Ook de tweede editie van dit Oostends festival, georganiseerd door Muziekclub De Zwerver, Kunstencentrum KAAP en De Grote Post, stond in het teken van ontdekken. Een boeiende selectie nationale en internationale muzikanten stond garant voor een gekruide mix aan hiphop, elektronica, jazz en experiment. In drie zalen was het afwisselend genieten van het aanbod dat om 18u van start ging om pas de volgende ochtend om 5u af te ronden. Dat ik nooit alles zou kunnen meepikken werd al snel duidelijk. Het leek een rare keuze gezien we er regelmatig vertoeven, maar ik liet de programmatie van De Zwerver links liggen: hiphop en dj sets zijn nl. absoluut ons ding niet. KAAP bracht dan weer wel muziek waar we ons als BIR in konden vinden.
Dorian Dumont
Vreemde eend in de bijt was misschien wel deze Brusselse pianist die de rave klassiekers van Aphex Twin stript tot de kern. Alle uitvoeringen dus op de vleugel en zo goed als onherkenbaar. Voor mij dan toch want ik ken die AT dan ook helemaal niet. Het was wel leuk spelen met de setting in de grote zaal.
Nabou
Leukste ontdekking van de avond was duidelijk de jonge Brusselse trombonist Nabou Claerhout. De zo goed al tot de nok gevulde kleine zaal werd omgetoverd tot een (verfrissende) jazzclub, waarbij vier klasse muzikanten een geheel eigen geluid brachten. Jazz jawel, zij het dan helemaal vandaag met dank aan het experimenteren met allerlei effecten, zonder dat die er vingerdik bovenop lagen. Dat jazzmuzikanten technisch tot de top behoren, weet iedereen. Ik kon het dan ook niet laten nadien gitarist Roeland Celis te feliciteren met zijn 'prog metal vingervlugheid'. Dat hij de knipoog eerst niet door had, was af te lezen aan een complete non-reactie. Gelukkig kon de sympathieke kerel er dan toch om lachen. Trui Amerlinck (contrabas) zouden we iets later opnieuw aan het werk zien met Tsar B. Genieten kan ik ook steeds van jazz drummers. Het was dan ook zalig om Mathias Vercammen aan het werk te kunnen zien en horen.
Karen Willems 'Terre Sol Four'
Op de kruising tussen knoestige jazz en potige rock zijn percussioniste Karen Willems en de blazerssectie - bestaande uit saxofonisten Vincent Brijs, Marc De Maeseneer en John Snauwaert - te vinden. Ook een leuke ontdekking gezien ik deze combinatie van instrumenten héél erg kan smaken. Iets meer moeite had ik het met de zang, maar niet in die mate dat het me stoorde. Een bomvolle Dactylo Zaal zat met me mee te genieten van dit viertal.
Tsar B
Hiervoor had ik dit festival in mijn agenda aangestipt! Ik had reeds één keer van Justine Bourgeus en haar Tsar B project kunnen genieten: op 16 maart 2022 in de Minard (Gent) met de voorstelling van Les Diners de Gala. Was dat even wegdromen zeg: twee prachtige muzikanten die in een betoverende setting wondermooie muziek brachten. Dat deze versie van Tsar B compleet anders zou zijn, wist ik natuurlijk en dat triggerde me dan ook enorm. Geen lange, rijkelijk gedekte tafel tussen Justine en Trui. Wel een drummer die de beide dames achter hun synths splitte en de songs vooruit stuwde. Ik werd tijdens de set ondergedompeld in de magische, mysterieuze wereld van Bourgeus, die moeiteloos knappe popmuziek verweeft met klassieke muziek en soundscapes uit de filmwereld. Van Oosterse klanken tot zware rave sounds, het - overwegend jonge - publiek kreeg er maar niet genoeg van. Rechterhand Amerlinck schakelde moeiteloos van synths naar cello. Ook de contrabas stond klaar, maar of ze die bespeeld heeft, laat ik in het midden wegens niet gezien. Dat we aanvankelijk tien minuten langer moesten wachten om de sound goed te krijgen, was snel vergeten. Het geluid deed de klasse van de composities alle eer aan. Ik kreeg er zowaar tranen in de ogen van (plaatsvervangende euforie?).
Schroothoop
Voller dan vol was de Dactylo Zaal voor de multi-instrumentalisten Staelens, Maex en Vantyghem. Ik had het iets minder voor hun muziek die omschreven werd als een hypnotiserende, zinderende en dansbare trip door de Brusselse melting pot. Creatief omgaan met werfemmers, pvc-buizen, conservenblikken, wasdraad, potten, pannen etc. konden ze in ieder geval héél goed. Duidelijk ook veel plezier tussen de muzikanten onderling.
Use Knife
Torenhoge doorkijkgordijnen, groovy Arabische ritmes, bezwerende zang én... een dikke vette (geprojecteerde) FUCKED! De nieuwe band rond Stef Heeren, Kwinten Mordijck en Saif Al-Qaisyy wist alvast de aandacht te trekken, maar ook de dansbenen te prikkelen.
Mijn excuses aan Monsieur Doumani, de multi-award winnende psychedelicagroep uit Cyprus, die ik nog héél graag had meegepikt. Het late uur speelde deze (ouwe) knar echter te veel parten. Het was reeds way past my bedtime!
zaterdag 8 april 2023, De Grote Post (Oostende, BE) | Foto's: & tekst: John Van de Mergel