John Van de Mergel
18 nov 20182 minuten
‘Strap in and get ready for a very wild ride!’
Toen ik jong was (back in the '80s) kon je niets gekker bedenken dan tijdens de plaatselijke kermis op de 'rups' te gaan. In een attractiepark koos je dan voor één of andere achtbaan (rollercoaster). Het equivalent op vandaag zou dan iets zijn als de G-Force/Breakdance en de X2 en Takabisha. Niet enkel de razende snelheid doet je naar adem happen, maar ook de vele en bruuske richting wissels én...vooral de combinatie van beide. Knettergek, adembenemend, verrassend, waanzinnig!
En zo kan je het best dit debuut van dit Noors/Amerikaans/Grieks viertal beschrijven. Wanneer leden van The Dillinger Escape Plan, Extol en Sea+Air botsen, ontstaat een uniek geluid dat als een thrash-fusion tour de force wordt omschreven. Een carnaval aan contrasten resulteert in uiterst boeiende muziek met een onconventionele toets. Hou je goed vast voor je eraan begint, want deze rit is te gek voor woorden.
Interstellar Islands trok als eerste single meteen mijn aandacht: de vele tempowissels, variatie tussen losgeslagen razernij en iets rustigere passages, de manier waarop Eleni Zafiriadou wisselt tussen screams en lieflijke, soms klagende zang (Caro Tanghe van Oathbreaker is nooit veraf)...ik was meteen verkocht en verlangde naar méér. Drie nummers lang wordt datzelfde stramien aangehouden alvorens we met Fine Lines een 'rustpunt' kennen, zij het dan eentje van net geen twee sublieme minuten. Meteen wordt het gaspedaal echter serieus ingedrukt, ook al blijven de tempowissels behouden en wordt je dus van hot naar her gerukt, tot in het extreme toe bij Spellbinder. Vastklemmen is de boodschap. Even ontstressen dan om geleidelijk aan terug richting die prettig gestoorde waanzinnigheid te schakelen, ook al ligt het tempo bij bv. Succumb To Sorrow niet meer zo hoog. Wanneer Distant Call abrupt afbreekt na net geen 3', druk ik tegen beter weten op de 'repeat' knop. Net als destijds op de kermis, wanneer de attractiebedienaar je vraagt of je 'nog eens wil', en je eigenlijk gewoon eruit wil. Toch roep je luidkeels 'JAAAAAA.....' en ben je vertrokken voor een volgende wilde rit, in de hoop dat je maag het nog even uithoudt.
Toppers: Interstellar Islands, Fine Lines, Succumb To Sorrow, Distant Call
Score: 81/100
Info
Releasedatum: 16 november 2018
Label: Indie Recordings
Producer:
Singles:
Interstellar Islands
Heavy Yoke
Fine Lines
Uitgaven: LP, CD, Digital
website
Tracklist:
Interstellar Islands
Heart Of Stone
Heavy Yoke
Fine Lines
Lost In The Ether
Spellbinder
Programmed To Distress
Eternal Echo
Iniquitous Spiritual Praxis
Succumb To Sorrow
Distant Call
#albumreview #albumbespreking #nieuwealbums #nieuwereleases #azusa #heavyyoke #indierecordings #oslonorway #philadelphiausa #dramagreece #trashmetal #metal #fusionmetal