Sounds | Carneia - The Leaf
- John Van de Mergel
- 24 apr
- 3 minuten om te lezen
Wat orakelde ik bij het verschijnen van de eerste nieuwe single Heavy Flow?
“…zo goed als geen tempowissels, breaks noch bridges. Wat ons doet vermoeden dat de band verre van het achterste van hun tong laat ‘horen’.” En kijk, met The Leaf trekken de vier enkele registers open.
Het begint allemaal vrij ‘klassiek’ riffend in heuse djent-stijl, retestrak dus, maar wel met een portie melodie overgoten en Jan Coudron die geleidelijk aan zijn stembanden opwarmt. Net wanneer je denkt dat plots de hel zal losbarsten – Jan zet je op het verkeerde been – volgt een ingetogen, bitterzoet momentje, waarna Jille Vandromme en Thomas Combes verder in duel gaan. Maar dan, beste mensen, dan komt het! Vijfendertig seconden die ik eigenlijk niet wil verklappen, zodat de verrassing maximaal blijft. Een tipje van de sluier: het heeft te maken met doffe beats en mijnheer Coudron zijn manier van zingen. De outtro rondt alles in feite mooi af, alweer een verrassing die als dusdanig moet blijven. Luisteren dus en niet valsspelen hoor!
The Leaf, is gebaseerd op eerder werk maar werd wel volledig herwerkt zodat het binnen hun huidige artistieke visie past, laat zo de Carneia horen die we verwachten en toch anders dan we zouden denken. Noem hun muziek progressive metal, post metal, djent… whatever. vermeld er echter steeds bij dat deze Belgen een eigen geluid weten te creëren en geen platgetreden paden bewandelen. Luister ook naar: Heavy Flow
Lees
Hun voorliefde voor bands als Tool bracht in 2007 vijf West-Vlaamse muzikanten samen. Een jaar later lanceerden de heren hun debuut White Coma Light. De focus van frontman Jan Coudron lag op dat moment nog bij King Hiss en dus duurde het wel even voor er nieuw werk aan kwam.
Met drummer Joppe Vandewalle (ex-MIAVA) aan boord en het machtige Voices of the Void als vierde release (2019) kreeg de band, verder bestaande uit stichtende leden Jille Vandromme (gitaar) en Thomas Combes (gitaar), een échte toekomst. Je kan dat album gerust een mijlpaal in hun carrière noemen: een eclectische geluidsmuur van gedowntunede inventieve riffs, (poly)ritmisch gevarieerde stijlen en machtig dynamische vocals die haar gelijke (bijna) niet kent. Bovendien ook steeds meer een eigen smoelwerk. Zes jaar na datum is het dan eindelijk zover: Carneia lanceert nieuwe muziek en wij delen dit héél graag met de wereld!
Waarom dat allemaal Tools-gewijs lang moet duren? Naast wat externe factoren laten de vier muzikanten hun ideeën graag rijpen, "als een goede wijn op eikenhouten vaten", dixit Jan. Nummers ontstaan organisch en intuïtief waarbij het buikgevoel primeert. Blijft de aanzet triggeren, dan wordt die basis gekneed tot een volwaardige song. Een proces dat je gewoonweg niet kan/mag forceren wil je eerlijke muziek brengen wars van alle trends of geforceerde invloeden.
Makkelijk verteerbaar is de muziek van Carneia nooit geweest en het grote publiek hapte dan ook (nog) niet toe. "Helemaal oké", zegt Coudron zonder de minste twijfel. De band is er in eerste instantie om henzelf uit te dagen en te inspireren. Ook deze keer zullen er geen compromissen gesloten worden en dat zullen de diehard fans graag horen, want die kunnen opnieuw in de muziek duiken en ervan snoepen, puur genieten. We kunnen ons echter niet inbeelden dat die poule van liefhebbers beperkt zal blijven. Duitsland toonde in het verleden al interesse en ook in Nederland moet dit gewoon aanslaan. De timing zit op dat vlak alvast goed gezien de afgelopen twee jaar Belgische bands met open armen werden ontvangen bij onze noorderburen.
