De zondag. De heilige dag des heren waarop er geen gras mag afgereden worden en dat je moet rusten. Dat doen we dan ook. Koptelefoon op en de nieuwste release van Church Road Records die klaarstaat. Namelijk Helpless met "Caged in Gold". Kleine situatieschets : een tas koffie, uit het raam ziet het er heel mistig uit en een aangenaam temperatuurtje op de kamer. Ben er helemaal klaar voor en duw op start. BAM! Dat typische maandag ochtendrush gevoel. Je moet vanalles meepakken, je moet gaan tanken, je bent iets vergeten, je rijdt terug, er is file. Fuck. Ja dat gevoel krijg je samengepakt in de eerste 15seconden van Whraits of Memory. En dan is er geen houden meer aan. Fans van bands als Full Of Hell of The Dillinger Escape plan zullen het wel herkennen maar dit het muzikale equivalent van in snel stromend water zitten en maar af en toe net genoeg kracht hebben om naar adem te happen.
Voor ik het weet zit ik al aan het 4de nr. Wilt dat dan zeggen dat er niets memorabel op deze plaat staat en het maar eenheidsworst is? Neen totaal niet eigenlijk. Elk liedje heeft in de basis eigenlijk dezelfde structuur, maar door tempowisselingen en de vocals heeft toch elk nummer zijn eigen identiteit. Dat 4de nummer Another Sunlight is alvast een favoriet van me. Hoe het tempo eruitgehaald wordt vanaf de 2de helft en het zo naadloos overgaat in Single File is echt wel spek naar mijn bek. 2 afzonderlijke nummers die een eenheid vormen. I like it a lot.
De band blijft maar verder razen en nu komt een gigantische dooddoener “het is echt iets voor fans in het genre”. Gaan ze nieuwe fans bijtringen? Ongetwijfeld, een label als Church Road weet altijd de verborgen pareltjes in de scene eruit te pikken en door de extra exposure dat de band nu krijgt gaat dat zeker helpen. Maar mijn punt is eigenlijk dat als je niet echt iets hebt met deze chaotische mathcore zoals Converge , dan denk ik dat je dit teveel eenheidsworst gaat vinden en niet de kleine nuances gaat ontdekken. Want die zijn er in overdaad. Uiteindelijk is het zoals in het bos. Als je het wil en goed kijkt, dan zie je de kabouters. En de nuances zijn hier de kabouters.
Releasedatum: 25 maart 2022 via Church Road Records
luister
Lees
Just short of five years on from their acclaimed 2017 debut album, Debt, HELPLESS return with their sophomore album - titled Caged In Gold, due for release on March 25 via Church Road Records. Furthering their sonic blueprint of grindcore and discordant noise, the South West, UK trio’s second full length shows that time has not blunted their penchant for extremity in the slightest.
Following tour and standalone show support slots alongside acts such as Full of Hell, Nails and Gatecreeper, as well as festival appearances at Download and Dreadfest, Dan Couch (guitar / vocals) found himself as the sole founding member of HELPLESS before bringing Caged In Gold to life. Fortifying their line-up with the additions of both Simon Walker on bass and vocals and Sam Trenchard on drums and vocals, the three-piece’s second full-length’s gestation period was a complicated but fruitful one.
Caged In Gold is the pith of all that HELPLESS are, as they lay down a gauntlet of ill-natured grind and vitriolic blackened riffs alongside cacophonously inharmonic rhythms. In less than 30 minutes, HELPLESS affirm their growing reputation as masters of callous brevity on cuts such as the jarring The Empty Gesture and frenzy-inducing Unseen Servant, before closing proceedings with complete despondency on the four-minute monolith The Great Silence.
As chock-full of technicality and cohesive malevolence as their sophomore effort is, there’s a starkness to HELPLESS’ sound that is captured in sobering fashion by Chris Nicholls’ painted artwork - a primal terror that lurks in all of us. Which, below the surface of all of HELPLESS’ fury, lies at the heart of the trio’s savage virtuosity.
