zaterdag 1 maart 2020, Hall Of Fame (Tilburg) | Foto's: Ashley Oomen, Tekst: Wiegher Siebol
Vanavond was een ontzettend rauwe mix van 4 knalharde deathcore bands. Rings of Saturn was de headliner, ze hadden support van de bands Brand of Sacrifice, Traitors en Enterprise Earth die alle 4 te bewonderen in Hall of Fame Tilburg.
Ja. Ik zei ‘te bewonderen’. Het geluid die deze mannen produceren is ongekend, hard en hyperactief. Een donderend crescendo van álle subgenres op één avond.
Brand of Sacrifice
Brand of Sacrifice is een brutal deathmetal band uit Toronto en Manhatten (USA). De band wordt bezet door muzikanten uit de bands The Afterimage en Ascariasis. The Afterimage is in 2018 gestopt, een groot deel van deze top-band lijkt hierna aan een nieuwe muziek carrière gestart te zijn.
Traitors
Traitors is zo’n band waarvan je gerust kan stellen dat hun muziek gruwelijk lomp is. Met zieke lowscreams, zware breakdowns en melodische elementen in hun muziek is deze Deathcore band een goede aanvulling aan dit avondje vol “buitenaards” technische en krankzinnig harde muziek.
Traitors heeft een opvallende lead gitarist die een bivakmuts draagt, dit is een imago – een soort eigenheid – die deze band meedraagt en vasthoudt.
Het maakt de muziek niet gevaarlijker maar ze onderscheiden zich op een zeer originele manier door een feloranje bivakmuts te dragen.
Wat opvallend was is dat de huidige drummer van Rings of Saturn, Mike Caputo, meespeelde met de band. Mike Caputo – een onvoorstelbaar snelle drummer – werd naar eigen zeggen door Traitors gevraagd om hen te versterken gedurende deze tour.
Mike Caputo was relaxed. Hij deelde met Brothers In RAW dat hij de gehele discografie van Traitors binnen 3 dagen uit het hoofd heeft leren spelen. Indrukwekkend dus!
Enterprise Earth
Één woord omschrijft het repertoire van Enterprise Earth deze vanavond; meeslepend!
Enterprise Earth is een deathcore band met leden uit alle hoeken van Amerika.
Ze zijn opgericht op 14 april 2017. Live waren ze naar mijn opinie echt gaaf.
Hun repertoire is uitstekend. Raggend, zwaar en het daagt je uit om mee te dansen zonder rekening te houden met je medepubliek.
De bandleden van Enterprise Earth zijn ware stage entertainers. Maar de bassist in het bijzonder. Een echte entertainer, ingetogen maar enorm humoristisch (*).
Richting het einde van de song We Are Immortal is er 2x een abrupte stop. Heerlijk zijn ze. Veroorzaakt door de killswitch en/of noisegate, Saireh riep tot 2x toe “WOOOOOOO” door de zaal op deze momenten, wat écht geniaal was.
Het laatste nummer There Is No Tomorrow was naar mijn mening een wat meer emotioneel liedje, wat supertof was. -Setlist-
Sleep is for the Death
Scars of the Past
He Exists
Ashamed to be Human
Shallow Breath
We Are Immortal “WOOOOOOO”
The Failsafe Fallacy
There Is No Tomorrow
(met dank aan de vriendelijke en humoristische bassist Rob Seireh)
(*) Waarom was Rob Seireh nou zo grappig?
Het kleine mannetje achter de bas was een stugge gast, een rustige persoon met droge humor. Hij zorgde ervoor dat het publiek betrokken bleef bij hun act door op een gegeven moment van rust het publiek aan te moedigen om te klappen. Na een succesvolle poging liep hij met een ingetogen maar welgemeende glimlach naar de drummer om te laten zien dat hij dit wel geniaal vindt.
Vervolgens draaide hij zich om, naar mijn idee voor de lol, en liet iedereen van links-naar-rechts zwaaien met zijn handen. Natuurlijk deden alle metalheads mee aan dit blije gedoe! Heerlijk toch?
Samen met Gabriel Mangold deed hij er alles aan om het publiek te blijven betrekken. Gedurende hun optreden waren verschillende momenten waarop ze van plek wisselden, ze bij hevige breakdowns geleidelijk headbangde en ze maakten allebei op een leuke, speelse en actieve manier contact met het publiek.
Rob Seireh is de persoon waarvan ik de setlist gekregen heb achter de merchandise. Ik vroeg hem om zijn naam. “Bryce” zei die abrupt.
Tot het moment van recenseren zat ik in mijn kop met die “Bryce”.
Rings of Saturn
Je hebt geen bassist meer nodig met 9-strings. Dit is zeker het geval wanneer je twee gitaristen met 9-string gitaren samenvoegt. Ik heb het hier over het gitaar duo van de brutal deathcore band Rings of Saturn.
Het geluid is als pixel art games. Soms zo gecompliceerd en melodieus dat het maakt dat je in no time vanuit de concertzaal in een arcade game gezogen wordt.
Maar niet in een kindvriendelijke arcade game als Pacman; maar zo’n arcade game waar je enige doel is om zoveel mogelijk slachtoffers te maken op iedere gruwelijke wijze mogelijk.
Jawel. De gruwelijk rommelige en technische Aliencore band uit Austin, Texas was vandaag te bewonderen op planeet aarde.
Ze hebben sinds een jaar een nieuwe drummer erbij, namelijk robot Mike Caputo. Dit is natuurlijk een compliment. Bij Rings of Saturn weet je dat je naast vele hyperactieve gitaargeluiden ook hevige hyperactieve drumpartijen op je afgevuurd krijgt. Mike Caputo is iemand waaraan je dat gerust over kan laten. Hij zal voor het eerst te horen zijn op het eerstvolgende album van Rings of Saturn, die ergens gedurende dit jaar zal verschijnen.
Lucas Mann is een legende en een heus onderwerp op interwebs. Een ziek goede gitarist.
Door velen wordt hij ondergewaardeerd. Naar eigen zeggen van drummer Caputo gebruikt RoS op enkele momenten backingtracks ter opvulling van de sound, maar zowel Lucas als Joel krijgen met hun Line 6 HX Stomp gitaarpedaal de benodigde zieke sound en alles wat ze spelen, spelen ze ook echt.
Ze beschikken tot een onwijs goede speeltechniek en gooien dikke sweeppicks erdoorheen.
Zanger Ian Bearer schreeuwt de strot recht uit zijn keel. Zijn combi van grunts, gutterals en pigsqueels laten je bijna bang worden voor hem.
Wanneer je de mannen van Rings of Saturn ziet spelen, dan lijkt alles kinderspel. Iets wat iedereen kan. Maar dan denk je na en kom je tot de conclusie dat alles wat hun spelen meestal sneller is dan 190BPM. En kraakhelder.
-Setlist-
Pustules
Godless Times
The Relic
Mental Prolapse
Seized & Davoured
Genetic Inheritance
Abducted
Inadequate
Unsympathetic Intellect
The Husk
(Verslag: Wiegher Siebol)