Jeugdhuis Expo in Sint-Truiden is duidelijk een bakermat voor up-and-coming artiesten in het hartje van Haspengouw. Afgelopen zaterdag organiseerden ze samen met de gloednieuwe band Mellow een avond vol daverende drums en jengelende gitaren. De artiesten wisten het publiek te bekoren en de juiste snaren te raken. Met support acts Fuel Balance en This Tomorrow was het een gezellig avondje muziek aanschouwen. Mijn voorspelling van rustig te beginnen is niet uitgekomen, het was al meteen stevig vanaf act één, ook al moest de drummer het doen met een arm minder.
Fuel Balance dus. Drummer Arno was gevallen tijdens het muurklimmen en zijn rechterarm lag in het gips. Op voorhand werd aangekondigd dat ze een unplugged optreden hadden voorzien. Tot ieders grootste verbazing nam de drummer toch gewoon plaats op het podium. Het zorgde ervoor dat dit rock duo gewoon kon doen wat ze hadden gepland en dat was knallen. Een beetje verlegen moesten ze ergens in het midden van de act toegeven dat er soms iets misging of een beetje fout klonk. Ze vonden het duidelijk vervelend niet full force te kunnen spelen. Al deelde het publiek zeker niet die mening. Er werd lovend gesproken en er viel al wel eens een “amai, da’s toch straf dat die drummer speelt!”. Dus onnodige zorgen, want al vanaf het eerste lied knikten de hoofden mee en stampte men met de voetjes op de grond. Hun beste nummer was naar eigen mening het laatste; Songbird. Zeker de distorded solo kon mij enorm smaken. Beetje Tom Morello-vibes daar? Ook Bloodshot Boogie deed bij het publiek de nekspieren loskomen. Trouwens, ik zou uitzoeken als ze een link hadden met het nummer Black Fuel van Channel Zero. Die is er, ondanks dat ze het een dikke schijf vinden aldus Felix en Arno, niet maar eerder een link met de mazoutketel die in hun repetitieruimte staat. Uitgeklaard! Het duo genaamd Fuel Balance - dat naar eigen zeggen snel wil uitbreiden - was een stevig begin van de avond dus kon de volgende act met een opgewarmd publiek beginnen spelen.
Een vierkoppige lokale band die het licht heeft gezien anno 2020 door de gemeenschappelijke liefde voor muziek: This Tomorrow. Ze lieten op voorhand weten: “Verstand op nul en volle bak gaan” is het plan. Veelbelovend en zeker en vast beloftes nagekomen. Ze brachten een interessante mix van covers en eigen nummers. Eén van die covers was Even Flow van Pearl Jam. Die band is mijn favoriet, ben ermee opgegroeid en dat album Ten is me met de paplepel erin geduwd. Dus luisterde ik met een zeer kritisch oor. En ’t was dik in orde, jong! Het leuke vond ik dat This Tomorrow, zeer typerend, soms gewoon niet te verstaan was als het op vocals aankwam. Just den Eddie Vedder. De eigen nummers hadden een donker kantje - soms dacht ik aan Tool - en voorzien van de nodige rauwheid. De gitaarsolo’s waren lekker vuil, de drums hetzelfde en de basist wist het groovy te houden. Dat er dus een mooie toekomst voor deze dudes in’t verschiet ligt zou mij absoluut niet verbazen. Qua genre plaats je This Tomorrow best ergens tussen grunge, punk en alt-rock in, hun invloeden zijn dan ook niet verrassend te vinden onder bands zoals Foo Fighters en Nothing But Thieves. Op het einde kregen Thomas, Stijn, Maarten en Fons een zeer warm applaus en de eerste “We want more!” werd uitgeroepen. Ongetwijfeld omdat ze afsloten met het nummer Faith, naar eigen zeggen hun lievelingsnummer om live te brengen.
The main act of the evening en waarvoor, denk ik, iedereen was afgezakt naar het jeugdhuis was Mellow bestaande uit Jolan, Dylan, Jordy en Joris. Net zoals de andere bands zijn ze nog niet zo lang geleden ontstaan. Frontman Jolan liet zelfs weten dat het een hometurf vuurdoop was want ze hadden velen malen samen gejamd op het terras van EXPO. Al heel vroeg in het optreden deed hun muziek mij zeer sterk denken aan Kings of Leon. Dezelfde mystieke sfeer, wat experimentele sounds en een hoog niveau als het op kwaliteit aankwam. Het nummer Hunter had soms zelfs een beetje een techno/minimal vibe to it. Er staan twee demo’s van hun online die ik op voorhand luisterde en ik moet eerlijk toegeven dat die mij niet zo chaud maakten. Maar nu ik ze live aan het werk heb gezien is het onmogelijk geen fan te zijn. Ze willen naar eigen zeggen het liefst de komende zomer zo veel mogelijk spelen, zo veel mogelijk ervaring opdoen en dan weer de studio induiken om te werken aan een eerste EP en zelfs een album staat op de to-do-lijst. Dat alles gun ik hun van harte. Dat ze genoeg optredens kunnen strikken, gaat niet moeilijk zijn. Ze hebben de nodige performance skills, hun nummers zitten steengoed in elkaar en de muziek die ze brengen is zo breed qua genre dat ze welk publiek dan ook meekrijgen. Mellow heeft hun naam duidelijk niet gestolen want deze band was makkelijk te verteren door jong en oud. Eigen favoriet was het nummer “Talk Again”, zeker door de samples die ze erin stopten gecombineerd met de melodieuze sound. Ook hun cover van “Are U Mine” van Arctic Monkeys was boenk derop. Conclusie: de vuurdoop moet de muziekgoden hebben kunnen pleasen, kan gewoon niet anders.
Wat mij betreft gaan die goden alle voorafgaande bands goed gezind zijn want elk hebben ze stuk voor stuk het beste van zichzelf gegeven. Een enorm fijne avond gevuld met grunge, Britse poprock, punk en alternative rock vanuit een prachtige streek. Haspengouw gaat deze zomer veel te bieden hebben als het op muziek aankomt dus zeker in de gaten houden! Limburg boven van de zomer als ge’t mij vraagt.
zaterdag 11 juni, Jeugdhuis EXPO (Sint-Truiden) | Tekst: Sinitta Leunen, Foto's: Piet Haven