Onze festivalzomer afsluiten? Dat doen wij al jaren traditiegetrouw in Leffinge. Al meer dan 10 jaar zakken we in september af naar het gezellige Leffinge, om ons met plezier te laten onderdompelen in zeer uiteenlopende genres en stijlen. Leffingeleuren zie ik vooral als een ontdekkingsfestival. Meestal zijn er maar een paar namen per dag die bekend in de oren klinken, voor de rest laat ik mij graag verrassen.
Beginnen doe ik vandaag in de zaal met Peuk. Spijtig genoeg had ik hun show in de 4AD dit voorjaar gemist omdat ik die avond in Antwerpen een concert had, maar hier dus een herkansing in Leffinge.
Een Peuk, wat is dat? Iets dat je wegsmijt na het nemen van enkele lange trekken van kortstondig genot? (Voor rokers dan toch, ik snap het leuke niet aan roken, maar dat kan aan mij liggen). Zo’n peuk smijt je met andere woorden niet op de grond zonder eerst te genieten! En dat laatste is zeker op zijn plaats bij dit Limburgs Trio. Met momenten misschien te hevig om zo vroeg op de middag ingepland te staan, het publiek in Leffinge was namelijk duidelijk nog aan het ontwaken van hun middagdutje. Wakker schudden, dat kan zangeres Nele echter als geen ander, of mag er in dit geval eerder van wakker schreeuwen worden gesproken? Stevige opener, de zaterdag is meteen goed ingezet.
Runnner
Tijd om weer weg te dromen (of in slaap te vallen?) met een Amerikaanse sing songwriter met een indierock kantje. Het contrast kon niet groter zijn met de groepen die ervoor en erachter in De Zwerver gepland staan. Het was me eerlijk gezegd nog niet meteen opgevallen, maar de derde ‘n’ in de bandnaam was geen typfout en dus met opzet geplaatst. Na het tweede nummer vroeg er iemand vanwaar die 3 N’s in de bandnaam? Waarop de zanger doodleuk antwoordde dat de naam met 2 ‘n’’s al ingenomen was. Menig ander artiest zou zich uit zijn lood laten slaan door dergelijke spontane vraag, maar de frontman heeft duidelijk geen last van zenuwen en zet ongestoord het volgende nummer in. Voor mij was het contrast met Peuk ervoor en met DeadLetter die nog komen ging iets te groot, waardoor ik na een klein half u besloot om andere oorden op te zoeken.
Deadletter
Toegegeven, één van de namen waar ik vandaag toch echt naar uitkeek. Na passages op o.a. Rock Herk en BRDCST was ik wel benieuwd wat deze Britten gingen tonen. Ondanks dat de saxofoon redelijk kenmerkend is voor hun sound, kon deze er niet bij zijn vandaag in Leffinge. Moet echter toegeven dat deze amper gemist werd. Qua energie en explosiviteit moest de band er duidelijk nog wat in komen de eerste nummers en had ik een beetje het idee van – mag het iets meer zijn? Naargelang de set vorderde echter bleek mijn mening onterecht en komen ze op kruissnelheid. Zo ontpopt deze band zich tot een topper van deze tweede festivaldag.
Snel naar de kerk vervolgens, want het beste van het zaterdagprogramma is nogal dikwijls de Duyster Live sessies in de kerk. Als eerste krijgen we een zeer korte set van King Hannah. Heel bezwerend, mysterieus en met momenten zeer breekbaar. Volledig stripped down, enkel Hannah en haar lead gitarist. Dat belooft voor hun show in de zaal straks. Benieuwd alleszins hoe hun muziek zal klinken met een volledige band.
Leal Neale - Aure
Van de ene Chasonnier naar de andere. Eerst kort in de Apollo – tent een paar nummers meepikken van Leal Neale. Donkere Pop, met een sound die doet denken aan Lana del Rey of Angel Olsen. Prachtige stem, dat zeker, maar op zaterdag moeten er keuzes gemaakt worden, wil je alles zien of horen, dus ga ik na enkele nummers alweer richting de kerk om de laatste minuten van de korte sessie van Aure mee te pikken. Ook hier weer een prachtige, breekbare stem, eens in het Frans gezongen in plaats van het Nederlands, da’s eens iets anders. Zou ze speciaal uit Parijs gekomen zijn om hier 20 minuten te komen spelen? Of komt het doordat ze op het Belgische Mayway Records haar debuutsingle uitbracht? (Mayway Records kennen we onder andere van bands als The Haunted Youth, Dirk. en Meskerem Mees). Gelijk hoe, terwijl ze hier is kunnen we maar beter genieten van haar prachtige stem, dewelke in de kerk perfect tot zijn recht komt.
Na een korte eetpauze keren we terug naar de kerk voor de lange, afsluitende sessie in de
Duyster.live reeks van Rozi Plain. Indie meets Folk & Jazz lees ik in het boekje en daar kan ik me wel in vinden. Duidelijk invloeden van die genres, samengesmolten tot een unieke sound. Die Duyster sessies blijven elk jaar toch een hoogtepunt op Leffingeleuren. Even alle drukte van de werkweek achter je laten en gewoon de tijd nemen om te genieten van deze muziek in de unieke setting van een kerk. Meer moet dat niet zijn!
Bij buitenkomst uit de kerk merk ik dat het beginnen regenen is dus is het lopen richting Apollo om daar wat mee te pikken van Cavolo Nero. Opnieuw Nederlanders die hun invloed halen bij bands als Altin Gün of Nusantara Beat van gisteren. Zomerse dansmuziek, maar net als Nusantara gisteren compleet niet mijn ding, dus al snel laat ik de warme tent achter me. King Hannah staat immers gelijktijdig geprogrammeerd in De Zwerver en gezien dat in de kerk daarnet zo goed was, mag dat niet gemist worden!
In de zaal krijgen we een volledig andere King Hannah te zien. Dat mysterieuze en bezwerende is gebleven, al is daar een volle klank aan toegevoegd. In het begin van de set echter nog niet vol genoeg want er heerst veel geroezemoes in de zaal. Dankzij de regen zijn er veel in de zaal komen staan, maar duidelijk niet met de bedoeling om naar het concert te luisteren. Ondanks de vele sssshhtt’s in het publiek trekt de band zich hier niets van aan en gaan ze ongestoord verder.
Uiteindelijk verstomt het geroezemoes vanzelf doordat iedereen beseft hoe goed deze band is. Als je een beetje fan bent van dit genre moet je gewoon toegeven dat dit een hele sterke set was.
Wat mij echter verder opvalt is een jammere trend op Leffingeleuren, namelijk dat je als toeschouwer gedwongen wordt om keuzes te maken. Als er maar twee podia zijn en de optredens zo goed als volledig gelijktijdig geprogrammeerd staan dan kan je niet alles zien of horen. Iets wat vorige jaren mij nooit zo was opgevallen.
Bar Italia was deels onthoofd doordat hun gitarist zijn vinger gebroken had. Hierdoor speelde hij enkel Synth en konden ze maar een beperkte setlist brengen. Het kwam allemaal over als een ‘verplicht nummertje’ in plaats van een denderende live show. Ondertussen is het niet meer gestopt met regenen en dankzij de programmatie is er nu ook telkens een groot gat tussen de optredens, waardoor we koud en nat beslissen dat het welletjes geweest is voor vandaag en ik ietwat vroeger dan voorzien huiswaarts ben gegaan.
Zaterdag 16 september 2023, Leffinge (BE, Middelkerke) | Foto's: Pieter Bouckhout Tekst: Lies Decramer en Pieter Bouckhout