Pastel Prison, het tweede nummer uit het aankomende Year Two album is weer eentje om de vingers bij af te likken. Het begint als een zijdezacht deuntje en gaat over tot een regelrecht woede gevoel. Het portretteert een strijd die we allemaal in onszelf hebben om ons gewild te voelen; een strijd die naar hun eigen gevoel niet vaak zo openlijk wordt geportretteerd in 'traditionele' heavy muziek. Doodseskader wou een nummer schrijven dat zowel de zachte, sensuele kant van dit verlangen omvat als de wanhoop en woede die kunnen ontstaan als de roep om die verbinding onbeantwoord blijft."
Op 9 april is het de release show van Year Two in de Viernulvier te Gent, maar wie niet kan wachten kan op 2 maart al naar een try-out in De Warande te Turnhout, waar ze samen met Pothamus en Pruillip de affiche delen. Op 23mei delen ze het podium met Briqueville in het Wilde Westen.
En last but not least staan ze op 31 mei als voorprogramma van Amenra in de Ancienne Belgique te Brussel. Maar hun lijst van aankomende tourdata is steeds groter aan het worden, waar ook onze buurtlanden in te vinden zijn.
Luister ook naar Who Will Poor The Blood On Me
LIVE
Lees
DOODSESKADER is een samensmelting van de geesten van Tim De Gieter (Amenra, Much Luv Studio) en Sigfried Burroughs (Kapitan Korsakov, Paard).
In de drie jaar van hun bestaan heeft DOODSESKADER onophoudelijk de grenzen verlegd van wat het betekent om een "heavy" band te zijn. Van de met grunge doordrenkte sludge op hun EP ‘MMXX : Year Zero’ tot de afstraffende mix van hiphop en hardcore op hun debuutalbum ‘Year One’ en de sonische aanval van meedogenloos rappen op op zichzelf staande singles als ‘FLF’ en ‘Still Haven't Killed Myself’, ze breken los van elke vorm van categorisering.
Het duo wordt vergeleken met baanbrekers in het genre zoals Ghostemane, Show Me The Body en Ho99o9, maar ze brengen duidelijk hun eigen sonische palet op tafel.
De rode draad in dit alles zijn hun brutaal eerlijke en introspectieve teksten. Als verre van een doorsnee band gebruikt DOODSESKADER hun instrumentatie als een sonische achtergrond voor de emotie en boodschap die ze proberen over te brengen; hun muziek dient als een spiegel voor het leven zelf.
Soms bruut, soms breekbaar, soms opzwepend, maar altijd onverwacht.
