Beginnen doen we op deze tweede dag van Dranouter gelijkaardig als gisteren. La Brass Banda, een waar zootje ongeregeld dat duidelijk gekomen is om een zwaar feestje te bouwen. Een leuke opener om meteen in de sfeer te komen. Dankzij deze band hebben we ook meteen onze fitness gehad voor vandaag, want door hun dansbare muziek hebben we voldoende bewogen.
Onze fotograaf is ondertussen weg gelopen richting de kerk voor Geike. Spijtig genoeg was fotograferen niet meer toegestaan en zat de kerk al afgeladen vol. Vanachter in de kerk kon hij toch enkele songs meepikken. Het is meteen duidelijk waarom zoveel volk naar de kerk was afgezakt. Wat een stem heeft Geike, die haar periode bij Hooverphonic volledig achter haar heeft gelaten en nu solo geen moeite heeft om een podium (laat staan een kerk) te vullen. We blijven even hangen voor een drietal nummers en horen zo o.a. Eden (een prachtig nummer uit haar Hooverphonic periode) en de titelsong van haar nieuw album dat in oktober uitkomt, Lost For Time.
Op weg naar de main stage, stoppen we even in de Voute, de kleine tent op het andere pleintje van het festival. Daar treed De Garre van Kornee op. Dit zijn het soort bands of ontdekkingen waarvoor je naar Dranouter komt. Een allegaartje van instrumenten, van doedelzakken tot een hurdy-gurdy, begeleid met gitaar en zang. Doet raar om zo’n hurdy gurdy eens in zijn “originele” setting te horen. Spontaan doet dat vreemd instrument mij terugdenken aan die avond met Cellar Darling in Vosselaar eerder dit jaar. Een volledig ander genre, maar misschien meer in de lijn waarvoor dit instrument oorspronkelijk bedoeld was. Ze sporen de mensen aan om te komen meedansen (best dat de fotografen die op hun kniëen voor het podium zaten ondertussen weg zijn), maar de meesten blijven braaf zitten op de hun bankjes.
Terug naar de clubstage dan maar, daar staat een band met zowel Franse, Schotse als Ierse muzikanten. Volledig geïnspireerd op de keltische muziek geven deze mannen een fris, maar krachtig optreden. Je hebt zo van die optredens waar je energie van krijgt, wel dit was er zo eentje.
De volgende halte tijdens onze tweede dag op Dranouter was SX. Opnieuw een groep die we eerder dit jaar al op Cactusfestival, eerder deze zomer aan het werk zagen. Benieuwd of ze opnieuw een even sterke set kon brengen, of ze net als Dead Man Ray gisteren niet aan dat vorige concert kon tippen. Stefanie Callebaut had er echter zin in en was opnieuw zeer goed. Voor de gelegenheid uitgedosd in een kleed met de tekening van een kat met blote borsten. Hopelijk worden onze foto’s straks niet geweerd op facebook. Terwijl we genieten van de sensuele stem van SX maken we van de gelegenheid gebruik om een ander nieuw biertje te proberen. In Cafe Ginette aan de main stage, kan je een Ginette lager biertje proeven. Een biertje gebrouwen met biologische producten, dat kunnen wij wel smaken! Ondertussen raast SX verder in haar set, zonder veel interactie met het publiek, volledig opgaand in de muziek. De uithalen die ze waagt met haar stem doen ons bijna kippenvel krijgen. Wederom een zeer sterk optreden!
Vervolgens gaan we richting de clubstage, die vandaag wordt afgesloten door Joan as Police woman. Zowel op piano als op gitaar brengt ze zeer serene muziek. Voor de fans ongetwijfeld een prachtig optreden, maar voor ons was het contrast met SX te groot om ons te kunnen bekoren.
Afsluiten doen we vandaag met Tom Odell aan de main stage. Vooral benieuwd of die meer te bieden had dan zijn hitje Another love. Blijkt dat onze Tom toch geen moeite heeft om enkel met zijn vleugelpiano en zijn stem de volle tent te vullen. Na enkele eigen nummers brengt hij een eerste cover van de avond. Dancing in the dark van Bruce springsteen brengt de tent voor een eerste maal aan het zingen. De tieners op de eerste rijen dragen hem duidelijk op handen. Even later creëert opnieuw een cover een massaal meezingmoment in de tent. Piano man van Billy Joel brengt de hele tent in vervoering. Wij besluiten de avond te laten voor wat het is en Dranouter af te sluiten voor dit jaar. Opnieuw een uur wachten na dit optreden voor Tourist Le Mc laten we aan ons voorbijgaan. Dranouter, merci en tot de noaste kwestje!
Verslag: Lies Decramer en Pieter Bouckhout
Foto's: Pieter Bouckhout