Metalliefhebbers werden vorige week zaterdag getrakteerd op een minifestival in Doornroosje in Nijmegen. Maar liefst vier bands maakten hun opwachting vanaf de vroege avond. Bovenaan de affiche stond het Italiaanse Fleshgod Apocalyse. Maar voordat het zover was dat het publiek hen kon toejuichen, werd het opgewarmd door drie andere knallers.
Imperial Slave
Imperial Slave © Marjolein Regterschot
De kleine zaal van Doornroosje is uitverkocht, maar als de eerste act begint, is het nog niet zo heel erg druk. Dat deert de Nieuw Zeelanders van Imperial Slave echter voor geen meter. Zij spelen alsof ze in een groot stadion staan. En blijkbaar moet in de groep de pikorde nog een beetje worden vastgesteld, want de leden strijden om het hardst over wie het meest strak, het snelst en het meest uitbundig kan spelen. De kwaliteit van deze vier mannen, die pas in 2021 hun clubje zijn gestart, valt vooral op bij nummers als End of Empires of Imperial Slaves.
Azteca
Azteka © Marjolein Regterschot
Het is niet alleen alsof we vanavond op een minifestival zijn, het lijkt er ook nog eens op alsof we de hele wereld rondreizen. Van Nieuw Zeeland gaan we namelijk naar Mexico, waar Azteca vandaan komt. Bombastische klassieke muziek wordt ingestart om de komst van de heren aan te kondigen. Uitgedost in de prachtigste kostuums en gehuld in de meest schitterende maskers en hoofdtooien begroeten de Mexicanen enthousiast hun publiek nadat de laatste klanken van opener God of the Secret Cave zijn gespeeld.
Helaas lijkt het alsof de indrukwekkende opkomst van de band ook direct hun hoogtepunt is. Gaandeweg blijkt namelijk dat de zanger weliswaar denkt dat-ie clean kan zingen – of zelfs in falsetstem – maar dat het grunten, zoals tijdens Clash of the Gods, hem beter af gaat. Wat je de mannen dan weer wel moet nageven, is dat zij we veel interactie met het publiek hebben. Allerlei zaken, zoals een voetbalwedstrijd tussen Mexico en Nederland in 2014, worden besproken.
Azteca heeft, zoals de naam al doet vermoeden, veel folklore en de Azteekse geschiedenis in de nummers verwerkt. De act is wel tof, maar of de muziek ook je kopje thee is, moet je zelf maar bepalen.
Omnium Gatherum
Omnium Gatherum © Marjolein Regterschot
De laatste act voordat de headliner aantreedt is Omnium Gatherum. De Finse melodische deathmetalmannen, zijn de oudste band die vanavond voor ons in Doornroosje staat. Ze bestaan dit jaar al maar liefst 25 jaar en vorig jaar heeft hun negende studioalbum het levenslicht gezien, Origin. De eerste twee nummers, Emergence en Paragon maken dat ook al wel duidelijk.
Fleshgod Apocalypse
Fleshgod Apocalypse © Marjolein Regterschot
Maar dan is het toch echt tijd voor the main event of the evening: Fleshgod Apocalypse. In een mum van tijd is het podium omgebouwd, is er een vleugel naar binnen gereden, een groot doek opgehangen met een afbeelding van een oud theater met balkons en dergelijke en is er de hele tijd al barokmuziek te horen in plaats van de gebruikelijke metal die in de zaal klinkt tussen de acts door.
Dan zijn daar ineens de violen van Eine Kleine Nachtmusik van Mozart waarna alles donker wordt. Als het licht weer aangaat en zanger Paoli trekt zijn strot open, staat Roosje op zijn kop. Op de achtergrond – en soms op de voorgrond – vervult zangeres Bordacchini een belangrijke rol. Haar sopraanstem geeft de deathmetal van Fleshgod Apocalypse een enorme verdieping, zoals tijds Fury of Healing Throught War.
Fleshgod Apocalypse © Marjolein Regterschot
Het kost soms zowaar een beetje moeite om door de kostuums en de act heen te kijken en te beseffen hoe strak en geweldig de muziek van deze Italianen eigenlijk is. De energie die van het podium afstraalt op het publiek is ook ongeëvenaard, evenals de snelheid die aan de dag wordt gelegd. Als tegenhanger van die snelheid en dat geweld wordt Monnalisa gespeeld, een ingetogen en behoudend nummer met een behoorlijk aandeel voor de prachtige stem van Bordacchini. Maar al snel wordt dat weer opgevolgd door The Violation en is het publiek de rust weer vergeten.
Fleshgod Apocalypse brengt, zoals verwacht en te doen gebruikelijk is voor hen, een theatraal optreden dat van A tot Z is bedacht en geregisseerd; iedere uithaal, ieder headbang, ieder pasje is gechoreografeerd. Maar dat maakt het niet minder interessant! Zeker niet!
Voldaan keren we huiswaarts na onze muzikale wereldreis: Nieuw Zeeland, Mexico, Finland en Italië. Er zijn dagen dat ik er niet kom….
© Marjolein Regterschot