Een mooie herfstdag afsluiten samen met Amenra in de prachtige Bourlaschouwburg, beter kon het niet worden op een zondag.
Voor mij was het de eerste keer dat ik een concert ging bekijken in deze zaal.
Vanaf het toekomen was ik onder de indruk van het in het oog springende gebouw, maar eens ik de deuren binnen was...wow dit gebouw is al een spektakel op zich!
Helemaal overdonderd door de prachtige barokstijl, kwam ik ogen tekort om het geheel te bewonderen.
Deze zaal gevuld met een akoestische Amenra set...het plaatje klopte volledig om er een magnifieke avond van te maken.
Bij het betreden van de concertzaal zelf stond de gekende setting ons al op te wachten: de galg centraal omringd door de kerkstoelen in een cirkel klaar om ons een intense beleving te bezorgen.
De lichten doven en de eerste noten van Les Lieux Solitaires komen ons tegemoet.
Wanneer Colin Diaken inzet, gaat het door merg en been.
De verbondenheid komt boven, wegdromen in je eigen wereld en jezelf tegenkomen.
Het ijzersterke Razoreater brengt altijd een bepaalde kracht over, maar het horen op deze manier geeft ons ook een portie troost mee. Troost waar we vanavond misschien niet naar op zoek waren maar wel met open armen graag ontvangen.
Mijn eerste kippenvel moment is er wanneer Lennart en Colin samen Kathleen inzetten.
Daar komen de eerste noten van Voor Immer, gekluisterd zat ik aan mijn stoel tijdens Colin zijn woorden:
"Wees mijn houvast, mijn toeverlaat, toe verlaat mij nooit.
Hou vast mijn ooit."
De oprechtheid in zijn stem is te horen, de goede moed is te voelen, de troost is gegeven en laat zich verder vloeien in Song To The Siren.
De Evenmens en A Solitary Reign, ik neem ze samen want beide nummers raken je hart en ziel, elke keer harder dan gedacht en dieper dan verwacht.
Door de prachtige zwart/wit visuals waande ik me deze avond in een kerk, de eerste kerk waar ik graag aanwezig was door het gevoel van verbondenheid, intensiteit, puurheid, eerlijkheid, oprechtheid die het bij mij opriep.
Deze avond mocht blijven duren, maar 1 voor 1 zagen we hen het podium aftreden gepaard met de zin Altijd en overal.
Dit was Amenra zoals we ze kennen puur, oprecht en intens.
Bedankt Amenra voor deze prachtige ontroerende avond, jullie hebben de Bourlaschouwburg betoverd en een plaats in mijn hart en ziel veroverd.
zondag 24 oktober, Bourlaschouwburg (Antwerpen) | Foto's: John Van de Mergel, tekst: Caroline De Lobel