Concertverslag | ZAZ - Koninklijk Circus
- Jan Guisset
- 9 uur geleden
- 4 minuten om te lezen
Toen architect Wilhelm Khunen in 1876 het Koninklijk Circus ontwierp moet hij geweten hebben dat daar een kleine 150 jaar later een fantastische Franse chansonnière zou komen optreden want deze zaal lijkt wel op het lijf getekend van Isabelle Geffroy, voor de fans beter bekend als ZAZ. Een dame zo populair in onze contreien dat ze in principe makkelijk de Vorst Nationaals van ons land kan vullen maar die zo gehecht is aan intimiteit dat ze er liever voor kiest om haar passage over meerdere avonden en meer charmante venues te spreiden.
Na Luik en Antwerpen was het vanavond dus de beurt aan Brussel waar ZAZ ons haar jongste en bijzonder mooie album Sains et Saufs kwam voorstellen. Voor wie het album nog niet (helemaal) kende stonden er veel voorlopig nog onbekende nummers in de setlist. Gelukkig werd er ook ruim gekozen uit haar ondertussen al uitgebreide back catalogue.
Alhoewel er noch in de agenda van het Koninklijk Circus noch op de FB event page sprake was van een voorprogramma besteeg rond kwart voor acht toch een mooie, kunstzinnig ogende dame het podium en dat terwijl we allemaal nog onze zitplaats, een drankje of een toilet aan het zoeken waren. Na wat opletten ontdekte ik dat het hier ging om de artieste GILDAA die ons, enkel met behulp van een keyboard, samplecomputer en een Oosters snaarinstrument, haar songs kwam voorstellen. Alhoewel ze in eerste instantie wat over de stoelen en hoofden heen leek te spelen kreeg ze met Treat Me Like a Child (ik ben niet zeker van die songtitel) toch wel een groot aantal handen op elkaar.
Na een korte pauze gingen rond twintig na acht de zaallichten uit en lichtte de video wall op van waarop ZAZ in een opgenomen filmpje haar eigen inleiding gaf. Geruisloos betraden haar muzikanten ondertussen het podium om dan met Je Pardonne van wal te steken. In tegenstelling tot in Antwerpen kwam ZAZ niet op vanuit het publiek maar gewoon van achter het podium. De begroeting van de fans was warm en enthousiast. Ik weet niet of het lager in de zaal ook zo klonk maar van op mijn stoeltje op het balkon klonken de drums veel te luid en overstemden ze de andere instrumenten. Vooral de toms (en daar had de drummer er wel een aantal van) waren de boosdoeners, een euvel dat de hele show bleef duren, jammer genoeg.
De set opende dus met een trio uit het nieuwe album, met ook Mon Sourire en On Peut Comme ça. Qué Vendra (met een glansrol voor haar pianist) was een eerste signaal voor de mensen op het middenplein om hun stoel te laten voor wat hij was en alles al eens flink los te schudden. Hierna kwam er een mystiek, jazzy intermezzo die haar de tijd gaf voor een vestimentaire changeover om dan aan een meer intiemer deel van haar setlist te beginnen met La Flamme. Voor de intro van Les Passants riep ze de hulp van het publiek in om de intro mee te scatten en tijdens het nummer speelde ZAZ een spelletje met de volgspot. De sfeer zat er bij artieste en publiek echt goed in nu. Ook Paris Sera Toujours Paris werd naar het einde toe niet onverwacht Bruxelles sera … etc.
Daarna werd de sfeer weer iets intiemer. ZAZ predikte hoop en glimlachen als wapen tegen de huidige wantoestanden in de wereld. Terug tijd ook voor nieuwe songs met J’Imagine que tu Sais en Au Pays des Merveilles. Volgens haar eigen woorden had ze enorm plezier beleefd aan het maken van het nieuwe album en vindt ze het resultaat zelf ook “incroyable”. Als om dat te bewijzen werd het nummer Mon Coeur Tu Es Fou begeleid door een prachtig stukje slidegitaar.
Ongelooflijk hoe ZAZ Eblouie Par La Nuit na al die jaren nog steeds met zoveel intensiteit weet neer te zetten. Ze nam ook zelf een handcamera te hand en de beelden die zij schoot van het publiek en de band werden op voornoemde videowall geprojecteerd. In het verdere verloop van de show zou deze camera nog vaker gebruikt worden. Mooi detail!
Er volgde een minutenlang applaus dat door ZAZ eenvoudig beantwoord werd met: “Wow, merci pour tout l’amour.”
En dan barstte het feestje volledig los. Tijdens La Fée werd het orgel flink gegeseld en was er tijd voor een fusion instrumental break. Letterlijk iedereen, ook de mensen op de balkons, veerden uit hun stoelen voor Sains et Saufs en On Ira.
Na het obligatoire pseudo-afscheid kwamen ZAZ en haar band nog terug voor een toegift. Die bestond uit Une Passerelle Vers la Mer, La Vie en Rose (dat begon als een intiem moment met haar gitarist maar uitdraaide op een vocale wisselwerking met het publiek) en natuurlijk haar klassieker Je Veux. Weer bleef er werkelijk geen stoel bezet. En met dit positief feestje kwam er een einde aan wat, door niets met muziek te maken hebbende omstandigheden, een bewogen dag was geweest voor Brussel. In april volgend jaar keert ZAZ nog eens terug naar ons land. Dan zal het wel in het grotere Vorst Nationaal zijn. Maar ook met iets meer beton zal ZAZ er ongetwijfeld in slagen om de zaal omver te blazen.
_________________________________________________________________________________
dinsdag 14 oktober 2025, Koninklijk Circus (Brussel, BE) | foto's: Cristina Vergara, tekst: Jan Guisset - Met dank aan: FKP Scorpio
