Boston Manor gaat intussen al 7 jaar mee en met GLUE brengen de de Britten hun derde studio album uit. Net zoals toen het geval was bij Welcome To The Neighbourhood, wordt ook op GLUE getoond wat de stem van zanger Henry Cox aankan. Tekst-gewijs stelt Boston Manor de huidige staat van de wereld in vraag. En belangrijker nog: ze willen aanzetten tot denken; wat kan jij doen om een verschil te maken? Je kan dit al duidelijk horen in de eerste woorden die weerklinken op het album: Run, run away. It's easier than doing something.
Everything Is Ordinary is een high-paced opener, en hoewel het na enkele keren luisteren heel erg aanstekelijk werkt, is het niet meteen een overtuiger om een album mee te beginnen. Terrible Love zorgt voor de eerste rustige noten in combinatie met de heartfelt stem van Cox (de ook zachtere Plasticine Dreams buiten beschouwing gelaten wegens de toch wel onheilspellende toon die bij de mix wordt gegooid). De gevoeligste snaar wordt echter geraakt met Stuck In The Mud, waarvan je haast spontaan begint te huilen. Liquid kennen we natuurlijk al vanbuiten, aangezien deze al bijna een jaar meegaat. Met Monolith wordt stevig afgesloten, zowel instrumenteel als vocaal: Hey you, fuck you too, I’ll do what I want when I want to.
GLUE overtreft wat mij betreft zonder problemen voorganger Welcome To The Neighbourhood. Het lijkt erop dat de jongens met hun derde album hun sound hebben gevonden, en hoe! Als fervent poppunker slaagt deze plaat er voor mij echter niet in Be Nothing van de troon te stoten. Ik ben alvast razend benieuwd om te zien hoe een live publiek zich zal vermaken met deze nieuwe songs, al verwacht ik dat die goede oude songs het populairst zullen blijven.
Release datum: 1 mei 2020
luister
lees
‘GLUE’ is the sound of a band questioning the state of the world around them. Inevitably, in a critical examination of the modern world, it comes from a dark place, but one that fuelled the five-piece to create a body of work that elevates their craft further than ever before. Its 13 highly charged songs came out of a process that Cox describes as “very chaotic”, but the result is a truly ferocious album.
Like its predecessor "Welcome To The Neighbourhood", "GLUE" was recorded at The Barber Shop studios in New Jersey, but with a very different approach to that record. Produced by Mike Sapone and engineered by Brett Romnes, Cox admits that these are not just the most primal and plain-speaking songs the band have ever recorded, but everything the previous seven years have been leading up to. “This is the start of our band finally becoming the band that we want to be” he says. “It's taken us so long to get here, but I'm really proud of us for becoming our own thing. Not once did we think about what people wanted to hear – we just went entirely down the rabbit hole with it. Our only rule was to do what we wanted to do. And I'm really happy that we did that”.
"GLUE" is a bold, outspoken and uncompromising record, one which Cox hopes will be a call to arms for everybody who listens to it – to make them realise they need to take notice of what’s happening both around them and on a larger, more global scale. “I want people to listen to it and feel something and think about things” he says. “The aim of the whole record is to make people angry. It's to make them go ‘Well, this pisses me off, how can I change it? What is one thing that I can personally do – that I can start doing today – to make a difference?’ Because we can do better than this. We just need to start”.
(bron: KINDA)
