14 augustus 2018, Muziekclub De Zwerver (Leffinge)
Geheel onverwacht staat deze rockliefhebber tussen fans van elektronische muziek op wat wel een rave lijkt. Hoe moet ik hier in hemelsnaam iets ‘deftigs’ over schrijven, temeer mijn kennis van dit soort muziek niet echt ver reikt én ik bovendien helemaal niets van Goose ken? Toegegeven, ik luister wel eens naar elektronische muziek, t.t.z. de afgelopen 10 jaar een streepje Skrillex, een snuifje Die Antwoord, een dreun Author & Punisher en heel wat NIN. Bovendien ben ik opgegroeid in de jaren ’80 en ging héél sporadisch naar een dancing, maar daar houdt het dan ook op. Ik lees er de avond voordien wat op na, kijk wat optredens op YouTube en weet het volgende: de Kortrijkzanen wonnen in 2002 de Rock Rally, spelen electrorock, brachten 4 albums uit en bereiden zich voor op hun optreden op Pukkelpop deze vrijdag. Onder de noemer ‘Goose Nonstop’ willen ze de rave cultuur nieuw leven inblazen op de podia van clubs en festivals. Geen gitaren en andere ‘échte’ instrumenten, wel drumcomputers en synthesizers. Ik ben er klaar voor! Na een set van net geen uur overheerst eerst een typisch clichégevoel voor een niet-kenner: elk nummer lijkt wel op het voorgaande en alles had eenzelfde tempo, dreef op éénzelfde terugkerende beat. Nu weet ik perfect hoe een ‘dance/electro’ liefhebber zich op een rockconcert moet voelen. Ik schud dat gevoel van me af en laat alles nog eens (in mijn hoofd) de revue passeren en beluister ook nadien bijna een hele dag muziek van Goose. Er zit weldegelijk variatie in, ook al merkte ik er die avond niet zoveel van. Dat het viertal gedreven en getalenteerde muzikanten zijn staat buiten kijf. Het mag dan misschien wel tot halfweg de set duren voor de sfeer er helemaal in zat, maar vanaf dan leek het wel een thuismatch met een publiek – vooral 30+ers - dat zich helemaal liet gaan. Tot driemaal toe – bij de opener, bij Call Me en het afsluitende Sunrise meende ik zelfs een Prog sfeertje te ontdekken, terwijl boven de vette synths in Bring It On een tunetje zweefde dat me aan I Just Can’t Get Enough (Depeche Mode) deed denken. Een dikke pluim voor de soundguys die voor een vet, loepzuiver geluid wisten te zorgen, waarbij het mij opviel dat op elk moment de stem van Mickael Karkousse perfect naar voor kwam. Dat flikken ze zelden of nooit bij een rockconcert, dus hoedje af hiervoor! Goose denderde vlot door de hele set, zonder enige pauze, zonder enige hapering, zonder een zwak/minder moment.
Voor zover ik kan oordelen een geslaagde try-out.
De jongens zijn klaar om op Pukkelpop het dak in de Dance Hall eraf te blazen.
Feestje gegarandeerd!
Setlist End Titles Low Mode British Mode What You Need Call Me Bring It On Can’t Stop Me Now Words Synrise