Wargasm (UK) is in eigen land al een tijd lekker aan de weg aan het timmeren. Het electro-punk/nu-metal duo bestaande uit Milkie Way en Sam Matlock bracht sinds hun oprichting in 2018 al talloze singles en recent hun eerste EP EXPLICIT: THE MIXXXTAPE uit, en speelde in steeds vollere zalen door de UK heen. Tijd voor de overstap naar het Europese vaste land. In Nederland stonden hiervoor twee shows gepland. Voor de show met Enter Shikari in Groningen deed het duo op de vrijdag ervoor, 9 december, de Melkweg in Amsterdam aan voor hun eerste headline show in Nederland.
Hoewel Wargasm in Nederland nog niet echt “the talk of the town” genoemd kan worden is de opkomst bij aanvang van de show toch al best hoog. De OZ is misschien niet helemaal gevuld, maar gezellig druk is het wel te noemen.Met deze gezellige drukte is het aan het Amsterdamse Mountain Eye om het aanwezige publiek op te warmen. Mountain Eye zijn op het moment, samen met Frontstreet, de grootste vertegenwoordigers van Nederland binnen het terugkerende nu-metal genre. Het is duidelijk dat er al een aantal fans aanwezig zijn bij deze thuiswedstrijd, maar Mountain Eye weet snel te overtuigen en krijgt met hun stevige set ook een groot deel van de rest van het publiek mee. Zelf heb ik Mountain Eye een aantal keer aan het werk gezien en ik moet zeggen dat dit zeker het sterkste optreden van de band is geweest dat ik mee heb mogen maken.
Wanneer Mountain Eye het podium verlaat is de zaal nog beter gevuld en het publiek pumped voor wat Wargasm te bieden heeft. Na een korte pauze klinken de eerste klanken van Super Fiend en betreedt het duo nonchalant het podium. Als ik zeg duo dan doe ik de band niet echt recht aan. Wargasm mag in de studio dan uit Sam en Milkie bestaan, op het podium worden de twee vergezeld door een volledige touring band, zodat ook de backing guitars, drums en programming/licht DJ werk live worden gespeeld. De mix van het geluid laat tijdens het eerste nummers wel wat te wensen over. Het is een beetje een zootje en de vocals van Milkie zijn moeilijk te horen. Gelukkig beperkt dit zich tot de eerste track en zijn deze problemen tijdens het tweede nummer D.R.I.L.D.O. verholpen.
Een groot gedeelte van de set draait vooral om de onlangs verschenen EP EXPLICIT: THE MIXXXTAPE waarvan alle nummers, behalve de intro en skit worden gespeeld.
Natuurlijk vul je met vijf tracks geen headlining show. Gelukkig heeft Wargasm een flinke catalogus van losse singles opgebouwd. Wargasm doen dan ook een flinke greep uit hun oudere werk en ook die zijn bij het Nederlandse publiek duidelijk niet onopgemerkt gebleven. Nummers als Salma Hayek, Your Patron Saints, N.E.R.D.-cover Lapdance en vaste afsluiter Spit. worden luidkeels mee geschreeuwd.
Bij het opkomen lijkt de band nog een beetje af te wachten op hoe het publiek op ze reageert, maar het enthousiasme in het publiek is overduidelijk. Bij Milkie en vooral Sam is overduidelijk het plezier in het spelen te zien, net als dat ze genieten van de reactie van het publiek. De zelfverzekerdheid van de band lijkt gedurende de set dan ook te groeien. Hoe verder in de set, hoe meer Milkie en Sam de interactie met het publiek opzoeken en tijdens het tweede deel van de show wordt er ook regelmatig gestagedived en gecrowdsurft. Sam waagt uiteindelijke zelf ook, al zingend, een sprong in de mensenmassa. Een stukje uit het Limp Bizkit-nummer Break Stuff, wat eerder tijdens de avond door middel van een riffje al geteased wordt, komt uiteindelijk van één van de crewleden die hiervoor op de schouders en handen van de fans klimt.
De show van Wargasm in zijn geheel nog een tikkeltje ruw en hier en daar zelfs wat rommelig, maar het is wel eerlijk en past bij de muziek en algehele stijl van de band. Aanwezige fans kunnen na een uur in ieder geval terugkijken op een sterke eerste Nederlandse headline show van de band. Een show die laat zien dat Wargasm veel potentie heeft om uit te groeien tot een populaire naam die we nog vaak kunnen gaan terug zien op zowel festivals als in de clubs.
Alle foto's van de show check je hier. Vrijdag 9 december 2022 (Melkweg, Amsterdam) | Tekst: Jeroen Verel. Foto's: Jessica Santiago Lopez