Dyscordia wordt door de één bestempeld als een Power Metal band en door anderen dan weer meer aanzien als Progressive Metal. Volgens mij is het aan hun West-Vlaamse standvastigheid te danken dat ze zich niet zomaar voor één hokje laten spannen en dat siert hen. Wat wel vast staat bij Dyscordia is dat ze melodie hoog in het vaandel voeren maar daarbij toch compromisloos te werk gaan en daarom zeker niet inboeten een heaviness, wel in tegendeel.
Dankzij de successen en lovende recensies van de debuut-EP Reverie (2010) en de albums Twin Symbiosis (2013) en Words in Ruin (2016) wist de band een getrouwe fanbasis (de Dyscordia Army) op te bouwen en kon er worden gespeeld op podia in binnen- en buitenland en tal van gerenommeerde festivals als Alcatraz Festival, Summer Breeze Open Air en Graspop Metal Meeting.
En op die manier komt een band dus al snel aan dat punt van de ‘moeilijke derde’, waarmee zowel bevestigd als de lat hoger gelegd moet worden. En zoals het goede polderzonen betaamt, hebben ze van deze derde langspeler, Delete/Rewrite getiteld, geen half werk gemaakt. Midden 2018 hadden ze al een hele hoop nieuw materiaal bij elkaar geschreven maar daar waren de jongens eigenlijk zelf niet helemaal tevreden over. Dus werd er weer van voor af aan begonnen. Nummers werden binnenste buiten gekeerd, herwerkt, nog eens herbekeken en opnieuw herwerkt. Net zolang tot ze er zelf tevreden over waren en ze ermee naar de Fascination Street Studios in Örebro, Sweden trokken om alles finaal op te nemen samen met producer Jens Bogren (Opeth, Paradise Lost, Katatonia,…) en de meester geluidstechnicus Tony Lindgren.
Delete/Rewrite zal de discussie over ‘power’ dan wel ‘progressive’ zeker niet beslechten, in tegendeel zelfs. De belangrijkste troeven van Dyscordia blijven wel de muur van gitaren die door de drie gitaristen (Stefan Segers, Martijn Debonnet en Guy Commeene) wordt opgebouwd en de perfect gebalanceerde vocale samenwerking tussen Piet Overstijns (clean) en Stefan (grunts). Er worden wat minder toetsen gebruikt dan op het vorige album wat zeker voor een meer algehele stevige feel zorgt maar de keyboards/piano die erin gebruikt worden zitten absoluut op de juiste plekken.
De albumtitel is tevens de openingssong. Delete/Rewrite start met een nogal desolaat synthesizerdeuntje en ontploft vervolgens volledig in uw gezicht. Wat als we ons verstand, net als een computerbestand konden deleten en herschrijven, zou dat een zegen of een vloek zijn? Het levert naast stof voor ellenlange discussies ook een dijk van een nummer op.
En dat was dan nog maar de amuse-gueule want Delete/Rewrite staat vol lekkers. Ook This House is een stamper met een uitmuntende zanglijn van Overstijns en lekker galopperende refreinen. Rage doet z’n titel alle eer aan en stampt woelig om zich heen.
Pas op bij Merry Go Round, dat begint met een lieflijk melodietje maar waaraan u zich wel eens lelijk zou kunnen prikken. De draaimolen blijkt in de verbeelding van Piet nu ook weer niet de meest aangename plek ter wereld te zijn. En zowel Castle High als het daaropvolgende The Cards Have Turned drijven op een verschroeiend tempo. Dit absolute Power metal die nog lang in onze oren blijft nazinderen. Geen enkel maar dan ook geen enkel rustpunt wordt ons op dit album gegund. Behalve dan misschien bij de intro van Silent Tears. Dit zijn dan ook de enige cleane gitaarklanken die we te horen krijgen. Het is een echt build-up nummer, laag voor laag bouwt het op naar een apotheose en daarmee is het wel een ideale albumafsluiter.
Alhoewel, we krijgen nog een bonus nummer mee, Rise and Try en dat is nog de meest verrassende track van allemaal. Een a capella, melodieus, harmonieus juweeltje. Waarmee Dyscordia bevestigt dat ze zich dus niet willen vastrijden in een hoop clichés.
Met dit sterke, derde album weet Dyscordia effectief hun geluid te verruimen en tegelijkertijd trouw te blijven aan de basis.
Score: 85/100
Info
Release datum: 7 januari 2020
Label: Road Mark Productions
Producer: Jens Bogren
Uitgaven: CD/LP/Digital
Singles
Tracklist
Delete/Rewrite
This House
Rage
The Curse of Mediocracy
Merry Go Round
Castle High
The Cards Have Turned
Stranger to the Dark
Silent Tears
Rise and Try