Festivalverslag | Dynamo Metalfest 2025 - zondag

Bertus Elings
9 minuten geleden
7 minuten om te lezen

Het is weer tijd voor één van de leukste feestjes van het jaar. Dynamo Metalfest. En dit jaar heeft dat feestje zelf een feestje, want het is de 10^e editie! Dat wordt natuurlijk gevierd. Er komen flinke headliners, zoals Within Temptation, Gojira, Mastodon, Opeth en Kreator. Daaromheen zijn heel veel bands geprogrammeerd die minstens zo interessant zijn, zoals Fear Factory, Ministry, Obituary, Hellripper, Coffin Feeder en vele meer. Kortom: Brothers in Raw trok, in de vorm van fotograaf Marjolein en redacteur Bertus drie dagen naar Eindhoven om zich onder te dompelen in het mooiste muziekgenre ter wereld: METAL!!!

Hellripper

De laatste dag van Dynamo Metalfest is begonnen. Voor mij voor het hoofdpodium bij Hellripper, de black/speedmetal-band rond de Schotse James McBain. Ter gelegenheid van live optredens, dus ook vanmiddag, laat McBain zich bijstaan door drie uitermate kundige muzikanten die, net als McBain zelf, de nadruk leggen op het snel en vakkundig spelen van de nummers.

Er is geen enkele twijfel over de vraag waarom Hellripper vandaag het hoofdpodium opent. Deze mannen weten het publiek dat, ondanks het vroege tijdstip, al in flinke getale is komen opdraven, behoorlijk in beweging te brengen. De snelheid, kundigheid en precisie waarmee bijvoorbeeld The Affair of the Poisons en Goat Vomit Nightmare worden gebracht, leiden ertoe dat de ene moshpit de andere opvolgt.

Overigens: heeft iemand anders al eens opgemerkt dat Bastard of Hades wel heel erg lijkt op Metal Militia van Metallica?

Terrifier

De snelheid die de mannen van Hellripper op het hoofdpodium tentoonspreiden, wordt vervolgens op de Kink-stage nog even voortgezet, geëvenaard en….overtroffen. Al vanaf opener Reanimator is duidelijk dat deze mannen het allemaal serieus menen. Deze Canadezen laten er geen gras over groeien en bewijzen het publiek dat zijn snelheid 2.0 kunnen spelen. Trail by Combat laat zien dat zanger Chase Thibodeau en zijn vrienden vroeger goed geluisterd hebben naar Slayer. Het ene na het andere nummer staat als een huis en zorg ervoor dat de circlepits van een zodanig formaat zijn dat, als gevolg van opvliegend stof en zand, de andere kant van het veld niet meer te zien is. Speciale vermelding verdient de strot van Thibodeau. Hij zingt op een zodanige manier dat Axl Rose er jaloers op zou worden.

Fleshgod Apocalypse

Op het hoofdpodium is het vervolgens tijd voor de gekostumeerde symfonische death metal van het Italiaanse Fleshgod Apocalypse. Het begint met Veronica Bordacchini, de “opera-vrouw” uit het gezelschap die, onder begeleiding van Francesco Ferrini op piano, op een prachtige manier Ode to Art zingt. Daarna komen een voor een de overige in barokke rokkostuums gestoken leden het podium op en gaat met I Can Never Die het geweld beginnen. De schoonheid van de grunts en screams van zanger Francesco Paoli met de soprano-stem van Bordacchini is extra gaaf. Deze band is met recht een lust voor het oog én het oor! Het is theatraal, opera-esk, Italiaans-over-the-top…het is geweldig. De band eindigt zowaar met een remake van een nummer dat iedereen op het veld kent: Blue van Eiffel 65.

Mawiza

Dé verrassing van het Kink-podium vandaag is voor mij de Chileense metalcore-band Mawiza. Ze komen weliswaar uit Chili, maar zelfs zijn ze er heel trots op dat ze uit de Mapuche komen, een streek in Chili. Hun nummers worden ook gezongen in de taal van die streek, het Mapudungun.

Voordat de mannen beginnen te spelen, voert zanger Awka Mondaka een ritueel uit, waarbij hij een publiek lijkt te zegenen of reinigen, evenals het podium. Hierna barst het los. Het spel is hard en snel en er is een absolute hoofdrol weggelegd voor de drums.

Luisterend naar nummers als Mamüll Reke en Ti Inan Paw-Pawkan ontkom ik niet aan een vergelijking met The Hu. Natuurlijk is er bij Mawiza geen sprake van keelzang, maar het ritme en de kandans die de nummers van de Mongolen zo vet maken komen wel overeen met die van deze Chilenen.

Coffin Feeder

Het is altijd een feestje om de Belgische mannen van Coffin Feeder aan het werk te zien en hen te horen. Een soort all-star-band, met leden die we ook kennen van Aborted, Fleddy Melculy, Leng Tch’e en Benighted…dat kan eigenlijk niet mis gaan. En ook vandaag niet. Vanaf het allereerste moment dat de mannen het podium opstormen en Plug It In over het veld heen laten schallen, is het feest voor het Kink-podium. Rechttoe rechtaan old school deathcore met een gouden strot van Sven de Caluwé (van Aborted). Één klein puntje van kritiek – dat ik al die keren heb dat ik Coffin Feeder inmiddels heb gezien: waarom moet Sven per se Engels praten tegen het publiek? Dat hij soms zijn Schwarzenegger-accent doet, soit, maar dat echt álles wat van het podium af komt richting het publiek in het Engels moet, is voor mij onbegrijpelijk. Het dunkt mij dat, als je het voor zo’n publiek als op Dynamo, in het Nederlands doet, de waardering nóg groter is. Maar goed…Destroyer, Porkchop, A Good Supply of Bodybags en het eerste opgenomen nummer ooit van deze jongens, Stereo Homocide….alles klinkt geweldig!

Kataklysm

Op het hoofdpodium is de Canadese band Kataklysm neergestreken, die hier staan op hun eerste keer Dynamo. Dit kwartet maakt al meer dan drie decennia deathmetal en dat doen ze, ook vandaag weer, met een hoeveelheid energie, agressie en toewijding die onmiskenbaar zijn weerslag heeft publiek. Gevolg is dat een constante hoeveelheid moshpits, criclepits en crowdsurfers zijn. Vanaf The Ambassador op Pain, via Goliath naar Guillotine is er sprake van een kolkende mensenmassa. De mannen zelf lijken zich kostelijk te vermaken en genieten van de effecten van hun muziek op het Nederlandse publiek. Hun enthousiasme heeft misschien ook een klein beetje te maken met het feit dat ze naar huis gaan. Net als meerdere bands die we deze dagen in Eindhoven voorbij zien komen, is het ook voor Kataklysm, na een maandje touren in Europa, vandaag op Dynamo het laatste optreden van die tour. Ze geven nog één keer alles!

Kerry King

Nadat op de Kink stage de Tsjechische mannen in pakken en maskers van de band Dymytry Paradox het publiek op een kostelijke manier hebben vermaakt met onder andere de langste drumsolo van deze editie van Dynamo, wordt het hoofdpodium ingenomen door niemand minder dan Kerry King, de band van de legendarische gitarist van Slayer, Kerry King.

Zoals Coffin Feeder dat een beetje is op lage-landen-niveau, is de band van Kerry King het op grote-jongens-niveau: een soort all-star-band. Op het podium verschijnen, naast de iconische King zelf, zijn bandgenoot bij Slayer, drummer Paul Bostaph, gitarist Phil Demmel, die we nog kennen van Machine Head en zanger Mark Osegueda, die zijn strot ook regelmatig open trekt bij Death Angel. Kortom: over kwaliteit op het podium hebben we helemaal niets te klagen. Tezamen heeft deze band trouwens wel verdacht veel weg van Slayer….

Kerry King zelf is min of meer “slechts” de naamgeven van deze band. Het is Osegueda die alles aan elkaar praat en enigszins interactie heeft met het publiek. King doet wat hij bij Slayer ook doet: verdomd goed gitaar spelen. We worden dan ook verschillende keren getrakteerd op een solo van deze held. Wanneer de mannen ook daadwerkelijk Slayer-nummers spelen, zoals Repentless, Discipline, Raining Blood en Black Magic, wordt het IJssportcentrum in Eindhoven afgebroken.

I Prevail

De Amerikaanse metalcore-band I Prevail is een van de populairste acts op het podium, vandaag. Ze hebben een enorme stellage laten optrekken op het podium, waardoor ze nog een stuk hoger staan dan het podium sowieso al is. Met veel vuur en rook wordt Bow Down uitgestort als opener en iedereen op het veld is van meet af aan enthousiast. Violent Nature wordt ondersteund door een flinke hoeveelheid pyrotechnische effecten en vette visuals op de achtergrond. Extra respons levert de versie op van Blank Space van Tayler Swift. Ga die versie checken op internet. Écht. Heel. Gaaf! Dat geldt trouwens ook voor Bad Things, waarbij de clean vocals en diepe grunts elkaar prachtig afwisselen en aanvullen.

Kublai Khan TX

De afsluiter van de Kink stage deze editie van Dynamo is het Amerikaanse Kublai Khan TX…uit Texas…duh… Het is een waardige afsluiter. De agressie die deze mannen tonen is echt next level en gaat er, vooral bij de jongere mensen, in als koek. Het publiek wordt vooral regelmatig opgezweept door zanger Matt Honeycutt om dingen “Texas-style” te doen, waarmee hij blijkbaar bedoelt dat zingen harder moet, stofwolken dikker moeten en moshpits groter moeten zijn. Op zich is het best een goede afsluiter van de Kink stage.

Gojira

De absolute afsluiter van Dynamo Metalfest 2025 is Franse technische progressieve deathmetal-band Gojira. Het decor dat voor deze band is opgebouwd, is extravagant en futuristisch en tezamen met een geweldige lichtshow en prachtige visuals komen duizenden fans hier volledig aan hun trekken. Het optreden wordt gestart met Only Pain, The Axe en Backbone, maar dan Stranded al aan de beurt. Eindhoven schudt op zijn grondvesten.

Deze Franse meesters spelen technisch zo fantastisch dat het onmogelijk is daar niet lyrisch over te zijn. De nummers zitten meesterlijk in elkaar en de boodschap die Duplantier en zijn bandgenoten ons meegeven, is er een met een significante betekenis: we hebben maar één planeet en daar gaan we echt heel kut mee om. Verander dat!

Bijna vijf kwartier lang geweld van een zodanig hoog niveau, dat het een onvergetelijke indruk nalaat. Loud Noise, de organisatie achter Dynamo, heeft met Gojira een zodanig goede afsluiter opgeworpen, dan het vrijwel zeker onbegonnen werk is om die volgend jaar te evenaren, laat staan te overtreffen. De tijd zal het leren. Inmiddels zijn de eerste namen voor editie 2026 al bekend gemaakt.

Kleine tip: GA. DAT. ZIEN. VOLGEND. JAAR!

Voor nu: dank je wel Dynamo, dank je wel Loud Noise voor weer een van de tofste festivals van 2025!