Bij het beluisteren van Protomartyr, en zeker van dit Elimination Dances, zult u waarschijnlijk meteen aan Nick Cave denken. Niet geheel onterecht maar dat doet deze band eigenlijk ook wel wat onrecht aan. Stop hen aub niet meteen in hetzelfde hoekje.
Het hoekje waarin Protomartyr gestopt wordt heet postpunk maar post is een versleten vlag die teveel ladingen moet denken.
Duistere popmelodieën met melancholische vocalen is een juistere omschrijving maar dat bekt natuurlijk minder vlot dan post-weet-ik-wat.
Elimination Dances (vergezeld van een videoclip waarin we een Aziatische man gek zien dansen in een lege fabriek waarbij hij op een gegeven moment zelfs verdrievoudigt) is de tweede vooruitgeschoven track uit het nieuwe album Formal Growth in the Desert dat op 2 juni verschijnt via V2 Records. Check zeker ook eens de vorige video Make Way.
De band komt binnenkort tweemaal naar ons land. Op 4 augustus naar het Absolutely Free Festival in Genk en op 29 oktober naar Trix Club, Antwerpen.
Lees
Protomartyr — the Detroit post-punk band composed of Joe Casey (vocals), Greg Ahee (guitar), Alex Leonard (percussion), and Scott Davidson (bass) — “are sounding as vital as ever” (Stereogum). Today, the quartet presents their new single/video, “Elimination Dances,” from their anticipated forthcoming album, Formal Growth In The Desert, out June 2nd on Domino. Post-quarantine, Casey and his bandmates regrouped with a sense of uncertainty, questioning if and how to continue after the turbulence of the pandemic years. They found themselves using that ambivalence to hone a song they named after a chapter from a 1950’s teen dance manual. “Elimination Dances” refers to a game where “you get tapped out when you lose the dance,” and that felt an apt metaphor for just surviving. Life is a struggle, but “you might as well keep dancing until the tap comes,” Casey says.
Following lead single “Make Way,” “a tense waltz that explodes into a boisterous anthem” (The FADER), “Elimination Dances” is presented alongside a video directed by Yoonha Park, and features dancer Kota Yamazaki. “My dad once told me ‘Life is like a roll of toilet paper. The closer it gets to the end the faster it goes,’” explains Park. “That idea along with the lyrics led to the idea of a choreographic pattern that repeats as it grows outward in an expanding spiral. The choreography repeats with each cycle but has to be danced faster and faster to keep pace with the ‘pale youth’ until eventually devolving into chaos. I recently learned that the toilet paper quote was actually by Andy Rooney.”
