat niet werkt. Heel veel bleek dus niet te werken en toen kwamen we erachter dat het vetste is om het met een buizenversterker te doen. Het blijft wel echt een trompet signaal maar hij krijgt toch een beetje die crunch.
Op de eerste plaat die we maakten was de trompet heel subtiel aanwezig, bij de tweede plaat zijn we al een stuk meer met de blazer gaan doen. Zo ontstonden er blazers-arrangementen met trompet, bugel en trombone. De liveoptredens deden we toen alleen nog met een trompet maar we vonden die opnames met meerdere blazers zo vet dat we ook bij de liveshows meer blazers wilden.
In die tijd deed Menno de boekingen voor de band en ik had hem aan de telefoon toen hij vertelde dat hij bezig was met zijn afstudeerconcert voor het conservatorium. Hiervoor was hij bezig met een brassbandje en had geleerd om trombone te spelen, we zijn daarmee gaan experimenteren en dat ging eigenlijk best goed. Zo werd Menno de vaste trombonist van Pendejo.
Het was al langer een wens om er een trombone bij te halen, maar het is onwijs lastig om een trombonist te vinden die deze muziek echt vet vindt en het dus niet doet als sessiemuzikant. Het is een hele andere categorie muzikanten, normaal gesproken zijn professionele blazers mensen die een opleiding gedaan hebben en ingehuurd worden. Over het algemeen zijn dat ook geen mensen met een voorkeur voor Metal en Rock.
We moesten Menno een keer voor vijf shows vervangen, toen kwam Jeroen Verberne invallen. Dat is inmiddels een bekende naam in de muziekindustrie, hij zit bijvoorbeeld bij Chef’Special. Hij is onwijs goed en een geweldige gozer. Toen ik hem voor het eerst sprak zei ik direct tegen hem dat ik eigenlijk geen trompet kan spelen, ik zwijn er een beetje doorheen want dit soort gasten zijn op al de blaasinstrumenten tien keer zo goed als ik. Dat soort gasten kan je er heel makkelijk bij halen, ondanks dat hij helemaal niet de ervaring had om zo heavy te gaan was hij heel open en supertof.
We willen Pendejo ook in twee verschillende vormen gaan aanbieden, één zoals we het nu doen en één met 2 of 3 blazers erbij. Dan kan je live echt doen wat we op de plaat ook doen, dat het echt uitpakt. Dat zou gigantisch zijn!
Buiten dat het een bijzondere combinatie is om deze instrumenten in deze muziek te gebruiken maakt de Spaanse zang het ook anders dan anders. Het geeft een andere klank, niet alleen dat je er geen reet van verstaat als je het niet spreekt maar het klinkt gewoon heel anders, de klanken zijn veel opener dan in het Engels of Nederlands. Je kan shit echt uitspugen in het Spaans.
Als kind heb ik tot mijn 7e in Latijns-Amerika gewoond en daarna altijd die connectie met Latijns-Amerika gehouden, wij moesten in de zomervakantie ook altijd 3 à 4 weken naar Spanje, anders zouden wij het Spaans kwijtraken.
Heb je nog bijzondere dingen meegemaakt met je instrument?
Jazeker! We speelde een keer in Sante Fe in Argentinië en daar was een gast, bij wie wij ook sliepen die nacht. Hij was tijdens een show zo vol energie dat die energie eruit moest, op dat moment was er geen moshpit dus om die energie eruit te krijgen begon hij op een gegeven moment voor het podium op te drukken! Diezelfde gast had ook een hond bij zich (kan allemaal in Zuid Amerika) en die hond was daar door de zaal aan het rennen. Dus wij staan vanaf het podium te kijken hoe die gast push-ups doet vooraan, komt die hond ineens aanrennen en die kruipt bij zijn baasje achterop en begint hem te berijden! Ik heb nog steeds geen idee hoe we die show af hebben kunnen spelen.
Ben je heel zuinig op je trompet?
Nee niet echt, maar ik heb iemand die hem af en toe reviseert. Ik heb een gozer in Hilversum zitten waar ik ieder jaar mijn trompetjes heen stuur en dan lopen ze weer lekker. In principe gooi ik niet met mijn trompet als ik hem gooi doe ik het zo dat hij op de goede kant valt.
In Nederland heb ik wel altijd een reservetrompet mee, maar niet als we moeten vliegen.
Het is wel een keer gebeurd dat we al op de taxi terug naar Buenos Aires stonden te wachten toen ik vroeg wie mijn trompet eigenlijk mee had genomen. Bleek dat mijn trompet nog in de bagageruimte van het vliegtuig lag. De rest van de avond zijn we bezig geweest dat ding terug te krijgen, maar dat is uiteindelijk wel gelukt.
Ik heb ook wel eens gehad dat ik maar één trompet bij me had in Madrid, toen was er een onwijs lompe gozer die wilde dat iedereen na de show zo snel mogelijk weg ging en begon direct aan kabels trekken. Mijn trompet had ik op een versterker gelegd dus die knalde op de grond, ik heb de boel daarna met ducttapen moeten repareren.
Zelf heb ik natuurlijk ook wel eens wat gesloopt, er is namelijk een nummer waarbij ik altijd water of bier naar achter op Sjoerd (de drummer) spuug. Dat komt dan eigenlijk altijd op Sjoerd terecht en dat vind ik gewoon leuk, maar die keer kwam het allemaal in een buizenversterker die eruit klapte en de show een tijdje stil lag.
Een ander ding wat we altijd doen is bij het nummer Juanita, dat nummer gaat over legaliseren van wiet en dan hebben we van die kerk-kelken, daar doen we wierrook in en dan slingeren we daarmee rond op het podium. In Nederland knallen we daar ook vaak een paar gram wiet of hasj bij en vragen we of iedereen lekker dichtbij komt. Zo deden we dat ook bij Poppodium Volt in Sittard en toen knalde alles in één keer uit door het brandalarm, moest de brandweer afgebeld worden en stond de show even stil. Sindsdien doen we dat ook niet meer bij binnen venues.
Speel je nog andere instrumenten? Nee eigenlijk niet. Ja, ik rammel af en toe op een gitaar maar dat mag geen naam hebben.
De gitaar is gewoon een heel mooi instrument, je kan hem altijd meenemen en meisjes regelen bij het kampvuur is natuurlijk ook wel handig. Met de trompet jaag je ze alleen maar weg.
Het fijne van een gitaar en piano is dat je ziet wat je doet, de tonen die je maakt zie je en op een trompet of trombone zijn het posities, dat heeft niets te maken met snaren die korter worden.
Als je de trompet vergelijkt met de gitaar zijn je lippen je rechterhand en je knoppen je linkerhand, voor rechtshandige gitaristen natuurlijk.
Komt er binnenkort nog wat nieuws uit?
We zijn nu eigenlijk aan het wachten op de levering van vinyl. We hebben een aantal covers opgenomen, dat was iets wat we al heel lang wilden maar deze keer hebben we het eindelijk gedaan.
Tijdens de corona ellende hebben we er al een paar digitaal gereleaset. Het was eigenlijk de bedoeling dat we een EP op vinyl zouden uitbrengen, maar we vonden 4 nummers toch een beetje matig. Daarom hebben we er uiteindelijk vier livetracks bij gedaan en de plaat komt eind augustus uit!
De covers die erop staan zijn natuurlijk allemaal in het Spaans, we hebben er een aantal vertaald zoals ‘Wrathchild’ van Iron Maiden en ‘The Wizard’ van Black Sabbath. We hebben ook een versie gemaakt van ‘Tuyo’, de intro song van Narcos, een heel rustig akoestisch nummer dat we in een stevig Pendejo jasje steken. Waarschijnlijk ga je het nummer wel vaag herkennen als je de serie hebt gezien.
In de tussentijd zijn we ook met ons vierde album bezig, dat begint nu aardig vorm te krijgen. Die willen we wel uiterlijk volgend jaar april uitbrengen, half oktober gaan we de studio in en dan natuurlijk werelddominantie!
Ben jij de enige die Spaans spreekt in de band en dus de teksten schrijft?
Nee Menno, onze trombonist, spreekt ook een beetje Spaans. Dat komt omdat hij iemand is die overal volledig induikt, dus toen hij bij ons in de band kwam wilde hij gelijk in dat Spaanstalige duiken. De laatste keer dat we naar Zuid-Amerika gingen is Menno ook al 6 weken eerder naar Bolivia gegaan om Spaans te leren. Zo is hij in alles; ook met het spelen op de trombone en nu in de coronatijd heeft hij dat met darten, dus ook met dingen waar je geen reet aan hebt.
Het schrijven doe ik wel voornamelijk zelf, voor het eerste album schreef ik samen met mijn neef Jaap omdat hij ook zo’n rare Latino achtergrond heeft. We haalde er ook een kick uit om te kijken hoe ver we konden gaan met de teksten.
We hebben ook een aantal nummers waarvan je de teksten verkeerd zou kunnen interpreteren. Wij zijn absoluut niet extremistisch ofzo, integendeel zelfs, maar er zitten teksten bij waarin wij de draak steken mee fascisten en haters. In die nummers zeggen wij wat die extremisten zeggen om te laten zien hoe belachelijk het is.
In Argentinië is op dit moment een feministische golf bezig, volledig terecht, maar daar kregen we laatste keer de tip om een bepaald nummer niet te spelen. Niet omdat wij tegen feminisme zijn, zeker niet, maar omdat het cynisme soms moeilijk te onderscheiden is.
De boodschap die in onze teksten verborgen zit is volledig in lijn met wat die mensen vinden, maar er is een vrij harde cancelcultuur en als iemand een andere interpretatie heeft kan het zomaar gebeuren dat je eruit wordt gegooid.
Wij zijn overigens helemaal niet een band die zich heel erg uitspreekt over politieke kwesties, de meeste nummers zijn eigenlijk verhaaltjes die zich afspelen in de werkelijkheid en het is vooral de belachelijkheid van bepaalde situaties die leuk zijn om over te zingen en dan raak je soms wel aan maatschappelijke thema’s.
Maar het blijft toch redelijk lomp, altijd met een dosis humor, we nemen onszelf niet al te serieus en het moet vooral lekker bekken.
Nog een slotwoord?
Kom vooral lekker een keer kijken!