Kort en krachtig, met Click Click Domino hebben Chris Turpin en Stephanie Jean-Turpin een standaard (benchmark) afgeleverd wat americana betreft. Ter verduidelijking: americana wordt over het algemeen beschouwd als muziek die is afgeleid van authentieke country, folk, blues en rock&roll en dat alles in een modern jasje verpakt. Een amalgaam van genres dus die niet noodzakelijk allemaal samen aanwezig zijn, wat wel het geval is op dit tweede werk van het koppel. De voorloper Chasing Lights was nog iets meer rock/blues en had nog de erg ruwe kantjes van hun eerste project Kill It Kid (zeker eens opzoeken en beluisteren!). Niet dat op dit album alles gladgepolijst is, verre van, maar de invloeden uit country en folk duiken meer op en maken het geheel een pak rijker en gevarieerder.
Laat me beginnen met een puntje van kritiek, het énige puntje van kritiek die er eigenlijk geen is: Stephanie neemt naar mijn gevoel véél te weinig de lead wat zang betreft. Ze heeft zo'n prachtige, sterke stem dat haar 'spot duties' bijna hoogtepunten zijn. Maar dan wel hoogtepunten volgend op de highs die Chris hier neerzet. Wat heeft die man een sublieme en herkenbare (wat feminiene) strot zeg. Op het merendeel van de nummers verzorgt Stephanie de tweede stem, maar àls ze dan eens op de voorgrond treedt ... wow! Een mooi voorbeeld hiervan is de opener Road To Avalon. Beluister enkele even deze song en als je niet voelt wat ik hierboven allemaal verkondig, laat dan aub dit meesterwerk links liggen en blijf luisteren naar wat je dan wel raakt.
Na zo'n start zou je denken dat het niveau snel of geleidelijk aan afneemt, zeker op een album dat dertien nummers telt. Onmogelijk dat daar geen dipje in zit, toch? Vergeet het, er komt geen enkel minder moment. Dat heeft enerzijds te maken met de variatie die het tweetal hier biedt. Anderzijds met het gebruik van een selectie aan instrumenten die je niet elke dag tegenkomt en toch weer wel. De snaar banjo ukelele, een 19de eeuwse parlor gitaar en een native american buffelhuid trommel bv. gaan hand in hand met een vroege Japanse drummachine, analoge synthesizers en een mellotron. Je hoort blijkbaar ook ergens een blik gecondenseerde melk van Carnation.
Helemaal af maken het de gastrollen voor Markus King (g), Ethan Johns (d) en zelfs Jake Kiszka (g). Noem het de kers op de taart, want het fundament wordt vanzelfsprekend helemaal door de Turpins afgeleverd.
Met Click Click Domino maakt Ida Mae een statement. Ze hebben risico's genomen die uiteindelijk tot dit fantastische resultaat hebben geleid. Nu de méér dan verdiende erkenning door een breed publiek van echte muziekliefhebbers nog.
Releasedatum: 16 juli 2021
luister
lees
For nearly two straight years following the release of their critically acclaimed debut, ‘Chasing Lights’, Ida Mae lived on the road, crisscrossing the US from coast to coast as they performed hundreds of dates with everyone from Willie Nelson and Alison Krauss to Marcus King and Greta Van Fleet. And while those shows were certainly formative for the electrifying British duo, it was what happened in between, the countless hours spent driving through small towns and big cities, past sprawling suburbs and forgotten ghost towns, across deserts and mountains and forests and prairies, that truly laid the groundwork for the band’s transportive new album, ‘Click Click Domino’.
Written primarily in the backseat of a moving car, ‘Click Click Domino’ embodies all the momentum and possibility of the great American unknown, but it’s more than a simple road record. In fact, Turpin and Jean rarely reference their own travels in any explicit terms here. Instead, the duo offers up a series of cinematic vignettes drawn from the world outside their window, a collection of intimate, empathetic snapshots full of hope and disappointment, promise and regret, connection and loneliness. The songs on ‘Click Click Domino’ are raw and direct, fueled by an innovative mix of vintage instruments and modern electronics, and the performances are loose and exhilarating to match, drawing on Delta blues, classic country, British folk, and 50’s soul to forge a sound that’s equal parts Alan Lomax field recording and 21st Century garage band. Turpin and Jean produced the album themselves, recording primarily on their own in their adopted hometown of Nashville during the COVID-19 pandemic, and while the collection is certainly bolstered by appearances from high profile guests like Marcus King, Greta Van Fleet’s Jake Kiszka, and Ethan Johns, the heart and soul of the record remains Ida Mae’s intoxicating chemistry, which has never felt more vibrant, ambitious, or self-assured.
Now married, Turpin and Jean first met a little over a decade ago while attending university in Bath. The pair bonded immediately over their love for the sounds of bygone eras—Turpin, the old-time guitar work of Robert Johnson, Charley Patton, and Mississippi Fred McDowell; Jean, the timeless vocals of Ella Fitzgerald, Billie Holiday, and Bessie Smith—and began writing and performing together to immediate acclaim. Their raucous first band, Kill It Kid, earned rave reviews everywhere from the BBC to the NME, but Turpin and Jean walked away when their major label deal turned sour. Starting over fresh with a new group named for the first song they’d ever harmonized on, Sonny Terry and Brownie McGhee’s “Ida Mae,” the pair relocated to Nashville in 2019 and released Chasing Lights to widespread praise on both sides of the pond. Rolling Stone hailed the album’s “stomping swirl of blues and guitar-heavy Americana,” while The Independent lauded its “retro lustre” and “impressive experimentation,” and NPR’s Heavy Rotation called it “tightly drawn, harmonic and hypnotic.” The music helped the earn the duo a slew of support dates with the likes of Greta Van Fleet, The Marcus King Band, Blackberry Smoke, Josh Ritter, Rodrigo y Gabriela, and The Lone Bellow, as well as festival performances everywhere from Bonnaroo and Telluride Blues to Reeperbahn and Zermatt Unplugged.
To call the band’s tour schedule relentless would be an understatement - on one particularly taxing day, the duo played an afternoon gig in Milan, Italy, and a nighttime show in Louisville, KY - and the rigors of the road left little time for traditional writing sessions. So when a friend came onboard to help with the driving, Turpin jumped at the opportunity to retreat to the backseat with an iPhone full of voice memo melodies and a notebook packed with potential lyrics.
When it came time to record, the band planned on working once again with legendary producer Ethan Johns (Ray LaMontagne, Laura Marling, Kings of Leon), who’d helmed ‘Chasing Lights’ back in England. With COVID-19 taking international travel off the table, though, Turpin and Jean decided to go ahead and make the record themselves, leaning on everything they’d learned working with Johns and other top shelf producers over the years like T Bone Burnett (Elvis Costello, Robert Plant & Alison Krauss), M. Ward, Ryan Hadlock (The Lumineers, Brandi Carlile), Jake Gosling (Ed Sheeran, Shawn Mendes), and Mike Crossey (The 1975, Arctic Monkeys). Working out of their house in Nashville, they set up a series of bare bones recording stations and began cutting tracks together in one or two take performances, balancing the spontaneity of the moment with the energy and intuition of the live show they’d spent the past few years perfecting.
Turpin and Jean sent the live foundations they recorded back to England, where Johns added drums and Nick Pini added bass, and then fleshed out the rest of the arrangements with a broad array of instruments they’d acquired during their travels.
Ida Mae have always managed to follow their own compass. And as ‘Click Click Domino’ proves, the best stories are often found off the beaten path.
