Een vaste waarde op de jaarlijkse kalender van de Lokerse Feesten zijn de metaldag en de punkdag. Zondag was het dan de beurt aan het vooral zwart dragend volk om af te zakken naar het Oost-Vlaamse Lokeren. Je moest enkel opletten dat je niet per ongeluk op de Fonnefeesten terecht kwam want dan moest je het doen met Christoff. Dit jaar heeft Stubru zijn eigen zaaltje ter beschikking en programmeerde daar een dwarsdoorsnede van de Belgische scene.
Killthelogo
De derde reïncarnatie van een band. Geen reünie, geen comeback, gewoon de derde nieuwe band. Maar met dezelfde filosofie als eerdere bands Facedown en Calibre. Door in dialoog te gaan met elkaar en aandacht schenken aan de sociale en politieke tekortkomingen aller lande. Muzikaal kreeg je ook van alle drie de bands nummers te horen. Oude scenekids (zoals ik) waren dolblij om een Facedown nummer te horen, tieners uit de nillies waren blij om cult hit calibre. nog eens te horen en tussendoor kreeg je veel materiaal van hun laatste plaat. Maatschappijkritiek zonder prekerig over te komen. Je zag ook dat de band er duidelijk plezier in had en de zaal had net hetzelfde voor ogen.
lalma
De link tussen de oude band van zanger en bezieler John is ondertussen al algemeen gekend, maar hier toch nog eens: John is/was de zanger van de Belgische pop-dance-wereldmuziekband Arsenal. Maar ook fan van Darkthrone. En na een jaar in aanraking te komen met zichzelf, zijn verleden en zijn toekomst, besloot hij het muzikaal dus over een andere boeg te gooien. In de pers wordt het steevast omschreven als black metal maar dit is toch iets te makkelijk. Qua atmosfeer leunt de muziek zeker aan bij black metal, maar door de cleane zang van John krijgt het geheel een donker/licht verhouding en dat maakt het zo aangenaam om naar de show te kijken. Ook deze keer. Je wordt tussen je oren de hele tijd heen en weer geslingerd tussen weemoed en hoop, geluk en verdriet. Chapeau aan de hele band om dit gevoel te kunnen overbrengen op het publiek. Hopelijk krijgt lalma snel zijn plekje bij metal minnend België want ze verdienen het echt wel.
Cobra The Impaler
Op het laatste moment opgeroepen worden om Psychonaut te vervangen die de dag ervoor hadden laten weten dat ze verstek moesten laten gaan wegens familiale redenen. Ettelijke maanden geleden had ik de band al aan't werk gezien in De Zwerver in Leffinge (toevallig met Psychonaut) en de band is alleen nog maar gegroeid in die maanden. Ongelooflijk strak, ongelooflijk luid en vooral zoveel podiumpresence dat het eigenlijk raar is dat nationale radiozenders als Stubru niet meer aandacht aan hun besteden. Hopelijk zat er iemand in de zaal want hoe verkoopt een band zich het best? Jawel, door een retestrakke zaalshow neer te zetten.
Wiegedood
Die andere vaste klant bij Brothers In Raw. Black metal met meer lagen dan een Ford Escort uit 1982 die al 7x herspoten is. Een concert van Wiegedood is eigenlijk ook gewoon tegen 128km/h door de bebouwde kom rijden met diezelfde Ford Escort en dat het niet uitmaakt wat je allemaal raakt. Voor de mensen die onlangs de film H4Z4RD gezien hebben weten wat ik bedoel. Wiegedood zou daar perfect de soundtrack voor hebben kunnen maken. Openen zoals altijd met het vernietigende FN SCAR16 en keer op keer blijft het fascinerend. De setlist verschilde niet veel van alle andere keren dit jaar, al blijft het improvisatie stuk tijdens de intro van Nuages telkens opnieuw een hoogtepunt van de set. Daaruit kan je ook afleiden dat de band niet gewoon hun set speelt, maar effectief er plezier aan beleeft. Wiegedood is een band die we moeten blijven koesteren, en de uitpuilende Club Stubru was een duidelijk teken dat dat goed aan het lukken is.
Foto's: John Van de Mergel, Tekst: Andy Decroos