Camera draait naar rechts. Hoofdrolspeler (een tiener van rond de achttien) stopt met zijn wagen op de parking van school. Camera zoomt in op de deur die opengaat en de hoofdrolspeler stapt uit. Low begint te spelen. De camera blijft hem volgen tot hij op de bovenste trap van de school struikelt, voor de voeten van het meisje dat te hoog gegrepen is voor hem. Naadloos gaat het tot intro omgevormde nummer over in de eerste echte song Hangar. Een met distortion overladen riff en de vocals die me meteen doen denken aan die koningen van de jaren 90 tienerkomedies LIT.
En dat is meteen de sfeer die ik doorheen heel dit album heb ervaren. Die jaren 90 komedie’s à la American Pie en Not Another Teen Movie. Geen verhalen hier over wat er op band camp gebeurd is, maar eerder over de current state van de wereld. En dat is geen positief beeld, want het gaat over hopeloosheid, eentonigheid en angst. Met de hulp van een lid van Four Year Strong, producer/engineer Neil Kennedy (Slow Crush) hebben ze een sound kunnen creëren die met een been in de jaren 90 staat en met het andere been in 2022. Het eerder vernoemde Lit is een duidelijke invloed, net als old school Green Day. En dat hoor je heel hard terugkomen in Normality. Dat snelle tempo met pop melodieën in het achterhoofd wat je onder andere ook herkent bij Sum 41. Je kan je gewoon al inbeelden hoe een concertzaal meteen in beweging schiet als dit nummer uit de startblokken schiet.
Single Panic Attack is al even uit en is ook opgebouwd rond die 90’s alternatieve college radio pop punk sound (wat een zin). Fuzz, distorded gitaren. En de gitaren krijgen voorlopig geen rustpunt want in Here In My Hell zou je zweren dat je naar een nieuwe band op Fat Wreck Chords aan het luisteren bent. Furieuze skatepunk die me doet denken aan hangen op het skatepark en uiteindelijk heel de dag niets doen.
Als ze deze plaat hebben opgenomen in de volgorde van de tracklist, dan snap ik dat Pity Lanes daar ineens staat op de tracklist. Een leeg, vormloos nummer dat eigenlijk wel een beetje de flow van het album breekt. Down gebruikt dan weer de invloeden van bijvoorbeeld een band als Everclear om je te doen geloven dat je naar een Socal band aan’t luisteren bent in plaats van een bende Britse jongeren. Current Dose draait de distortion weer op 10, maar zonder afbreuk te doen aan melodie. Hoe de band tussen deze muur van gitaar toch oog heeft gehouden voor melodie, is een sterk staaltje songschrijven.
En dan stort alles in als een kaartenhuisje. Headstone klinkt net als de single. Bij de eerste keer dacht ik zelfs dat de plaat ondertussen op repeat stond, maar nee het is een nieuw nummer. Enkel trager. 'Never Getting Better' heeft een uiterst correcte titel, want je kan dit nummer 100 beluisteren, it ain’t getting better. Mijn aandacht was ondertussen zo verzwakt dat ik mij niets meer kan herinneren van het laatste nummer Dead Space.
Weatherstate heeft een leuk plaatje afgeleverd, zeker voor mensen die eind jaren 90 hun puberteit deelden met de cast van American Pie en posters hadden van Green Day. Al vrees ik dat het net iets te kort schiet voor de eindejaarslijstjes. Maar als de band goede nummers maakt, dan zijn ze ook steengoed. Van Weatherstate ga je zeker nog horen!
- Andy Decroos -
releasedatum: 11 februari 2022 via Rude Records
Luister
Lees
The follow-up to 2019’s ‘Born A Cynic’, ‘Never Better’ is a timely commentary, stemming from a place of monotony, helplessness, and apathy to the state of the world around us. Says vocalist and guitarist Harry Hoskins: “The record reaches out to different feelings that many of us have experienced over the last few years, from a state of mind that is pessimistic when faced with the question “will things ever improve?””
The Weymouth punks have released another single alongside the announcement. ‘Panic Attack’ summarises the feeling of anxiety you get after snapping yourself out of the bubble of living a life on autopilot. Guitarist Callan Milward says: “Living week by week with the exact same routine can grind you down even though it can also feel like the safest and/or easiest option at the time. Breaking the mould and expanding your horizons is so important to grow and reach your full potential, but it’s easier said than done. I can sympathise with anyone who sticks with their home comforts as a way of getting by. Sometimes getting stuck in your own head and overthinking how you need to change things up can be half the battle, so sometimes you’ve got to just take it easy on yourself.”
Weatherstate’s recent singles ‘Never Getting Better’, ‘Current Dose’ and ‘Hangar’ will all feature on ‘Never Better’. The album was moulded by Covid-induced remote sessions collaborating with Four Year Strong’s Alan Day and Neil Kennedy at The Ranch. “All I can say is that you can work miracles over Zoom these days,” mused Milward of the process. 2020 saw Weatherstate return to live music with aplomb at Slam Dunk Festival where the band found themselves performing directly before special surprise guests McFly!
(bron: persbericht KINDA)
