Imani Coppola was een nobele onbekende muzikante uit Bedford-Stuyvesant, New York, toen ze in 2007 haar Black and White album uitbracht op het Ipecac Recordings label van Faith No More's Mike Patton. Dat was toen al haar achtste album. Ze mocht mee met Mike Patton op tournee als voorprogramma van Peeping Tom en zorgde bij zijproject van Mike Patton voor de vocals en viool.
Na haar periode bij Ipecac verdween de Afro-Italoamericani terug terwijl ze wel nog 3 albums uitbracht. Maar nu komt ze weer boven met The Protagonist, weer bij Ipecac Recordings “the artist friendly label’. En net zoals haar vorige album bij Ipecac is het weer een album met zeer verschillende stijlen. Country, Punk en Pop zijn de hoofdingrediënten. Het werd een zeer politiek album, waarin ze onder andere refereert naar de mogelijkheid dat Kanye West president zal worden. Haar woede van de klinische Trump depressie buigt ze om in songs. En dat doet ze vaak op haar gekende speelse manier met woorden. De eerste track Blackteria is een duidelijke samensmelting van black en bacteria. Een country song waar zwart zijn als de pest aanzien wordt en mass hysterie veroorzaakt. Rattle gaat direct daarna in zwaar contrast de punk richting uit. Mind of a Monkey hoeft allicht weinig uitleg maar bevat wel de mooie zin “Here’s a speech that no one ever spoke‘I have a nightmare’”
SAMO (same old bullshit) is de tag naam van artiest Basquiat, en een ode aan de artiest, een denkbeeldige vriendschap. Tijdens SAMO staat haar viool centraal, het instrument dat haar op zesjarige leeftijd toegang tot muziek gaf. Zelf omschrijft ze het album als één lange zelfmoordbrief en in I Lied to my Therapist zingt ze dan ook “She thinks I’m an optimist”. In het album moet ze zichzelf moet overtuigen om uiteindelijk geen zelfmoord te plegen. Dat geheel mondt uit in de track Sage, waarin ze herboren wordt. Een heerlijke ballade met akoestische gitaar. En in het poppy Lighthouse is Imani het lichtpunt voor de mesne rond haar die het moeilijk hebben, terwijl ze de rol aanneemt van de persoon die ze zelf graag zou hebben in haar leven.
Imani schreef niet enkel de nummers, maar speelde ook de meeste instrumenten in en producete het album ook nog eens.
Ze sluit het album af met Oh La, een track die ontstond uit een demo voor een Coca Cola commercial die ze omboog in een song over de muur die Trump aan de Mexicaanse grens wilt bouwen. CoLa werd dus HoLa, een Spaanse hallo, maar vooral een positieve afronding van een redelijk zwaar album.
We krijgen nog twee uitsmijters te verwerken, want officieel staat er maar 10 tracks op de plaat. OfabiO is een zeer expliciet stuk terwijl ze in Good Day Good Night haar tijd verdoet tot de toekomst weer rooskleurig is.
Ze heeft getracht een album te maken dat even entertaining en bedroevend is als Amerika op dit ogenblik. Ze hoopt dat de luisteraars liever worden voor anderen en zichzelf, beseffen dat ze niet alleen zijn en dat als ze denken dat gek zijn, dat ze op de juiste weg zijn. Ze maakt zich, net als ikzelf, vooral zorgen om diegenen die denken dat ze niet gek zijn.
Score 73/100
Info Release Datum: 4 oktober 2019
Label: Ipecac RecordingsP
roducer: Imani Coppola
Uitgaven: Download
Singles:
Tracklist
1. Blackteria
2. Rattle
3. Mind of a Monkey
4. SAMO
5. Lying to My Therapist
6. Sage
7. Lighthouse
8. Mating in Captivity
9. Contributing Member of Society
10. Oh La
11. OfabiO
12. Good Day Good Night