Zondag ging Cactus zijn laatste dag in en hoe. Schitterend weer, een mooie opkomst en een gevarieerde line-up om de vingers bij af te likken. Cactusfestival kan zonder twijfel op een geslaagde en gesmaakte 2022-editie terugkijken. Ook het talrijk opgekomen publiek was duidelijk in zijn nopjes met wat zich dit weekend in het Minnewaterpark afspeelde. Voor de meesten (waaronder mezelf) mocht het gerust nog een paar dagen langer duren.
Nordmann
Nordmann kwam als tweede act het vernieuwde podium op en deed dit met een verschroeiende set. Mattias De Craene en zijn Nordmann-companen hadden er ondanks het vroege uur absoluut zin in. En zij, die er al vroeg bij waren, duidelijk ook. Even was er verwarring over het einde van het optreden. Bleek dat er nog een nummer af kon, dus kregen we een stomende versie van het al pittige 'Save the Twos' als afsluiter geserveerd.
Arab Strap
Nog een band uit de Schotse Glasgow-scene, deze middag (na Belle & Sebastian vrijdag). Zachte gitaarpartijen op een stevige drumlijn, synths en de (stevig in Scotch gedrenkte?) baritonstem van Aidan Moffat.
Blackwave.
Dit Antwerp(s) Hip-hopcollectief hoeft geen introductie, nemen we aan. Een paar jaar terug met de single 'Elusive' door de grote deur naar het brede publiek gestapt, bestendigen ze met nieuwe hits die zich als oorwurmen in ons collectief geheugen nestelen.
Blackwave. deed wat de jongens van De Jeugd van Tegenwoordig zaterdag hen voor deden: met hun geinige act met attitude en branie het hele park op sleeptouw nemen. Nice!
The Tallest Man on Earth
Dit moet wel het understatement van het weekend geweest zijn. Wie dacht om een reus op het podium te zien verschijnen, kwam bedrogen uit. Maar wat de toch-niet-zo-grote-Zweed tekort kwam om de naam van zijn soloact waar te maken, maakte hij ruimschoots goed met zijn energieke set. Als een duivel-uit-een-doosje dweilde hij tollend, bekkentrekkend en (ook nog) musicerend het hele podium af. Best wel aardige set, al had hij het moeilijk om de aandacht van het publiek de volle 70 minuten vast te houden. Het Minnewaterpark was misschien toch nog een slagje te groot voor de man (pun intended).
Supergrass
En dan was het de beurt aan de pechvogels van Supergrass. Beslis je dan om na een pauze van 10 jaar terug te gaan toeren, komt er toch niet een venijnig virusje uit China overgewaaid zeker. Alles op slot en op de schop, inclusief hun concertournee. Maar uitstel is geen afstel, dus stond het Britse quartet zondagavond in het Minnewaterpark.
Er was duidelijk wat roest gevormd in de eens zo goed geoliede rockmachine. Pas naar het einde van de set kwamen ze echt op dreef en hoe! Na de aanvankelijke twijfels toch één van de toppers van de dag, misschien wel weekend.
Richard Hawley
Nog een Brit, maar dan één van het meer flegmatieke soort. Wat mis- en onderkent door het grote publiek, maar een rasmuzikant en -songwriter pur sang. De klankpurist wisselde gedurende de set tussen 7 wondermooie gitaren en een 3-tal versterker/speaker-combo's. Dat alles om zijn, dan eens zoete ballades, dan weer stomende rocksongs, telkens van de juiste klankleur te voorzien. Rock met finesse dus. Een excellente begeleidingsband ook overigens.
Hawley vroeg tussendoor naar tips voor goede cafés voor de aftershow. Een resem namen werd vanuit het publiek terug gekaatst. Als dat maar goed gekomen is.
Zijn doortocht op Cactus was alvast een pareltje dat velen nog lang zullen koesteren.
Balthazar
Balthazar had de eer om het Cactusfestivalweekend af te sluiten. En dat deden ze met verve. Onmiddellijk de beuk erin, ondersteund door een wervelende lichtshow. Daarna wat gedoseerd gas terugnemend. Maar altijd met het publiek op sleeptouw en gaandeweg meer relaxed. Een mooie en evenwichtige set die het nog niet uitgefeeste publiek duidelijk kon bekoren.
Dank je wel Cactus, dank je wel Minnewaterpark. Jullie waren een perfect festival en locatie om het schitterende weekend door te brengen. Voor ieder wat wils, waarbij traditiegetrouw de kleine ukkies niet vergeten werden. Al had ik de indruk dat het Oasis-kinderparadijs even goed gesmaakt werd door de wat oudere festivalgangers die toe waren aan een prettig rustpunt.
Tot 2023, Cactus. We kijken er al naar uit!
Zondag 10 juli 2022, Brugge (BE) | Foto's & Tekst: Frank Verlinden