Jera on Air in het Limburgse Ysselsteyn is een muziekfestival voor punk, hardcore en metalcore. Althans, zo staat het in de boeken. Maar Jera is veel meer dan dat. Jera is gezelligheid. Jera is saamhorigheid. Jera is vriendelijkheid. Jera is gelijkheid. Jera is…. Jera is easy één van tofste festivals van Nederland. Bezoekers van alle leeftijden – ze waren er tussen de 6 en 80 jaar – hebben het er naar hun zin. Deze editie startte donderdag 22 juni 2023 met veel -heel veel- regen. Daar praten we niet meer over, want vrijdag 23 en zaterdag 24 juni was het weer zo geweldig, dat het slechte weer vergeten was.
Brothers in Raw was er uiteraard iedere dag bij en we doen uitgebreid verslag van hetgeen we gezien hebben. Check hieronder het verslag van Maui en Bertus!
Ghostkid
Voor de vroege vogels was het om 13u al een feestje in de Vulture. Het viel wel op dat de Duitse Ghostkid nog een beginnende band is. Sinds hun opstart in 2020 brachten ze hun eerste album uit en het is duidelijk dat de groep vol enthousiasme op het podium stond. En niet enkel op het podium want twee van de leden waagden zich tussen het publiek. In het midden van een circle pit speelden ze vrolijk verder en eentje verplaaste zich zelf naar de bar. De groep heeft zeker veel in haar mars, dus we hopen nog vaak van hen te horen!
Kublai Khan
De Texaanse straight-up metalcore-mannen van Kublai Khan maken om 14.45 uur hun opwachting in de grote Eagle-tent. Jera on Air heeft daarmee een primeur: Kublai Khan start vandaag de Europese tour, hier, in Ysselsteyn. Met nummers als The Hammer, Antpile en Swan Song geven ze hun fans waarvoor ze zijn gekomen: diepe, donkere, rauwe muziekenergie.
Any Given Day
Aansluitend in de Buzzard-tent treedt Any Given Day op. Deze gasten trekken zodanig veel publiek en zijn zodanig populair – terecht, trouwens – dat al snel blijkt dat ze eigenlijk op een groter podium zouden moeten staan. Zelfs de moshpit tijdens Endurance of de wall of death tijdens Get That Done zijn te groot voor deze tent.
Touché Amoré
Voor mooie en diepe teksten moest je bij Touché Amoré zijn. Het is een speciaal geluid dat niet voor iedereen weggelegd is, maar de fans hadden zich duidelijk verenigd in de Vulture. Voor een volle tent mocht de vijfkoppige band drie kwartier lang het allerbeste van zichzelf geven.
Lionheart
Tussen de andere sets door gingen we ook even luisteren bij Lionheart. Van wat we ervan meekregen, was het een leuk optreden dat toch een beetje aan power ontbrak. Laten we zeggen dat we al betere optredens van hen gezien heb. Zeker niet slecht maar ook niet perse erg memorabel.
Loathe
De Engelsen van Loathe lijken zich ook ten doel te hebben gesteld dat de Buzzard-tent af te breken. Het meest recente full length album van deze mannen dateert van 2020, genaamd I Let It In and It Took Everything en is min of meer de guideline voor hetgeen ze vanmiddag brengen; negen van de elf nummers die ze vanmiddag spelen, komen van dat album. Ze doen het erg goed, met één grote “maar”… Om welke reden dan ook vallen er regelmatig lange, te lange stiltes tussen de nummers, waarbij het zelfs soms zo is dat de hele band, met uitzondering van de drummer, van het podium af gaat. Dat gaat ten kosten van de energie die in het publiek leeft. Maar de eerlijkheid gebiedt ook weer te zeggen dat zanger Kadeem France zo sympathiek overkomt en zoveel authenticiteit uitstraalt, dat het veel goed maakt.
PUP
Terwijl Loathe er in de Buzzard een feestje van maakte, zorgde PUP voor een energiek optreden in de Vulture. Wat we zo geweldig blijven vinden aan deze band is de goesting waarmee ze telkens weer op het podium staan. De lach op het gezicht van de zanger zei meer dan genoeg. Hij zegt dan ook al vroeg in de set dat hij niet veel tijd zal vol maken met praatjes maar er gewoon zoveel mogelijk nummers wil doorrammen. En jawel, de zanger steelt eigenlijk ook de rest van de set de show door vlotjes heen en weer over het podium te lopen. En te rollen. Hij waagde zich tevens ook eventjes tussen het publiek. Altijd een plezier om PUP aan het werk te zien.
The Interrupters
Ondanks het feit dat The Interrupters, die tegen 17.45 uur aantreden in de Eagle-tent, vorig jaar nog een nieuw album hebben uitgebracht, is de festival-setlist toch vooral geënt op ouder materiaal, hetgeen er bij de ska-/punkliefhebbers in gaat als zoete koek. Afgetrapt wordt met Take Back the Power. Niks opwarmen, niks rustig aan, niks klein beginnen: BAM! Meteen een bom gooien. Onder andere vette nummers als Title Holder, Raised by Wolves en In the Mirror volgen. The Interrupters maken er een feest van dat zijn gelijke nauwelijks kent. Wanneer ze afsluiten met hun grootste hit She’s Kerosene, is er niemand meer in deze grote tent die stilstaat.
Random Hand
De ska-punkers begeven zich vervolgens snel naar de Buzzard-tent, waar Random Hand zijn optreden begint met Tales of Intervention. Overduidelijk viert ook hierbij, net als bij de vorige act, de sfeer van vrolijkheid en feest de boventoon. Iedereen springt, host en zingt mee. Het grootste deel van de eer gaat trouwens naar de band, die met Anger Management en Play Some Ska uit een vaatje tappen waarbij het onmogelijk is hen niet leuk te vinden.
Stray From The Path
Ook de New Yorkse hardcore punkers van Stray from the Path nemen het publiek van begin tot eind op sleeptouw, Het venijn zit ‘m, zoals gebruikelijk, in de staart. Duizenden bezoekers steken, tijdens het nummer First World Problem Child iedere keer hun middelvingers op en schreeuwen “Shut the fuck up,” zo hard mogelijk mee.
Fever 333
Toch één van de blikvangers van Jera On Air 2023: Fever 333. Als je hen al eerder aan het werk zag, dan weet je precies waar je je aan kan verwachten: een énorme hoeveelheid energie en een duidelijke boodschap: fuck racisme. Hoewel de gitarist en drummer vorig jaar nog uit de band stapten, werden zij reeds vervangen door enkele nieuwelingen die met veel plezier de lege plaatsen naast zanger Jason Butler inpakten. Die laatste deed trouwens zoals we van hem gewoon zijn: hij klom op de bar, sprong in het publiek, zette de boxen ondersteboven en versleepte het drumstel. Met veel heen-en-weer geloop en girl power en sexual appeal van bassist April Kae, werd de set toch leuk om te aanschouwen, mits de niet altijd even zuivere zang.
Hollywood Undead
Keer jeugdsentiment, dat is Hollywood Undead voor velen. Maar de band staat er nog steeds, mét een overvloed aan zangers natuurlijk. Een rare formule, maar eentje die wel werkt voor de groep. Op het podium worden ze vergezeld van enkele lichtrijke palmbomen en ook op het einde van de set wordt deze Hawaiiaanse sfeer verder gezet met strandballen. Om nog wat extra interactie te verkrijgen, werd er al snel een fan op het podium geroepen. Hij mocht een kleine gitaarsolo doen en dan een liedje 'meespelen'. Het publiek was duidelijk fan en hield gedurende de hele set een vrolijk gezang, gedans en enthousiasme aan.
Candy
Bij Candy in de Buzzard-tent treffen we een ietwat andere vibe aan dan we eerder deze middag voelden; de feestsfeer, die we deze middag verschillende malen hebben meegemaakt, is ver te zoeken is. Persoonlijk krijg ik de indruk dat het misschien wel iets te maken heeft met de buitengewoon agressieve toon en manier waarop deze mannen hun muziek brengen. Iets dat overslaat op een deel van het publiek. Een aantal van hen vindt het overduidelijk heerlijk, maar het gros bekijkt het met argusogen.
Papa Roach
Ze gaan al een tijdje mee en iedereen kent ongetwijfeld hun hitsong Last Resort. Jawel, ik heb het natuurlijk over niemand minder dan Papa Roach. Ook zij kregen een plaatsje op deze editie van Jera On Air en dat zal men geweten hebben. Een volle, en bovendien razend enthousiaste, zaal toonde aan dat Papa Roach meer kan dan enkel Last Resort. Tussendoor werd ook een cover van Firestarter gespeeld, als een soort van eerbetoon aan de overleden zanger van The Prodigy, Keith Flint. Met de nodige pyro werd de energie nog wat opgedreven om dan uiteindelijk af te sluiten met een guest appearance van Jason Butler (Fever 333). Dat het dik in orde was!
Trash Boat
Ik ben intussen de tel kwijt hoeveel keer ik Trash Boat reeds live zag. Zowel als voorprogramma als als main act kon ik al enkele shows meepakken. En ik moet zeggen, hun passage op Jera On Air 2023 is eentje die mij zal bijblijven. Er was zo enorm veel energie in de zaal en zowel tijdens deze als hun akoestische set eerder op de dag, verrasten de Britten met enkele oude nummers die het publiek zeker en vast kon smaken.
Hatebreed Terwijl Papa Roach in de Eagle-tent een einde aan het breien is aan hun Jera on Air-set, vormt de Vulture-tent het podium voor een van de andere grootheden die dit festival dit weekend met hun aanwezigheid vereren. Deze Amerikanen zijn, evenals veel van hun collega’s, op tour door Europa en pikken menig festival mee. Deze koningen van de metalcore, genaamd Hatebreed, zijn in Ysselsteyn en dat zullen ze godverdomme in Nijmegen of in Eindhoven horen!
Gedurende de dag wordt al duidelijk dat een deel van de bezoekers van Jera speciaal voor Hatebreed is gekomen en vanaf het aanheffen van Live for This is er al helemaal geen twijfel meer aan: het dak moet en zal eraf! Niet alleen hebben we hier te maken met gasten die weten wat ze doen, ze zijn ook nog eens ontzettend sympathiek. De interactie tussen zanger Jamey Jasta en het publiek is oprecht en komt erg eerlijk over, niet zo ingestudeerd en geregisseerd. Als publiek krijg je geen moment het idee dat de band een riedeltje nummers staat af te draaien om vervolgens te cashen en weer door te gaan. Jasta en de zijnen hebben er zichtbaar zin is, hetgeen ook blijkt uit de wijze waarop Last Breath of Beholder of Justice worden gebracht. De betrokkenheid van de band bij hun fans kenmerkt zich bovendien wanneer Jasta de set op een goed moment stillegt omdat het blijkbaar niet goed gaat met een fan, vooraan in het publiek. Pas als duidelijk is dat er voor hem gezorgd wordt, wordt de draad weer opgepakt.
Hatebreed viert volgend jaar zijn 30e verjaardag en we kunnen niet wachten op hetgeen ze dan voor ons in petto hebben.