Symphonic Metal, al dan niet gefront door vrouwen, het is een genre dat het een beetje moeilijk heeft momenteel. Het is al lang op z’n eigen grenzen gebotst en sommige bands weten die grenzen moeiteloos en creatief te verleggen, anderen blijven dan weer eindeloos aanmodderen in hetzelfde moeras. En terwijl het lijkt alsof we vanuit het buitenland - en dan vooral uit de landen ten Noorden van ons - bestookt worden met releases die vaak (steen)goed tot geniaal zijn, maar helaas toch nog iets vaker als strontvervelend gecatalogiseerd kunnen worden, lijkt het soms alsof er zich in België helemaal geen scene binnen dit genre heeft gevormd. Niets is echter minder waar en één van de bands die ik u met plezier zou willen voorstellen is Cathubodua, een band rond de guitige zangeres en zelfverklaarde nerd Sara Vanderheyden en gitarist Kenny Callebaut.
Cathubodua ontsproot in 2013 uit het brein van violiste Katrien Van den Hurk (aka Raven Invicta) die al snel in Sara, Kenny en een paar andere muzikanten de nodige gelijkgestemde zielen vond om haar muzikale ideeën vorm te geven. In 2016 werd in eigen beheer de EP Opus I: Dawn uitgebracht. Zo botste ik op de band tijdens één van daaropvolgende shows en ik was onmiddellijk gecharmeerd door zowel de muziek als de persoontjes van de dames en heren. Met die EP werd er op zoek gegaan naar een label, een zoektocht die langer duurde dan ik op basis van hun potentieel had verwacht. Uiteindelijk waren het die van Massacre Records die de kaas uit hun oren haalden en de band tekende zodat ze bij hen hun debuutalbum Continuum konden uitbrengen.
De muzikale evolutie die de band maakte tussen Opus I en Continuum mag gerust als ‘one giant step’ beschouwd worden. De kwaliteit van de songs op de EP was al duidelijk aanwezig maar in de uitwerking waren ze toch iets te braaf gebleven waardoor het soms als gekunsteld folky overkwam. De evolutie op Continuum is natuurlijk een gevolg van het ontwikkelen van hun muzikale maturiteit maar een ander belangrijk aspect is volgens mij de inbreng van leadgitarist Kyron Vanuffelen die na Opus I Roel Ruzicka verving en die op dit album de pannen van het dak speelt. Het folky aspect heeft nog wel een belangrijke plek op Continuum maar de gitaren mochten iets zwaarder en de drums heviger waardoor het geluid meteen een pak voller wordt en het geheel echt heavy klinkt.
De intro, Dawn, is nog de enige knipoog naar de EP en het nummer Abyss sluit er muzikaal nog het dichtst tegen aan. Hero of Ages zou met die epische intro ook een goede albumopener kunnen geweest zijn. Nu werd het nummer als tweede single voor het album uitgebracht en nam de band er een heuse videoclip voor op. Naar welke eenzame hoogten Cathubodua zichzelf gehesen heeft is meteen hoorbaar op Hydra. Ik ga er onmiddellijk een hoge vergelijking tegenaan gooien: Nightwish! Lap, het is er uit. Sara’s stem zit hier in de richting van die van Floor Jansen en met op het einde waar een strofe gezongen wordt over het koor heen doet het wat denken aan Ghost Love Score. Het is ‘denken aan’ en niet ‘gekopieerd van’, toch wel een belangrijke nuance. Voor mij is dit het beste nummer van de plaat maar dat wil niet zeggen dat het beste kruit daarmee al verschoten zou zijn. Er volgen nog meer geweldige nummers! De paar kortere vaak instrumentale tussendoortjes zijn leuke intermezzo’s die het album net dat ietsje meer glans geven maar ook niet meer dan dat. The Fire met zijn bezwerende viool en My Way To Glory zijn bijzonder sterk. Op A Treacherous Maze worden op een schijnbaar moeiteloze wijze Oosterse klanken verwerkt en krijgt Sarah ook mannelijke vocale versterking. Hoe zij vocaal echter tekeer gaat op Nightfall is ronduit indrukwekkend. Het is alsof ze zich al het hele album had moeten inhouden en het uiteindelijk beu was en als een losgeslagen Sirene besluit om elk schip in de weide omtrek de dieperik in te kelderen. Waarna A Tale of Redemption een welgekomen rustpunt biedt. Een zuinige folky melodie met hoge, heldere vocalen. Het is echter de voorbode van wat ik als ‘la grande finale’ van het album bestempel. Op Deified steekt de storm al op maar op Apotheosis (“what’s in a name”) worden letterlijk alle registers open getrokken. Dik tien minuten lang worden uw oren heen en weer geslingerd tussen de vocale capriolen van Vanderheuden, de gitaar van Vanuffelen, Van der Hurk’s viool en de daverende drums van Ricardo. Het is niet mijn bedoeling om hier de inbreng van Callebaut en Peter Thielemans (bas) over het hoofd te zien en geloof mij, dat zult u ook niet doen.
Met een debuutalbum als Continuum heeft Cathubodua wel onmiddellijk de lat zeer hoog gelegd voor zichzelf. Katrien Van den Hurk werkt nog wel volop mee aan dit album maar verliet in Juli de band om zich volledig op haar eigen muzikale projecten te kunnen wijden. Zij werd vervangen door Arvid Vermote (ex Krigavar en ex Nachtval) die live al zeker bewezen heeft een waardige opvolger te zijn. Begin December kwam het nieuws binnen dat ook Kyron Vanuffelen de band verlaten heeft.
Nu wordt het dus zaak ervoor te waken dat men niet gaat panikeren en rustig op zoek gaat naaar de juiste vervanging. En het geloof in eigen kunnen niet verliest, dan komt dat wel goed met die opvolger.
Score: 90/100
Info
Release datum: 25 oktober 2019
Label: Massacre Records
Producer:
Uitgaven: CD/LP/Digital
Singles
Hydra
Hero of Ages
Website
Tracklist
Dawn
Abyss
Hero of Ages
Hydra
The Tempest
The Fire
My Way To Glory
The Chasing Horde
A Treacherous Maze
Legends
Nightfall
A Tale of Redemption
Deified
Apotheosis
Dusk