Clubshows van Slow Crush in Belgie, je kan ze op 1 hand (misschien 2 ondertussen) tellen. Na een zeer intens 2022 dat in het teken stond van de promotie van Hush en dat hen enkele malen naar de VS bracht, de UK, een Europese tour met Deafheaven, etc is het nu tijd (na weliswaar weer een VS tour en UK tour) om eventjes wat rust te nemen en zo verder werken aan lp3.
Maar we kregen dus nog een snoepje afgelopen vrijdag in de onbekende, maar zeer mooie en prachtige club Pilar op de terreinen van de VUB. Wat een topzaal!
Dunk!records artiesten Cecilia Eyes mochten de spits afbijten en hadden zowaar 2 Belgische shoegaze bands op 1 affiche. Afgelopen lente waren we met de Brothers in Raw crew nog allemaal aan het kijken naar hun show op dunk 2022 en mijn collega had het toen over hetzelfde dromerige gevoel als bij Slow Crush, minus de wall of sound. En dat blijft me nu ook 'storen'. Er ontbreekt iets. Dit klinkt nu misschien nogal negatief, maar ik wil toch even duidelijk maken dat dit een zeer sterke show was. Ik miste gewoon de huisgemaakte mayonaise als afwerking op mijn frietje.
Slow Crush versie 5.0 (denk ik) begon eraan met nieuwe oude bekende Jan op gitaar voor zijn eerste show. En meteen de credits aan hem geven, Hij stond als een huis, hij straalde rust, vertrouwen en plezier uit. Andere gitarist Jelle blijft op zijn eigen manier de 2- meterversie van de Tasmanian Devil. Ritmesectie Isa en Frederik diende dan maar als buffer. Maar hoe vaker ik deze band zie, hoe meer ze groeien. Afgelopen september was ik in Parijs voor hun show met Deafheaven en toen klonk het echt wel perfect en luid in de Elysee Montmartre. Toen dacht ik ook 'verdoemme ze blijven groeien eh'. Bon, vrijdag.
Meteen openen met Blue was een slimme zet, omdat dit meteen de 2 werelden van Slow Crush samenbracht. Kwetsbaarheid en breekbaarheid, evenwel ondersteund door een intensiteit en tsunami aan geluid van jewelste. Verder kregen we nog een mooie mengeling van nummers uit Aurora en Hush en zakte de show nergens in. Dat de band alles zeer serieus neemt, zie je ondertussen ook aan heel de show. De belichting, het rookkanon, alles is tot in de puntjes verzorgd en dat is het resultaat van een hele crew mensen die echt respect verdienen.
Als afsluiter Glow wordt ingezet, dan krijg je altijd een dubbel gevoel. Je kan immers nog een laatste keer volledig losgaan op de muziek, maar je weet ook meteen dat het het laatste nummer is.
Dit was een statement van een show, want ondanks concurrentie van o.a. Brutus in de AB en Rolo Tomassi in Trix, was er een hele hoop mensen afgezakt naar Pilar.
Slow Crush blijkt in België precies nog altijd dat geheimpje te zijn, ondanks de ruime erkenning van de pers en andere media. Iedereen is het erover eens dat ze een band zijn waar we trots op mogen zijn en dat ze laten zien dat hard werken heel veel kan opleveren. Ik hoop dat hen nog meer erkenning in België kan opleveren en dat 2024 het Slow Crush jaar wordt.
Ik kijk alvast met argusogen uit naar wat er aan zit te komen.
Vrijdag 3 Februari 2023, Pilar (Brussel, BE) | tekst: Andy Decroos
Met dank aan: Pilar