Festivalverslag | Jera On Air 2025 - Zaterdag

Op donderdag 26 juni 2025 ging de 31e (!) editie van Jera on Air in Ysselsteyn weer van start. Sinds 1992 staat het kleine dorpje in Limburg, onder de rook van Venray, een aantal dagen per jaar volledig in het teken van punk, hardcore, metalcore en alles wat daarmee samenhangt.

Natuurlijk is Brothers in Raw er ook deze editie weer bij en staat ‘the week after’ in het teken van Jera. Vandaag een festivalverslag van de laatste dag van deze editie, de zaterdag, waarin Jeroen en Bertus je vertellen wat ze zagen en waarin Jessica's prachtige foto's schitteren.

Smash Into Pieces

Wanneer de drummer van Smash Into Pieces met zijn ledmasker achter zijn drumkit gaat staan en een digitaal vervormde stem door de speakers klinkt, zou je denken dat je in bent voor iets bijzonders… Helaas is dat niet zo. Wanneer de band begint te spelen krijgen we 40 minuten lang radiovriendelijke rock die zo Amerikaans klinkt dat je niet zou zeggen dat de band uit Zweden komt. De band speelt helemaal niet slecht, maar het optreden is erg statisch en de muziek eigenlijk te braaf om in deze warmte echt een reactie uit te lokken.

Dayseeker

Dayseeker verkocht eind vorig jaar hun headlinershow in de Melkweg nog uit en ook op Jera weten ze genoeg mensen te trekken. Helemaal vol raakt de tent toch niet. Muzikaal is de band een stuk rustiger dan veel andere bands op het programma. Een erg energiek optreden hoeven we dan ook niet te verwachten, maar na de energiebom van de afgelopen twee dagen is het op deze warme middag ook best lekker om even wat gas terug te nemen met de post hardcore die Dayseeker ons biedt.

Pvris

Het lijkt erop dat de planners rekening hebben gehouden met de vermoeidheid van de festivalbezoekers en de laatste dag op de mainstages wat minder intensief laten beginnen.

Pvris lijkt daar in eerste instantie verandering in te brengen. Niet dat ze het energieniveau van Stray From The Path en de andere metalcoregiganten van de vorige dagen kunnen evenaren, maar na Smash Into Pieces en Dayseeker komt er bij Pvris eindelijk wat meer pit in onze muzikale beleving van de dag. Tenminste, dat is zo wanneer de band opkomt met het nummer Burn The Witch. De lekkere mix van rock, pop en elektronica doet het goed en er wordt eindelijk wat meer bewogen. Helaas houdt de band dit niet vol en de set golft een beetje tussen energiek enthousiasme en toch weer die low energy die we eerder al voelden.

Freddie Dredd

Jera on Air verlegt vandaag muzikale grenzen. Freddie Dredd staat namelijk te boek als rapper en dat is, op een punk, hardcore en metalcorefestival natuurlijk best anders. En wij zijn uiteraard erg voor het verleggen van grenzen en zo, maar wat ik niet begrijp is dat een act als Freddie Dredd op het hoofdpodium van de Eagle staat. Zou hij in de Buzzard geprogrammeerd staan, dan zou ik de keuze begrijpen. Nu niet. En met mij blijkbaar heel veel anderen ook niet, want de tent is lang niet vol. Overigens doet Freddie het muzikaal best goed, met nummers als You Know, Devil’s Work en Five Nights die bij het wél aanwezige publiek zeker in de smaak vallen. Bijzondere aandacht verdient, naar mijn bescheiden mening, het nummer Evil Fantasy, waarin niet alleen een sample is gebruikt van de begintune van het schilderprogramma van Bob Ross, maar waarin, aan het begin, ook Bob Ross zelf te horen is.

Poppy

De show van Poppy is dan toch eindelijk het moment dat het publiek echt weer los komt. Met Have You Had Enough? lijkt Poppy alle aanwezigen die aan haar twijfelden meteen overtuigd te hebben. Er wordt weer luidkeels meegezongen, er mag weer gemoshed worden en het tij lijkt weer goed genoeg om te crowdsurfen. Eén ding wat niet mocht bij Poppy was foto’s maken. Mocht je je afvragen waarom die er niet zijn, wel dat ligt zeker niet aan onze keihard werkende fotografe Jessica. Poppy heeft Jera weer wakker geschud en daarvoor zijn we haar dankbaar.

Deafheaven

Terwijl Poppy de Vulture rockt, doet Deafheaven dat in de Buzzard. En blijkbaar heeft deze band een zodanige schare liefhebbers, dat de tent al is gevuld, nog voordat er ook maar één noot is gespeeld. Als dan de eerste tonen van Incidental I worden aangeheven, gebeurt dat op zo'n enthousiaste, snoeiharde en agressieve manier, dat het dak van de tent wordt geblazen. Dit optreden van Deafheaven behoort zonder twijfel tot de tien beste gigs van deze editie van Jera. Blijkbaar hebben deze Amerikanen besloten deze laatste show van de tour tot een memorabele te maken. Alle nummers worden uit volle borst door het publiek meegezongen, zoals Magnolia en Brought to the Water. De publiekparticipatie wordt echter nóg groter bij Dream House. Zanger George Clarke haalt namelijk zoveel publiek op het podium dat hij en zijn collega’s nauwelijks nog zelf nog zichtbaar zijn.

Dead Poet Society

Deze Amerikaanse rockband straalt een heerlijke hoeveelheid positiviteit uit, hetgeen zijn weerslag heeft op het publiek in de Eagle. Vanaf het eerste nummer .Intoodeep. weet zanger Jack Underkofler het publiek moeiteloos te grijpen met zijn karakteristieke stem, die ergens tussen woede en melancholie zweeft. Bij het meeslepende .CoDA. gaan de gitaarklanken van Jack Collins door merg en been. Ook de strakke, onmiskenbare chemie tussen de bandleden draagt bij aan de sfeer in het publiek. Dead Poet Society bewijst zonder twijfel een veelbelovende act te zijn.

Refused

Naast Stray From the Path speelt ook Refused dit jaar hun laatste Jera show want ook deze Zweden vinden het nu wel genoeg geweest. De band trapt sterk af. De reactie van het publiek is wat minder sterk. Kom op Jera, wat heeft Poppy wel, wat Refused niet heeft? Ah tuurlijk… een stuk jongere fans. Maar Refused zijn natuurlijk de minste niet en weten het publiek uiteindelijk toch flink op te zwepen met nummers als Rather Be Dead, Liberation Frequency en The Shape Of Punk To Come. Tussendoor vliegen de politieke statements van de band je om de oren, zoals het hoort. Met hun grootste hit New Noise neemt Refused afscheid van Jera.

Green Lizard

Green Lizard is een band waar ik als 15 jarige alto veel naar luisterde. Identity zat regelmatig in mijn discman en Turn Around was één van mijn favoriete liedjes dat jaar. De band kapte ermee in 2007. Sindsdien heb ik Green Lizard in verschillende revival hoedanigheden gezien, maar nu is de band voor een reünie tour eindelijk terug in de bezetting zoals die was in hun meest succesvolle jaren. Jera vond dat net zo leuk als ik en vroeg ze om te komen spelen. In de schuur die naar de naam The Sparrow luistert staat het vol met millennials als ik die niet kunnen wachten om de old school line-up van Green Lizard na bijna 20 jaar weer een keer mee te maken. Wanneer de band er ook is, krijgen we een intieme, energieke en vooral ook gezellige show. De band lijkt het net zo te waarderen dat de oude fans er zijn als dat de oude fans blij zijn dat de band er staat. De setlist heeft de band met iets te veel enthousiasme in elkaar gezet dus er moet wat sneuvelen, maar we genieten met zijn allen vooral van nummers uit onze jeugd als Mouthful, Closer, Autumn en natuurlijk dat ene geweldige liedje Turn Around.

Stick To Your Guns

Net als menige band tijdens deze editie, is ook Stick To Your Guns niet voor het eerst in Ysselsteyn. Sterker nog, drie jaar geleden stonden deze Californische hardcore-punkhelden maar liefst op twee verschillende dagen op dit geweldige festival. Dit optreden op Jera is overigens al hun tweede optreden van vandaag; eerder deze dag stonden ze ook op Vainstream Rockfest in Münster, Duitsland. Tijdens Such Pain wordt er door het publiek zo hard meegezongen, dat het waarschijnlijk in Venray hoorbaar was, evenals bij Permanent Dark, trouwens. Net als menige andere band, maakt ook STYG een politiek statement. Voorafgaand aan What Choise Did You Give Us? roept zanger Jesse Barnett in herinnering wat voor belachelijke dingen er momenteel allemaal gaande zijn in zijn land.

Power Trip

Deze band uit Dallas deed zo’n jaar of 10 geleden serieus mee in de bovenste regionen van de toenmalige thrash metal scene. Ze deelden het podium met Ozzy, Anthrax, Lamb of God enz. totdat het noodlot toesloeg en zanger Riley Gale kwam te overlijden. Daarna kwam de klad er een beetje in. Sinds 2023 zingt Seth Gilmore bij Power Trip en zit het geheel weer – volledig terecht – in de lift. Afgelopen januari stonden ze nog in AFAS Live als voorprogramma voor Pantera.

Ook nu blijkt weer overduidelijk dat we hier te maken hebben met een band die bestaat uit louter doorgewinterde en professionele muzikanten. Vanaf opener Soul Sacrifice zit de sfeer er meteen goed in en bij Firing Squad zien we zelfs een van de grootste circle pits van deze Jera.

Perturbator

De Franse James Kent, de man achter Perturbator, heeft een achtergrond als gitarist in verschillende black metalbands, maar sinds 2012 heeft hij zich toegelegd op cyberpunk. Kort door de bocht gezegd, combineert hij punkelementen met veel elektronische muziek, waarbij hij gebruik maakt van synthesizers en keyboards.

Vanavond staat hij in de Vulture tent en heeft hij flink wat liefhebbers op de been gekregen. Zijn muziek is grotendeels instrumentaal, zoals bijvoorbeeld Future Club en Humans Are Such Easy Pray. Kent bewijst dat je geen schreeuwende gitaren nodig hebt om keihard binnen te komen. Van headbangers tot dansliefhebbers, iedereen komt bij hem aan zijn trekken.

Knocked Loose

Knocked Loose behoeft op een festival als Jera natuurlijk geen introductie. Dat de megapopulaire hardcore band vanavond niet headlinet, komt ook alleen maar omdat Turnstile er ook nog is. Met Blinding Faith, van hun jongste studioalbum You Won’t Go Before You’re Supposed To start de band een set waarin datzelfde album overduidelijk de hoofdrol heeft. Voor de overvolle Eagle Stage is dat prima. De moshpit gaat hard en uiteraard vliegen de crowdsurfers je ook weer om de oren. Nieuw vandaag is dat men met zijn allen in de pilaren van de tent gaat hangen. Ruim 16 nummers lang weet Knocked Loose de mensenmassa in de Eagle in beweging te houden. Aan de reactie van het publiek te zien had Knocked Loose net zo goed kunnen afsluiten en voor sommige doen ze dat met Everything Is Quiet Now misschien ook wel.

Denzel Curry

Een Amerikaanse rapper als afsluiter op één van de hoofdpodia van Jera is waarschijnlijk niet iets wat je op je bingokaart had staan. Toch mag niemand minder dan Denzel Curry de laatste dag Jera 2025 afsluiten in The Vulture. Het is even schakelen van een festival vol volledige live bands naar een rapper en DJ duo, maar Denzel Curry doet het helemaal niet slecht. De tent is misschien niet helemaal vol, maar hij staat dan ook net tussen de sets van Knocked Loose en Turnstile, mogelijk de meest populaire bands van het hele festival, ingepland. Denzel laat zich niet kennen en zet met DJ Poshtronaut en sterke show neer. Als weekend afsluiter is het een beetje een aparte keuze maar entertaining is het wel.

Turnstile

Oke, nu zijn we dus echt bij de aller-allerlaatste act van Jera On Air 2025 terechtgekomen. En zoals het hoort lijkt Jera het beste voor het laatste te hebben bewaard. Waar The Eagle bij Knocked Loose al overvol was, is deze bij Turnstile echt helemaal packed! Wanneer de band opkomt onder de eerste tonen van Never Enough gaat het dak er al af en wanneer zanger Brendan Yates de vocals inzet, wordt er harder meegezongen dan bij elke andere band die we dit weekend zagen (sorry While She Sleeps). De set bestaat vooral uit nummers van het nieuwste studioalbum Never Enough en het voorlaatste studioalbum Glow On, met genoeg ruimte om daar nog wat ouder werk tussendoor te gooien. Turnstile klinkt live echt superstrak en ik durf te zeggen dat ze de hype, die leeft rond de band, zeker weten waar te maken. Wat een vette liveband is dit zeg! Alsof al het gemosh, gecrowdsurf, gestagedive en het klimmen in de pilaren nog niet genoeg beweging is geweest, nodigt Brendan, tijdens het laatste nummer Birds, fans uit om het podium op te klimmen. Samen met een gigantische groep fans op het podium sluit Turnstile op een indrukwekkende wijze de 2025 editie van Jera af.

Zaterdag 28 juni 2025, Jera On Air 2025 (Ysselsteyn)

Tekst: Jeroen Verel en Bertus Elings

Foto's: Jessica Santiago Lopez