top of page

RAWreport | Het favoriete instrument van: Danny Tunker

Onze derde reeks RAWreports bracht ons bij enkele Belgische en Nederlandse muzikanten.

Doel was te polsen naar hun favoriete instrument, hun verhaal te brengen gecombineerd met één of meerdere portretfoto's. Onze verlaggevers en fotografen kwamen terug met een aantal erg leuke en/of verrassende portretten.


Woensdag 26 augustus, het is stormachtig weer, en ik heb een afspraak met Danny Tunker... buiten... in het Henri Dunantpark in Eindhoven waar een omgevallen boom als bewijsstuk van de storm een wandelpad blokkeert.

Gelukkig kent Danny het park goed en vinden we een redelijk beschut plekje waar we het interview kunnen houden.

Waarom dit park? “Dat is weer eens wat anders dan net als vele metalbands/artiesten in een kerk, industrieterrein of iets degelijks, daarnaast kom ik zelf graag in dit park,” licht Danny toe.

We zijn oude bekenden van elkaar en het interview verloopt relaxed, ik waan me weer even 20 jaar terug, Danny lijkt niets veranderd.



Danny Tunker, geboren in Duitsland maar inmiddels al weer een hele tijd woonachtig in Nederland.

Beroepsmuzikant/gitarist, oorspronkelijk klassiek geschoold en vanuit daar zeer breed ingezet. Hij heeft zijn bijdrage geleverd aan shows met onder andere Andrea Bocelli, Pia Douwes, Johnny Logan, Xander de Buisonjé en heeft gespeeld in verschillende musicals zoals de Nederlandse producties van Hair en Fame.

Verder is hij onderdeel geweest van de bands Aborted, Spawn Of Possession, Kataklysm en Fallujah. Hoe veelzijdig kun je zijn?

Op dit moment is Danny gitarist bij Alkaloïd, geeft hij gitaarles aan onder andere The Metal Factory, geeft hij online les aan verschillende (internationale) leerlingen en neemt hij muziek op in zijn eigen studio.



"Het voelde als thuiskomen."

Het favoriete instrument van Danny laat zich niet raden. Dat is uiteraard de gitaar en met de vraag waarom, hopende op een uitgebreid, misschien ietwat filosofisch antwoord, krijg ik het wellicht onbevredigende antwoord: "Dat weet ik eigenlijk niet, dat is al zolang, zolang als ik kan denken, dat ik een voorliefde voor de gitaar heb".

Danny begon al op erg jonge leeftijd met gitaarspelen, had naast de ambitie tot het worden van kok "ik hou ook erg van koken", uiteraard ook de ambitie om de muziek in te gaan.

Toen hij de keuze zelf niet kon maken, werd deze voor hem gemaakt op zijn 17de. Hij woonde net een jaar in Nederland en enkele mogelijkheden kruisten op dat moment zijn pad.

Het balletje begon te rollen en men wist Danny al snel te vinden voor allerlei gitaarwerk.

Jazz, klassiek, musical, metal; Danny was door zijn goede muzikale basis breed inzetbaar.

Uiteraard heeft Danny zijn eigen favoriete gitaar meegebracht.

Danny haalt zijn gitaar uit de hoes en ik zie meteen een stukje vakwerk tevoorschijn komen:

Een body met een warme houtkleur waarin een opvallend onwillekeurig patroon van nerven/noesten te zien is.

Dit is inderdaad niet zomaar een gitaar.

De body is gemaakt uit een stuk exotisch Buckeye burl hout, iedere gitaar gemaakt van dit hout is uniek met zijn eigen grillige patroon.

Danny merkt wat kleine beschadigingen op terwijl ik een puntgave gitaar dacht te zien.

Enkele shows zijn gespeeld op deze gitaar van het merk Mayones (Regius7), maar vanwege de hoge waarde gebruikt Danny hem het liefst alleen voor studiowerk.




Waar komt deze gitaar vandaan? Was je er naar op zoek? Heb je hem laten maken?

- "Deze gitaar is eigenlijk niet voor mij gebouwd", geeft Danny toe.

Het begon als volgt:

Het bedrijf Evertune, welke de Evertune Bridge had ontwikkeld (een brug die er voor zorgt dat je gitaar niet meer kan ontstemmen) wilde Danny graag sponsoren. Dit was in het jaar 2014 toen deze brug nog relatief nieuw was en nog op bestaande gitaren gemonteerd moest worden.

Daar dit een enorme ingreep is op een gitaar, wilde Danny dit niet toepassen op zijn waardevolle instrumenten.

Door het bedrijf werd hij toen getipt op een eigenaar in Nederland met een gitaar met een Evertune bridge, welke toevalligerwijs Danny's collega bleek te zijn.

Deze collega (Bart Hennephof; ex gitarist van de progressieve deathmetalband Textures) had die gitaar laten bouwen, speciaal met lange mensuur met een body van massief Buckeye burl hout, een stuk zwaarder dan gemiddeld. Deze collega bracht het instrument voor Danny mee.



"Ik pakte hem vast en, soms heb je dat, dan heb je hem vast en dan krijg je echt een halleluja moment van oh wow! Wacht eens even, dit is hem! Dat heb je niet vaak, het voelde als thuiskomen."

Helaas wilde de toenmalige eigenaar er geen afstand van doen, ondanks dat hij maar niet kon wennen aan het gewicht en de lengte, totdat hij een jaar of 4 geleden besloot dat de gitaar beter op zijn plek was bij een gitarist die er wel goed mee overweg kon en Danny hem over mocht nemen. Sindsdien gebruikt Danny deze gitaar voor vrijwel alle studio-opnames.

Andere gitaren, zoals die van Ibanez, verkregen uit een samenwerking, gebruikt Danny wel bij shows en ziet hij meer als gebruiksvoorwerp zonder enige emotionele waarde.

“Wanneer ze bijvoorbeeld in Indonesië je gitaarkoffer openbreken om te controleren op drugs, gaan ze er niet zo zuinig mee om, en als er dan wat butsjes of krassen op komen, dan is dat niet zo erg.

Bij deze gitaar is dat heel anders.”


Hoe ziet je leven er nu uit? Ben je nog veel op tournee (geweest)?

Tot vorig jaar heeft Danny altijd veel getourd maar nu heeft hij dit zo goed als achter zich gelaten.

Met Aborted heeft hij veel getourd, zo was hij in 2014 acht maanden aan het touren en het jaar er op was hij een half jaar van huis.

Dat klinkt allemaal erg leuk maar heeft ook zo zijn nadelen.

Zo was hij vorig jaar februari aan het touren met Fallujah toen hij na 5 dagen het slechte nieuws kreeg dat zijn vader een beroerte had gekregen en een paar dagen later een tweede... dan wordt een tour wel erg pittig.

Danny heeft destijds ook tours af moeten zeggen.

Begin dit jaar bleek hij nog niet toe te zijn aan touren, en toen kwam Corona in beeld.

Nu richt hij zich op het (online) lesgeven op The Metal Factory en vanuit zijn studio en richt hij zich op zijn studio-opnames.

De Corona-tijd maakt wat dat betreft weinig verschil in het leven van Danny.

We praten nog een tijd door over wat er nu in de wereld speelt, het interview sluiten we af met een kleine shoot om wat portretten te maken en vervolgens gaan we weer onze eigen weg.


Info



Foto's en interview: Corinne Jansen-Vulders (Inprent Fotografie)




bottom of page