zaterdag 23 november, JH Asgaard (Gent) | Foto's: Goedele Godfroid
Deze avond was het allemaal te doen in Jeugdhuis Asgaard, een plek waar een hechte community rond hangt, de zaak draaiende houdt en frequent zorgt voor een oerdegelijk optreden in de donkerste uithoek van de Carrefour-parking waar het op gebouwd is. Muzikanten schieten er niks te kort en er wordt bloed, zweet en tranen gestoken in het verzekeren dat iedereen voor een fatsoenlijke prijs van de avond kan genieten.
Dit was een goed gevulde avond met voldoende afwisseling en in totaal 4 bands die een backline deelden op de planken en lege bierbakken van Asgaard.
De aftrap was aan Blow up die uit Mons kwam om zich, ondanks het feit dat het overgrote deel van het volk nog moest toestromen, toch niet te laten kennen. Ze zetten een kort maar krachtige set neer vol heftig gitaar-georiënteerd geweld afgewisseld door melodieuzere en opbouwende stukken.
Daarna was het aan IANWILL uit Parijs / Lille waar voornamelijk zangeres Audrey Ebrotié de show stal, met een stem die verrassend genoeg vleiend kon alterneren van een diep reutelend gebrul naar schelle, hoge tonen die perfect rijmden met de melodieën van hun nummers.
IANWILL bracht nummers die zowel gitaristen, drummers als vocalisten praktisch niet ongeboeid konden laten.
Vervolgens was het nog de beurt aan de old school death metal-veteranen van Desdemonia uit Luxemburg die met reeds 4 albums op hun meer dan 20 jaar oude kerfstok de laatste rake klappen kwamen uitdelen alvorens het podium te overhandigen aan Primal Creation.
Ze brachten een interessante mix van groovende death-thrash en presenteerden deze met dezelfde gebalanceerde maar toch zware sound die ze op hun laatste album creëerden in tegenstelling tot de echte old school gitaren die op hun vorige cd's te horen zijn, waar bass en treble koning zijn. Aan enthousiasme en dankbaarheid ontbrak hen alleszins niet en zij lieten het publiek meer dan opgewarmd achter voor de hoofdact.
Heel de avond was een vriendschappelijke bedoeling. Elke band ervaarde wederzijdse appreciatie en steun, en dat is iets wat lokalere optredens in kleine zalen telkens enorm siert en aangenaam maakt. In plaats van in een verduisterde backstage lijnen te snuiven en een fles nachtwinkel-bourbon soldaat te maken met een zonnebril die binnen nergens voor dient, stond Primal Creation gewoon mee te kijken naar de bands die als voorprogramma het beste van zichzelf gaven.
Hun vriendelijke uitdrukking maakte plots plaats voor 5 sinistere grimassen wanneer de eerste onheilspellende power chords van 'The Mockracy' tussen de sissende cimbalen weerklonken.
Om er zeker van te zijn dat de sound zwaar en agressief genoeg was om het Jeugdhuis te reduceren tot een smeulend hoopje puin hebben de mannen van Primal Creation niet enkel de gepaste attitude maar ook het gepast grief meegebracht. De 2 gitaristen stonden als shredding-machines, elk uitgerust met een geslepen joekel van een Dean Guitar-bijl in hun klauwen aan weerszijden van het podium het publiek te overzien, waartussen de frontman met de wijd opengesperde ogen van een soldaat met shell shock een venijnig gesmeerde, agressieve stem door de zaal liet galmen. Dit allemaal ondersteund door een onwrikbare fundering van de zeer bekwame bassist en drummer die beiden over de ervaring en feeling beschikten om te kunnen doseren in drukte en functionele leegte voor een zo opzwepend mogelijke groove.
Opmerkelijk aan deze show was dat er, naast de gebruikelijke set, ook een nieuw nummer geïntroduceerd werd van het album dat hun debuut 'Demockracy' zal opvolgen.
Hoewel er duidelijk al een aanzienlijke dosis denkwerk en zorg is gekropen in 'Demockracy' is dit zelfs nog iets meer te horen in hun nieuwe nummer, dat lichtjes de progressievere kant uit gaat en tot op heden nog geen naam heeft. Primal Creation heeft al even geleden zijn eigen stijl gevonden en beheerst die, maar sluit de deur niet voor een uitbreiding van hun muzikale horizon, wat altijd een goede zaak is.
Openen met de album-intro, een nieuw nummer brengen aan het begin van de show wanneer iedereen nog aandachtig oplet en afsluiten met enkele knallers om ervoor te zorgen dat iedereen blijft opletten, een slimme volgorde van de set als je het mij vraagt. Het enthousiasme van het publiek nam alleen maar toe en wanneer je na 5 meter door de zaal af te leggen een halve pint op de grond kwakt, weet je dat de ambiance wel goed zit.
Een heftige pit voor een geslaagd optreden dus!
Al meermaals hebben ze bewezen dat 'Demockracy' alvast een schot in de roos was en nu is het een kwestie van vol belangstelling uit te kijken naar hun nieuwe materiaal.
Zeker een band om niet uit het oog te verliezen!
Setlist Demagoguery - Intro
The Mockracy
Vote Clown - Await the Trap
Vote Clown - A Lost Cause
Unknown - (New Song)
Cast the First Stone
Kill Bill - Intro
Good Riddance
Memories...
...Of Diminishing Returns
Emperor
Retain the Fight