Bij ons geen standaard eindejaarlijstjes, wel een héél eigen kijk van enkele van onze medewerkers op hun eigen muziekervaring. Enjoy!
2020 komt in de notulen als een drakenjaar om snel te vergeten. Met de juiste muziek het voorbije jaar van je afgooien en met de nodige hoop opnieuw uitkijken naar de toekomst.
1. Gorecki - Symphony of Sorrowful Songs
36, ook wel bekend als de Symphony of Sorrowful Songs (Pools: Symfonia pieśni żałosnych), is een symfonie in drie delen, gecomponeerd door Henryk Górecki (1933) in Katowice, Polen, tussen oktober en december 1976. ‘I wanted to express a great sorrow’, zei hij ooit over zijn Derde Symfonie. Hij schreef het werk in 1976 als verwerking van zijn oorlogservaringen op het Poolse platteland nabij Auschwitz.
Niks, maar dan ook niks kan pijn en hoop beter verwoorden dan deze symfonie.
2. Jesu - Sun Down/Sun Rise
Hoewel zeker in zichzelf gekeerd en getint met melancholie, heeft Sun Down/Sun Rise nog steeds een duidelijke positieve betekenis en de zelfverzekerde eenzame teksten van Sun Down weerspiegelen de prachtige eenzame boom die op de cover staat afgebeeld, gehuld in grijze mistschakeringen, maar zeker van zijn plaats in de wereld. En toch, de zon rijst opnieuw uit de mist. Er is nog hoop!
3. Sigur Rós - Glósóli
Een keuze uit hun repertoire is moeilijk, maar Sigur Rós heeft me al door menige duistere krochten van mijn bestaan geloodst. Glósóli is misschien wel het meest representatief!
4. Damaged Bug - In My Heart
John Dwyer, de hardst werkende man in de punkrock, nam een pauze bij zijn Thee Oh Sees/Oh Sees om een album te maken onder zijn nom de plume Damaged Bug, dat volledig bestaat uit liedjes van Minneapolis art-punk legende Michael Yonkers.
De song In My Heart gaat door merg en been en raakt het hart in zijn diepste kamer.
5. Roxy Music - In Every Dream Home a Heartache
Het lied is een sinistere monoloog, deels kritiek op de leegte van de weelde, deels een liefdesliedje voor een opblaasbare pop. Na de lyrische conclusie "I blow up your body/but you blew my mind!", bereikt het lied een climax met een uitgebreid instrumentaal gedeelte, onder leiding van gitarist Phil Manzanera. The Unbearable Lightness of Being, dus!
6. The Gutter Twins - All Misery / Flowers
Greg Dulli en Mark Lanegan brachten in 2008 onder de noemer The Gutter Twins hun eerste album uit, dat Saturnalia heette. Deze titel verwijst naar een heidens ritueel in het oude Rome, waarbij de slaven tijdelijk de rol van hun meesters overnamen. Daarmee sloeg de naam ook op het duo zelf, want de twee hadden beide een lange drugsverslaving moeten overwinnen. Hun ganse lijdensweg wordt in dit nummer perfect samengevat!
7. Nick Cave and Warren Ellis - Push the Sky Away
Cave zelf over dit nummer: "We all have this feeling of the world folding in on us. Whether it's environmental, the economy, nuclear or whatever, I don't think there's anyone on the planet who's walking around thinking things are okay.
"So to me, there's this idea that we need to carry on and do what we do. The song is optimistic in that respect. Of course it's impossible to push the sky away but we need to try."
8. Pg.Lost - I am a Destroyer
As circles explode and implode, thousands upon thousands of wild spirits stampede into the void. Their bonds to life is broken. Not like us, not like anything. A perfect fall into the smallest of holes. Never again will they miss sound or feel any emotions in this old sea of everything. So much like vultures while alive. Not at all in death. More like feral angels. They do not cry for the same reasons, when the shedding of skin begins. The parting of flesh and bones. Through the terrain, a necessary evil yet an ultimate must. The sky could not hold for much longer. So fragile, like a bubble. Yet grand above all. Wishes upon wishes, graves upon graves createing the ground we all walk upon. Colors of pale red, white and green will be found everywhere when it all collapses. There will never be anything else quite like it. Beasts that once gazed upon its birth, have become well aware of what is coming for us. In her eyes we are all the same when born, you, it and I. We must learn to live with this perfection. As the sheaves makes the pulley, the will makes the path into a loop. An open road, a dying star. We erase ourselves from the ultimate equation, recommitted to the void and wonder of it all. I now know the truth about myself, I am a destroyer and in death we will be together once more. We will be peaceful and pure, I know you are gathering strength. Just close your eyes hard enough and even darkness becomes light. You will become a weaver of opposites. A summoner of all things lost. Just like the ones that came with nothing and are prepared to leave everything. Let people as well as trees burn by her hand once more, a perfect sun that now begins to set.
9. Este Silencio - Milagre
Ik vind niks zinnigs over deze band, maar het is hemels mooi!
10. Marianne Faithfull - Guilt
Een absolute tour de force uit het album Broken English, van een artieste, die niks meer te verliezen had. Het album betekende een belangrijke comeback voor Faithfull na jaren van drugsmisbruik, dakloosheid en anorexia. Het wordt vaak beschouwd als haar "definitieve opname" en Faithfull zelf beschreef het als haar "meesterwerk".
11. The Sound - Winning
Adrian Borland confronteerde ons in zijn emotionele teksten met zijn onrustige oversteek van tienerjaren naar de vroege volwassenheid, maar vandaag de dag zijn die zorgen universeel: ze zijn de angstige kreet uit het hart van iemand die door iedereen om hem heen verteerd wordt en altijd tegen de stroom in zwemt. Bleek dat hij jarenlang aan een schizo-affectieve stoornis en een drankprobleem leed. Na verschillende mislukte zelfmoordpogingen gooide hij zich in de vroege uren van tweede kerstdag, 1999, met succes voor de trein op het station van Wimbledon. Hij was 41 jaar oud. Toetsenist Max Mayers stierf in de vroege jaren '90 aan AIDS. “I was gonna drown … I was going down, and then I started winning.” Niet dus. Maar toch mijn all time song of hope!
12. Joy Division - Atmosphere
Ian Curtis behoeft geen introductie en zijn hele oeuvre blijft een inspiratiebron in moeilijke tijden. "I struggle between what I know is right in my own mind, and some warped truthfulness as seen through other people's eyes who have no heart, and can't see the difference anyway." Thanks, Ian!
13. Tout Bleu - Au Delà Des (H)êtres
Simone Aubert is lid van J'm'en Fous, Massi Cot, Hyperculte, Tout Bleu en muziekdirecteur bij Bazart Geneve. In dit solo-project zoekt ze naar geluiden die reizen en mensen laten reizen. Het roept zowel op tot het bijeenbrengen van het collectieve bewustzijn als tot een wanhopige en opwindende schreeuw die alleen ver van iedereen in het midden van het bos wordt geduwd. Het resultaat is een donkere, gespannen maar verder zoete en hoopvolle muziek. Tussen ruis, experimentele sfeer en een verfijnde bezwerende trance.
14. Mazzy Star - Mary Of Silence
Het griezelig verleidelijke Mary of Silence klinkt als een spookachtig slaapliedje dat in het vagevuur van de schemering blijft hangen. Hope Sandoval meets Jim Morrison!
15. Orange Black - (We've Lost) Gravity
Orange Black was een Belgische rockband uit Kontich die drie albums uitbracht. De band werd opgericht toen de drie oorspronkelijke leden 15 jaar oud waren. Ik leerde het nummer kennen via de Duyster-lijst 2003 en het is me altijd bijgebleven!
16. Come - German Song
Come's tweede album, Don't Ask, Don't Tell, werd uitgebracht in 1994. Hoewel het iets rustiger is dan zijn voorganger, klonk het even zwaarmoedig. Pagan tristesse!
17. Brian Eno - By This River
Nummer effectief leren kennen via de prachtige film La Stanza del Figlio. Het ultieme moment van bezinning!
18. Thomas Newman - Brothers
Zelfde verhaal als hierboven. Newman schrijft prachtige filmmuziek, die je geregeld bij het nekvel grijpt. Enjoy!
19. Aereogramme - Barriers
Het is gewoon mooi, en zelfs na vijf, tien, zelfs vijftien luisterbeurten blijft de enorme omvang ervan verrassend en ontroerend.
20. Sonic Youth - Tunic (Song For Karen)
Kim Gordon's tribuut aan Karen Carpenter, zangeres en drummer bij The Carpenters. Ze had anorexia nervosa, een eetstoornis waar destijds weinig over bekend was. Ze stierf eraan op 4 Februari 1983. De manier, waarop de muziek haar pijn beschrijft, is frappant!
#nieuw #news #RAWkost#fredericzwartjes#20(20)#theworstyearever