Festivalverslag | Dynamo Metalfest 2025 - vrijdag

Het is weer tijd voor één van de leukste feestjes van het jaar. Dynamo Metalfest. En dit jaar heeft dat feestje zelf een feestje, want het is de 10^e editie! Dat wordt natuurlijk gevierd. Er komen flinke headliners, zoals Within Temptation, Gojira, Mastodon, Opeth en Kreator. Daaromheen zijn heel veel bands geprogrammeerd die minstens zo interessant zijn, zoals Fear Factory, Ministry, Obituary, Hellripper, Coffin Feeder en vele meer. Kortom: Brothers in Raw trok, in de vorm van fotograaf Marjolein en redacteur Bertus drie dagen naar Eindhoven om zich onder te dompelen in het mooiste muziekgenre ter wereld: METAL!!!

Paradise Lost

De vrijdag van Dynamo Metal Fest (DMF) begint voor mij bij Paradise Lost. Inderdaad….die band die al bijna 40 jaar bestaat. Daarover gesproken: deze vrijdag van DMF staat sowieso in het teken van de oudere, gevestigde bands. Het festival werd rond 16.15 uur geopend door Nailbom, een project van Max Cavalera, niet een van de jongsten, laten we eerlijk zijn. Bovendien staan Fear Factory (opgericht in 1989), Mastodon (opgericht in 2000) en Opeth (opgericht in 1990) op de affiche. Gevolg is dat het publiek ook voor een bovengemiddeld deel bestaat uit mensen die ietwat ouder zijn (mooi gezegd hè?!). Maar goed…daar gaat het allemaal eigenlijk niet om.

Paradise Lost staat op het hoofdpodium en een van de meest in het oog springende aspecten van deze band is dat vier van de vijf leden al sinds oprichting bij de band zitten. Dat merk je in de manier waarop de heren op elkaar zijn ingespeeld. Ze hebben maar een blik of een half woord nodig en begrijpen elkaar. Dat komt de muziek ten goede. Ze zijn ook best productief geweest, de afgelopen jaren: 16 albums liggen al in de schappen en nummer 17 komt volgende maand!

Vanavond worden we getrakteerd op een mooie dwarsdoorsnede van hun werk. We beginnen met Enchantment en The Last Time uit 1995 en gaan zo, via Just Say Words en The Enemy en  naar Ghost van het album Obsidian (2020).

Fear Factory

Zoals gezegd, Fear Factory draait ook al een paar jaar mee en één van hun meest iconische platen staat deze tour in de spotlight: Demanufacture bestaat 35 jaar. Dit album is het album waarmee het voor de mannen eigenlijk allemaal een beetje begon.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik een beetje mijn twijfels had of de band een paar jaar terug het vertrek van zanger Burten C. Bell zou overleven, omdat hij, met zijn typische en herkenbare stem, toch wel een groot stempel op Fear Factory heeft gedrukt. Hoe het écht zal zijn met de nieuwe zanger Milo Silvestro zal volgend jaar blijken, als het elfde studioalbum uitkomt. Vooralsnog ziet het er, na dit optreden, goed uit.

De set trapt meteen op topsnelheid af met drie nummers van Demanufacture: het titelnummer, Self Bias Resistor en New Breed. De toon is gezet en het publiek is nu al tevreden. Silvestro doet het goed – onder andere geholpen door diverse gadgets die hij zelf bedient. Extra credits verdient bovendien de (nieuwe) drummer van FF, Pete Webber. Hij lijkt geen enkele moeite te hebben met het tempo dat zijn voorgangers hebben bepaald. Soms is het bijna ongelofelijk hoe snel deze gast de bassdrum kan bedienen.

Mastodon

Ook Mastodon heeft zichzelf de afgelopen tijd opnieuw moeten uitvinden, nu lead gitarist Brent Hinds in maart aangaf te zullen vertrekken. Met Nick Johnston lijken ze een goeie vervanger te hebben. Dat blijkt in elk geval tijdens de set, waar Johnston zich alleszins onderdeel toont van de band en speelt alsof hij nooit anders gedaan heeft.

De set van de band staat een beetje in het teken van een eerbetoon aan de recent overleden Ozzy Osbourne. Zowel het nummer waarmee het optreden begint als waarmee het eindigt, zijn Ozzy-nummers – resp. Crazy Train en Shot in the Dark. Tot slot staat er een metershoge foto van Ozzy op de schermen achter de drummer aan het einde van het optreden.

De mannen stralen veel zelfverzekerdheid uit en dat heeft zijn weerslag op het publiek. De bezoekers kunnen waarderen dat ze hier kijken naar mannen die weten wat ze doen. De mannen gaan van start met ouder werk van het album Once More ‘Round the Sun, dat inmiddels zo’n 10 jaar oude is. Vervolgens nemen ze het publiek op een zeer kundige manier mee op een reisje door hun geschiedenis, waarbij zelfs door drummer Brann Dailor nummers worden gezongen, zoals The Motherlood. Bovendien weet Dailor er, tijdens de Ozzy-afsluiter-Supernaut, een solo tegenaan te gooien die indruk wekt.

Opeth

Of je nou houdt van progressieve metal/rock of niet, je kunt bijna niet ontkennen dat de Zweedse mannen van Opeth iconen zijn en volledig terecht worden gezien als een van de grondleggers en meest vloedrijke bands uit het genre.

Ze werden in februari als laatste headliner van deze editie aangekondigd, maar vanavond sluiten ze als eerste headliner de vrijdag van Dynamo Metalfest 2025 af. En hoe! Het zelfvertrouwen en de kracht die deze mannen laten zien, moet voor sommige andere bands bijna benijdenswaardig zijn. Vanavond maken ze een en ander gewoon wederom waar.

Ondersteund door duistere beelden op de achtergrond en veel rook zetten deze mannen een optreden neer dat niets te wensen overlaat. Het publiek, dat in groten getale voor hen is gekomen, geniet met volle teugen. Het vorig jaar uitgekomen en veelgeprezen album The Last Will and Testement, met zijn bijna titelloze nummers – de nummers worden aangeduid als §1, §2, §3 enz. – krijgt veel ruimte in de set. Ze worden afgewisseld met publiekslievelingen als In My Time of Need en Ghost of Perdition.

De eerste dag van Dynamo Metalfest, de vrijdag, zit erop en als vandaag een voorbode is van wat ons nog te wachten staat, de komende dagen, dan wordt het een wereldweekend. Hoe de site in de gaten, komende dagen!

Vrijdag 15 augustus 2025, Dynamo Metalfest 2025 (Eindhoven)

Tekst: Bertus Elings

Foto's: Marjolein Regterschot