Zaterdagavond 19u30, Cultureel Centrum Mechelen.
Na onze WOW! van gisteren in Hamont-Achel (Bedankt BREAKFAST at MIDNIGHT!) trokken we hongerig naar meer richting Mechelen, uiteraard niet zonder punkmeisje op te halen in het strategisch gelegen “basiskamp” te Kampenhout! De eerste echt zonnige dag doet ons wat vroeger de stad aan de Dijle verkennen en we waren duidelijk niet de enigen die daar zo over dachten? Heerlijk in beweging is deze stad met een flinke portie architecturale vernieuwing, hopelijk voor ons haalt de RR deze avond ook dit aangename niveau van verwondering?
Nadat we genoten van een super lekkere tajine bij de Marokkaan (Ronda) kwamen we wat te vroeg voor de optredens bij het Cultureel Centrum aan en dat gaf ons het perfecte excuus om nog het mooiste project van de dag even onder de loep en lens te nemen...de volledig in messing beklede “zwevende” KUUB, het cultuurcafé rechtover het CC, is een subtiel pareltje in de Minderbroedersgang waar we vanavond hopelijk inderdaad wat minder mannen en wat meer zusters tegen het lijf zullen lopen dan gisteren in de Posthoorn? ( 88% mannen en enkel de laatste 2 acts waren meisjes!...waar zijn al die moderne vrijgevochten musicerende dames???)
De laatste(n zullen de eersten zijn?) preselectie is er alvast eentje met een gouden (carolus) randje geworden want het lokale biertje (brouwerij Het Anker) is zelfs in een echt glas te verkrijgen en loopt vlotjes binnen tijdens de eerste aankondiging van Sofie Engelen, die blijkbaar (jammergenoeg) na haar vestimentair vrouwelijke uitspatting van gisteren, weer “veel te braaf gekleed” verkoos om deze spirituele ruimte niet verder te ontheiligen?
WINTERFORT had Trees op voorhand laten weten dat ze vorige zondag in Gent een try-out deden, maar deze pure jongen wilde daar zeker niet op ingaan teneinde vooral onbevooroordeeld en onbezoedeld elke band op dezelfde manier te kunnen ontdekken. Het openingsnummer (“No questions asked”) toonde ons enkele chieke moves tussen zanger Matthijs Verstegen en een overtuigende gitarist (Birger Ameys, eerder te zien in Opwijk als “hopelijk halve finalist” WATCHOUTFORTHEGIANTS). Terwijl Niels Van Paemel (Alaska) op de bariton sax en drummer Koen Devijs de song subtiel voortstuwden bleven er nog 2 mensen in de schaduw op de achtergrond (toetsen en gitaar) het geheel helpen mennen. Even leek het een prachtige avond te gaan worden tot er om onbegrijpelijke redenen veel te flink met de stemvervormer werd gewerkt wat het “fakegehalte” onnodig tot ongepaste hoogtes bracht, iets wat uiteindelijk niet alleen flink op punkmeisje haar zenuwen werkte....jammer toch jongens?...en vooral waarom?
Het eerste (Sofie even niet meegerekend ?) meisje op het podium heette MARLIJN, zij zong omringd door veel te (muzikaal) brave mannen, heerlijk helder Nederlandstalige teksten die alvast de eerste rijen wat in beweging kregen. Marlijn (rijzende ster in) spe straalt ondanks de wat sombere (beetje therapeutische?) teksten bakken geluk uit op en naast het podium, maar niet alleen ik had haar graag heel wat vrouwelijker en gelaagd gewaagder gekleed gezien! Punkmeisje gaf haar na de gig ongezouten, doch oprecht bezorgd haar mening en kreeg daarop als antwoord: “ik had deze kritiek wel verwacht, maar wist niet goed wat aandoen?” tja,... Misschien moet ik haar toch dringend even in contact brengen met styliste Analine uit Kinrooi? De muzikanten mogen wat mij betreft ook wel wat meer inbreng “met een hoekje af” hebben zodat een beetje stoutheid, toch wel eigen aan de Nederlandse identiteit het geheel naar een nog hoger niveau zou tillen. Het nummer “Utrecht” brengt bij mij heerlijke herinneringen naar boven aan de talrijke bezoekjes van de Nederlandse versie van Gent (...het water, de sfeer, de culinaire mogelijkheden, de beheersbaarheid...) Gelukkig kon ik mezelf bedwingen om niet het wel heel foute grapje, “Hoe kom ik nou in U terecht?” ten berde te brengen.
Bij de (van bij het begin) veel te braaf klinkende band CARRASCO kwam onmiddellijk de vraag naar boven van “scoort hij wel of niet?” Sta mij toe even deze voor de hand liggende vergelijking te maken: Als rode duivel Yannick CARRASCO zo braaf en zonder risico zal spelen op het komende WK, dan liggen we er nog voor de kwartfinales uit? Ondanks het hoge gehalte sensuele slaapkamermuziek, werden onvoldoende prikkels ons deel waarna het enkel nog richting voorspelbaarheid zonder hoekje af zou gaan?
Even later kwam de band AFTERHOURSCLUB op het toneel en nadat Sofie vriendelijk zocht naar Inne (de vrouw van zanger Shaun Van Steen) in het talrijk opgekomen publiek, vroeg ze haar terloops nog even (minstens een half uur?) te wachten om een kindje te kopen. Daarna bracht deze “achter de uren” band een drietal soulvolle songs ten berde waarbij niet alleen ik de vraag stelde waar dit ons heen zou leiden? Naast mij bracht Punkmeisje terecht aan dat dit geen echte “geboren soulstem” was, ondanks de flinke pogingen! Shaun klonk als iemand die naast een vaste job om den brode, ook nog wel iets wil doen wat hij echt graag doet?
Dat deze band na het “soulsetje” gewoon doodleuk in een andere vorm (met een muts?) weer het podium opklom als YEAR IN THE WILD zegt meer over de “toevallige loting” (...vooral in het praktische voordeel van de PA mensen?) dan over de toch wel opportunistische keuze van Humo om dit soort stunten een kans te geven? Je kan Shaun in het licht van de geboorte natuurlijk niet verwijten van op twee paarden te wedden, maar iedereen weet dat dit meestal wel eens zou kunnen gaan uitmonden in...hm hm...NIETS? In deze versie werd ook bijna meteen duidelijk dat de zanger meer een rocker dan een soulzanger is? ... "baby, I am coming home” zong de toekomstige papa (oef INNE, hij komt!) ... maar mag ik het als onafhankelijk pure waarnemer toch even raar vinden dat deze man 5 nummers lang de kans kreeg om naar zijn piek toe te werken? In het zesde en laatste nummer “ Golden Boy” (zo’n nummer die in je kop blijft hangen de volgende morgen), komt eindelijk een vleugje van het talent bovendrijven...pfff...toch wel een heel klein beetje competitievervalsing?...iemand?
Dat de avond nog wel eens veel guurder kon worden bleek algauw toen BLEAK het podium betrad in de historische zaal van het CC Mechelen. Zanger Jens nam zonder blikken of blozen een optie op de “trofee voor slechtste vestimentaire keuze” van deze RR (na de doortocht van een dalmatiër in Leuven, met the BLACK BANJOS). Nog een geluk dat Analine dit niet onder ogen diende te komen en mocht zij al naar de halve finales willen gaan, deze band zal zij er alvast NIET ontmoeten, want naast het veel te aanwezige wijde hemd (wat meer op een “blouse” en een abstract schilderij geleek?) blonk Jens vooral uit door de middelmatigste zanglijnen van de avond...Maar niet getreurd, er zijn voor ons nog 4 kansen op beterschap of een “WoW”?
Bij de groepsnaam DANNY BLUE AND THE OLD SOCKS dacht ik alvast meteen aan “de was en de plas” die thuis nog lag te wachten na vijf weekends preselecties...😏...en ook een beetje aan het op Leffinge Leuren ontdekte THE BABE RAINBOW (een beetje gay is OK?). Dit wellicht door het leuke nummer “6 ft tall baby” en het daarbij horende “stargehalte” van Danny’s sokken, waarbij vooral ook het grappige en hoge ADHD gehalte van de toetsenman in het oog sprong!
DANNY BLUE (aka Dennis) is wel niet bepaald het type zanger die kan bogen op een ferme stem, wat niet wil zeggen dat men daar bij humo ook op zoek naar is natuurlijk...
Met NOTHOMBRE stond de zoveelste singer-songwriter die zich in laatste instantie wist te omringen met een band op het (flink op zijn einde lopend) programma. Alles wees erop dat deze “ Ombre not Hombre “ man met de hoge (falset?) stem op veel meer mikte dan op de woordspeling? Na twee nummers waarin vooral HIJ alleen alle aandacht opeiste, miste ik op de één of andere manier toch wel wat tegengewicht voor de “snel gaan vervelen” stem van de enkel qua schaduw op Moby lijkende zanger... In het nummer “Blue sky red” klonk deze hombre heel even als Neil Young, maar dan wel op één van zijn mindere dagen? Heeft de god Neil eigenlijk wel mindere dagen?
Nog 2 te gaan!...met WALMOK kwam nog eens een band met 3 Apple laptops over de vloer en jawel hoor, nu stilaan het einde in zicht kwam had zelfs punkmeisje even zin in een dansje!
In het nummer “Trein gemist” hoorde ik heel even een (Kampenhoutse?) haan kraaien...
Rondom mij gaan lijven elkaar zoeken, tasten handen naar intieme zones, het moet hier wat mij betreft niet gekker worden, de prijzen zijn wellicht stilaan verdeeld, de PA staat zelfs al grotendeels klaar om ingeladen te worden. Vanavond stond er zelfs met maar één meisje, (Marlijn) nog minder vrouwelijk schoon op de planken, maar de mannen klonken daarentegen wel iets vaker als een vrouw?
Terwijl Sofie “met de schone froufrou” bewust of onbewust voor de zoveelste keer vergeet dat we eigenlijk maar 98 bands voor de neus kregen (wegens één afzegging in Opwijk en ééntje in Nazareth, respectievelijk TROPICALWAVES en HARRY KUNTZ) kondigt ze vol vertrouwen de 100ste deelnemer aan...😂
Onder de noemer TEVIN.MK/ ZOFILIO (18) werd het einde tegemoet dansen een waar feit,
lijven hunkerden nog een klein beetje naar beweging, enkele mooie moves werden naar boven gehaald...maar ze zitten erop de 10 preselecties dwars door het Vlaamse land!
Bedankt Trees, bedankt SEAT Ibiza om ons veilig te brengen waar nodig!
Wanneer we daarna de koude nacht inwandelen naar de net buiten het centrum liggende gratis parking (Douane) begint het zoeken en gissen naar de 20 halve finale plaatsen...dat zal nog een flink werkje worden de komende dagen, namen kiezen, namen schrappen, (los en onafhankelijk van wat we van “de altijd flink tegendraadse” humo mogen verwachten natuurlijk!)
...en dan toch een beetje onze prognoses op elkaar afstemmen om tot een mooi geheel te komen.
Maar eerst nog even genieten van ons afscheid aan punkmeisje en een stukje Kampenhout met ondanks de vrieskou, een warme geruststellende nacht, gevolgd door een weeral super lekker en gezellig zondags ontbijt...tot einde Maart in A’pen (TRIX) en Gent (de VOORUIT)?!
Mvg.
Puur P.