16 september 2018, De Zwerver (Leffinge)
Wat doe je als iemand, waarvan je de muzieksmaak respecteert, je een groep aanbeveelt die zowat aan je voordeur komt optreden? Beluisteren en gaan kijken vanzelfsprekend! En dus trok ik tegen eerdere verwachtingen in toch ook dit jaar naar Leffingeleuren.
Vaudeville Etiquette – de oorsprong van de naam kan je op hun website terugvinden - ontstaan ergens in 2008 op een unief in L.A. waar Tayler Lynn (v, perc) en Bradley Laina (v,g) met wat vrienden samenhokken en ze als duo hun eerste muziekervaring opdoen. Drie jaar later groeit het initiatief uit tot het vijftal dat ze vandaag zijn: Matt Teske (ps), Bryce Gourley (d) en, later ook, Dune Butler (b) vervolledigen de band die nu Seattle als haar thuisbasis kent. VE laten zich niet in een vakje drummen: de basis is duidelijk (alt-)americana, maar op hun laatste EP Divisions hoor je ook pop-invloeden en live klinkt het allemaal ook een stuk steviger en kan je hen gerust een rockband noemen. Hoe je hen ook wil omschrijven, weet dat ze steengoede songs schrijven en deze ook live perfect weten over te brengen. Vooràl live dan, want mede door de podium presence van Tayler, één brok energie, is VE een band die je absoluut ‘on stage’ aan het werk wil zien.
Ook al hebben zowel Bradley als Tayler elke een goed stel stembanden, toch ligt hun grote troef in de erg mooie gedeelde leadzang in de meeste songs. Het cliché ‘1+1 = 3’ is hier helemaal van toepassing. De set opent met Devil’s Daughter (van hun debuut Debutantes & Dealers uit 2014), net als Aura Vista (van de opvolger Aura Vista Motel uit 2016) een door country/roots beïnvloede song waar de pedal steel van Matt een hoofdrol krijgt. Blood & Bone heeft wat weg van een ‘traditional’, is erg vrolijk en uptempo en wordt gedragen door de ritmesectie Bryce en Dune. Dat de band méér in haar mars heeft hoor je dan duidelijk in het nieuwe werk: het bloedmooie Ontario lijkt bijna een elektropop song met bijhorende moderne drumbeat en heldere solo leadzang van Tayler, tot Matt zijn pedal steel laat janken en dat ‘americana’ gevoel terug opgeroepen wordt. Divisions gaat op dat élan door: een lekker in het oor liggend poppy nummer. En dan krijgen we met Tipping Point en White Horse plots vette rootsrock, met bijhorend prachtig slidewerk van Bradley, en slepende broeierige swamp-/rootsrock te horen. We klappen en stampen zowaar met de beat mee. Swamp Witch sluit naadloos aan, ook al pikt het tempo terug wat op en krijgen we een wat ‘frisser’ geluid…én een extra streepje pedal steel. En zo is de cirkel rond. Sterke, zij het véél te korte, set…maar we krijgen meteen goed nieuws te horen: Vaudeville Etiquette treedt dinsdag 18 september met een full set op in de Manuscript. Mooi toch wanneer organisatoren op die manier kunnen samenwerken.
Met dank aan tourmanager Philip van Black Pike Favourites kan ik nog een halfuurtje napraten met de Bradley, Tayler, Matt, Bryce en Dune. Het wordt erg gezellig keuvelen over muziek in het algemeen, en meer specifiek over de enorme passie waar muzikanten op vandaag over moeten beschikken om te kunnen overleven. Een vraag die ik me al een tijdje, en steeds meer, stel: hoe flikken ze dat toch in een tijd waar mensen geen muziek meer kopen, we overspoeld worden met nieuwe bands en releases en elke week wel zo’n 150 concerten voldoende publiek willen/moeten lokken? Het antwoord lijkt simpel: zoveel mogelijk in eigen handen nemen, van de productie over promotie, distributie tot het financieel beheer, etc. En creatief zijn bij het runnen van je band/bedrijfje: de ene produceert voor andere bands, terwijl de andere aan diverse zijprojecten werkt, bedrijfsevents worden niet geschuwd zolang deze niet botsen met de eigen waarden/overtuigingen, en hier en daar durft een groep al eens haar eigen festivalletje opzetten. Het lijkt alsof de solidariteit tussen muzikanten nog steeds bestaat en deels een oplossing biedt voor de hedendaagse uitdagingen. Tot slot nog een tip aan alle jonge, beginnende bands: blijf nuchter en investeer slim in je toekomst. ‘Seks, drugs en rock&roll’ klinkt dan misschien wel aantrekkelijk, staat echter garant voor een erg kort leven in de ‘business’. Neem het aan van mensen die het weten, en ondertussen toch al 10 jaar gezond en wel hun eigen ding doen.
Concerttip! Ga hen dinsdagavond 18 september om 21u zien in Manuscript, Oostende info&tickets Manuscript, Langestraat 23, Oostende
Compact Center, Vindictivelaan 10, Oostende
Setlist Devil’s Daughter Aura Vista
Blood & Bone
Crosseyed Crazy
Ontario
Divisions
Tipping Point
White Horse / Swamp Witch
Photo album Credits: Brothers In Raw / Trees Rommelaere