In een ver verleden mocht ik voor een interview eens Twister spelen met Waterparks. Wat ik me herinner van die ontmoeting en die show is dat de jongens van Waterparks een gezellige bende zijn. Toen ik zag dat ze naar Brussel kwamen dit jaar mét Stand Atlantic, kon ik het dan ook niet laten om ze toch nog eens te gaan kijken.
De spits werd afgebeten door Stand Atlantic, een leuke pop punk band uit Australië. Ze vierden vorig jaar hun 10-jarig bestaan. Met hun EP Sidewinder plaatsten ze zich in 2017 voor het eerst op de kaart. Ze brachten intussen drie albums uit, waarvan het laatste (F.E.A.R.) ook dateert van vorig jaar.
Hun set werd gestart met hair out, waarmee ze meteen het publiek meekregen. De rest van de set werd een beetje een afwisseling tussen nummers van F.E.A.R. en Pink Elephant. Enkel hun debuutalbum Skinny Dipping werd een beetje ondervertegenwoordigd. Buiten Lavender Bones kregen we er niks van te horen. Ik vond dit zelf jammer maar het publiek leeg het niet zo te deren. Het verbaasde me eigenlijk hoeveel mensen in de zaal vlotjes alle nummers meezongen. Stand Atlantic heeft duidelijk een mooie fanbase in België, en daar zijn we alleen maar blij om. Het werd uiteindelijk een energiek voorprogramma waarbij een fan zelf even op het podium mocht om samen met zangeres Bonnie Fraser een shoey te doen. Als je, net zoals mij, niet weet wat dit is: het is een soort (Australische) traditie waarbij je gaat drinken uit een schoen. Na Molotov [ok] zat de set er alweer op.
Het hoofdgerecht van de avond was Waterparks, een driekoppige band uit Texas. De grote zaal van de AB werd helaas niet volledig gevuld (en voelde zelf een beetje leeg), maar dat kon de pret niet bederven voor het (iets jongere) publiek. Awsten, Geoff en Otto vlogen er meteen in. Met 5 albums op hun naam werd er een programma van 23 liedjes op het publiek losgelaten. De nadruk lag natuurlijk wel op nummers van hun meest recente album Intellectual Property. En net zoals bij Stand Atlantic viel ook hier één album uit de boot: Entertainment. Laat dat nu net het album zijn waarvan ik alle liedjes kende. Alsof ze het er allebei om deden. Met bakken energie en zelf een moshpitje nu en dan raasde de avond voorbij. Tussen alle energie door, werd er naar het einde van de show toe ook even ruimte gelaten voor een pauze. Er werden wat akoestische songs gebracht en ook dit werd door de fans van Waterparks gesmaakt.
Wie al eens naar een Waterparks show ging, weet wat ze kunnen verwachten: tussen de muziek door wordt er wel wat lol getrapt ook. Frontman Awsten Knight ontdekte al snel dat het podium wel echt groot was voor met z'n drietjes en liep daarom af en toe eens een rondje op het podium. Om het met zijn eigen woorden te zeggen: hoe vaak kan je achter de drummer staan/spelen?! Daarnaast werd er ook even 'gelukkige verjaardag' gezongen voor een crew member en werd er al snel een speciale roep in het leven geroepen die na elk liedje weergalmde door de zaal ('t was precies een sirene als ik er iets op moet plakken).
Eén iemand die de show niet snel zal vergeten is alvast een zekere Sophia. Zij was mee als de 'supportive friend' maar houdt meer van Muse. En Awsten zou Awsten niet zijn als hij daar niks mee deed. Hij vroeg de GSM van een crew member en speelde even een liedje van Muse af doorheen de micro. Het werd een bizarre maar fijne avond. As advertised dus.
Zondag 19 november 2023 (Ancienne Belgique, Brussel) | Tekst: Maui Vindevogel, Foto's: Cristina Vergara