Het festivalseizoen zit er al even op (al blijft de zomer precies wat hangen) en het concertseizoen is weer op volle touren. Op donderdag 28 september zakte ik dan ook vol plezier af naar Brussel om While She Sleeps nog eens aan het werk te zien. Deze keer was het te doen in de Ancienne Belgique, toch één van mijn favoriete zalen. Ik stak nog snel een frietje achter de kiezen en was er helemaal klaar voor!
While She Sleeps bracht maar liefst twee sterke supports mee. De opener van de avond was Polaris, een Australische metalcore groep die intussen reeds hun plaats binnen de scene wisten op te eisen. Afgeloen zomer speelden ze nog op de laatste dag van Graspop en waren ze voorzien om de week erna op Jera On Air te spelen. Helaas werden alle shows afgezegd nadat gitarist Ryan Siew onverwacht overleed op 19 juni. Polaris kwam echter terug en ging, ter ere van Siew, verder met de release van hun nieuwe album Fatalism op 1 september en pikte ook hun tour opnieuw op. Hun passage in de Ancienne Belgique werd een stevig werk. De heren keren een half uur lang de tijd om het allerbeste van zichzelf te geven en dat deden ze met volle overtuiging. Het werd de perfecte opwarmer voor een energieke avond.
Na Polaris mocht Bury Tomorrow het publiek verder warm maken (letterlijk, het was zo warm, amai). Veel aanmoediging had de zaal echter niet nodig want de moshpits en ook de crowdsurfers kwamen vlotjes op gang. Niet dat we iets anders gewend zijn van Bury Tomorrow natuurlijk. Ook deze groep had zonder probleem een headliner show kunnen neerzetten met hun ijzersterke prestaties. De set startte met Boltcutter en eindigde met DEATH (Even Colder) en was een waar genoegen van begin tot eind. Naast de vele fans van de groep die zich reeds in het publiek vonden, heeft de groep vast en zeker nog wat nieuwe luisteraars verworven.
Om iets voor 21u was het dan aan While She Sleeps om voor een uitverkochte Ancienne Belgique te spelen. En niet enkel dat, hun volledige Europese tour, met stops in Londen, Parijs, Brussel, Tilburg en Keulen was uitverkocht. Het doek, dat het podium eerst nog wat verborgen hield, zakte en we kregen de letters SLEEPS te zien in golfplaten. Het leek voor mij eventjes alsof de letters vastgemaakt waren aan verticaal staande strijkijzers, maar oké. Een geslaagde setup, al was deze natuurlijk niet zo imposant als hun podiumopbouw in de Ally Pally (Alexandra Palace in London).
While She Sleeps hakten er meteen in met Sleeps Society. Als het tegen dan nog niet duidelijk was voor wie iedereen écht was afgezakt naar de AB, wist je het nu wel. Het tempo van zowel de band als het publiek werd vlotjes aangehouden met You Are All You Need en vervolgers The Guilty Party. Het publiek werd steeds enthousiaster (en dat zegt veel, gegeven hoe energiek de avond al van in het begin was) en WSS kon dit duidelijk smaken. Zanger Lawrence Taylor bewoog zich over het podium als een duracell konijn en de crowdsurfers maakten voortdurend hun weg naar de security. Wanneer Taylor oproept om de meeste crowdsurfers naar voren te brengen die de AB ooit zag, krijgen we een hele toestroom aan mensen. Waarschijnlijk geen record in de AB, maar een mooie poging die vlot verliep dankzij de inzet van de security.
Halverwege de set speelt While She Sleeps ook hun nieuwste Self Hell. Waar nieuwe nummers het vaak wat minder doen op live shows, moest deze zeker niet onder doen. De aanwezigen hadden duidelijk hun huiswerk gedaan en gaven dezelfde energie en overgave tijdens de nieuwkomer. Zelf de tekst werd uit volle borst meegezongen door een groot deel van de zaal. Na de stevige sounds van Fakers Plague en Know Your Worth (Somebody) werd er even op adem gekomen (voor zover dat kan bij While She Sleeps) met Our Legacy. Door enkele technische problemen werd de song even afgebroken waarna er opnieuw vanaf het begin werd ingezet.
Voor Silence Speaks, een collab met Oli Sykes van Bring Me The Horizon, nam Dani Winter-Bates (zanger van Bury Tomorrow) even de plaats van Sykes in. Anders, maar ook zeker dik in orde. De energie barste nog eens volledig los met Systematic, waarna de groep zich even terug trok van het podium. Na de gewoonlijke uitingen ('we want more', geklap, geschreeuw, etc.) verschenen ze nog even voor hun driedelige encore. Enlightenment (?) mocht de splits afbijten, gevolgd door de oudere Seven Hills. Uiteraard werd er afgesloten met Anti-Social waarbij iedereen uit volle borst I'M NOT ANTI-SOCIAL, I'M ANTI BULLSHIT meezong. Het werd een geslaagde set van anderhalf uur. En eigenlijk gewoon een geweldige avond waarbij iedereen blij naar huis ging. Of naar de aftershow van Campus in de AB Club.
Donderdag 28 september 2023, Ancienne Belgique (Brussel, BE) | Foto's: Santiago Otalora, Tekst: Maui Vindevogel