top of page

Albumbespreking | Growing Horns, The Nobility Of Pain


Vettig en brutaal. 2 begrippen die meteen door het hoofd schieten wanneer Growing Horns met hun eerste release, The Nobility Of Pain door de speakers ruist.

Zoals een pentagram 5 pinnen telt, telt deze plaat van het 5-tal ook 5 loodzware tracks. De albumcover blaast evenzeer demonische kwaadaardigheid door de neusgaten als de nummers die er achter geschuild gaan. In gitzwarte inkt staat een demon met gespreide bokkenpoten en een bijl geklemd in 2 gespierde armen te brullen naar de engel die vervolgens in bloederige vleeslappen zal worden gekliefd. Dit allemaal, als voor een ets, fijn gearceerd en afgetekend op een spaanplaat-achtergrond. Een recht voor de raap en gewelddadig kunstwerk dat ongeveer een half uur aan even moordlustige muziek bundelt.

Het album opent met We’re All Made Of Scars en meteen worden een paar zaken duidelijk. De chaotisch kletterende cimbalen en aanzwellende distortion dienen als onheilspellende voorbode van een hel die ettelijke keren opnieuw losbarst op deze korte schijf. Growing Horns doet niet aan half werk en neemt z’n tijd, zowel in het verzorgen van een graduele opbouw naar gelaagde climaxen, als met het algemene tempo. Hoewel ze hun neus niet ophalen voor een versnelling of tempowisseling wanneer een nummer dit toelaat klinkt het album overwegend zwaar, traag en meespelend. De torenhoge bulldozer die bij aanvang van het album traag maar gestaag warm draait blijft aan een vast tempo doorscheuren om zeker te zijn dat elke vierkante millimeter plat wordt gewalst. De gitaristen hebben hun snaren laag genoeg gestemd om er mee te kunnen ropeskippen en samen met het vettig gerochel van zanger Dafus en drums die klinken alsof er op een aambeeld wordt gemept vormt Growing Horns de sludgy doom-klank waar ze om bekend staan.

De vocals klinken echter wel wat ver weg in de mix en verdrinken soms in de woesternij van riffs, wat het instrumentale aspect van songs dan weer beter in de verf zet en het geheel een epische toets geeft.

Consequent trekken ze de lijn door bij Mountain of Pain en Luciferian Kingdom, met steeds dezelfde eenvoudige maar degelijke structuur waar niet mee geknoeid wordt.

Butcher’s Blues start dan weer met een opmerkelijk sferische intro waar een sinistere soundscape wordt afgespeeld onder het groezelig gekraak van een oude grammofoon. Weest echter gerust, na verloop van tijd krijgt het diabolische aambeeld weer rake klappen en dreunt het nummer weer verder. Ze sluiten af met 2084 waarin ze naar het einde toe in versneld tempo galopperen richting het laatste piano-stuk waarmee de de plaat smaakvol en elegant afsluiten.

Als een vulkaan haar opgekropte woede van miljoenen jaren lang in woorden kon uitbrullen zou ze zo klinken. Voor fans van bands als Crowbar en Gorilla Monsoon is dit zeker eentje om op te volgen en als er tijd voor is misschien zelfs een concertje mee te pikken op 21 december in Deinze!

Score: 78

Info

Release datum: 16 December 2019

Label: Self Released

Uitgaven: CD/LP/Digital

Singles 2084

Tracklist

1. We're All MAde Of Scars

2. Luciferian Kingdom

3. Mountains Of Pain

4. Butcher's Blues

5. 2084

bottom of page