Bij ons geen standaard eindejaarslijstjes, wel een héél eigen kijk van enkele van onze medewerkers op het afgelopen (muziek)jaar. Enjoy!
Nee, 2020 is zozo, maar toch niet alleen maar kommer en kwel. Juist alle beperkingen zorgen voor nieuwe mogelijkheden en in mijn geval voor allerlei fotoseries die ik anders niet zou hebben gemaakt. Dat concerten fotograferen zeer beperkt was, betekent nog niet dat muziekfotografie onmogelijk is. Ik heb dit jaar interessante series langs zien komen van andere fotografen. Hieronder een klein overzicht van de verschillende fotoreeksen die ik dit jaar maakte.
Januari en februari - concertfotografie
Het oude normaal. Mijn 2020 begon vol enthousiasme om me op concertfotografie te storten: een nieuw podium waar ik huisfotograaf werd en vanaf eind februari voor het eerst aan de slag voor Brothers In RAW, waarbij mijn proefopdracht bij DIIV was in Paradiso. In de eerste twee maanden heb ik een aantal sterke optredens gezien, waaronder Ibibio Sound Machine, Torii en zeker ook DIIV. Het zal nog even duren tot dit weer helemaal terug is, maar daar probeer ik toch hoopvol in te zijn. De waardering voor lokale acts is dit jaar gestegen en dat mag zeker blijven.
Maart en april - foto’s op muziek
Half maart werd er opgeroepen tot sociale isolatie, zo weinig mogelijk mensen ontmoeten. Ik had eerder al eens foto’s gemaakt terwijl ik naar een specifiek nummer luisterde en dit heb ik in deze maanden wat fanatieker opgepakt. Een paar nummers, van lokale bands, in een playlist, koptelefoon mee en op naar een park of rustige plek in de stad. Op locatie zette ik het nummer aan en maakte foto’s tijdens de duur van dit liedje. Tijdens het bewerken van deze foto’s luisterde ik weer dezelfde muziek. Interessant om verschillende zintuigen te combineren en uit te zoeken hoe ik het gevoel van muziek kan visualiseren.
Meer uit deze reeks kan je HIER terugvinden.
Mei en juni - bandjes met banden
Ik kon geen bandjes meer fotograferen op het podium, dus ik besloot ik muzikanten te fotograferen met een band (fietsband, autoband, cassettebandje, etc) in mijn eigen stad Utrecht. Het begon met het idee om een stuk of zeven Utrechtse muzikanten te fotograferen, dat werden uiteindelijk 26 fotoshoots. De meesten kende ik daarvoor nog niet persoonlijk, dus dit was een fantastisch project om veel leuke mensen te ontmoeten en juist de lokale scene vast te leggen in een tijd waarin velen “opgesloten” zitten in directe omgeving van hun huis zonder concerten door het hele land of tourtjes naar het buitenland.
De volledige serie met de portretfoto's en de verhalen achter de gekozen banden vind je HIER terug.
Vanaf juli - portretten tijdens luisteren naar liedje
Na dit vorige project wilde ik meer portretten maken. Ik merkte dat het me makkelijk af ging om snel een connectie te maken met onbekenden, veel beter dan ik had verwacht. Ik ben heel benieuwd naar de invloed van muziek op hoe mensen zich voelen en uiten. Daarom vroeg ik een paar bekenden (en later ook onbekenden) om een favoriet liedje te kiezen. Eerst luisteren we samen naar dit nummer en stel ik wat vragen over de keuze en welke herinneringen de persoon erbij heeft. Vervolgens luisteren we het nummer nog een keer en maak ik ondertussen portretfoto’s. Voor sommigen best ongemakkelijk, maar ook juist mooi en kwetsbaar.
Augustus en september - muzikanten met favoriet instrument
In augustus en september schoot ik vier portretten voor Brothers In RAW van muzikanten met hun favoriete instrument. Een klein aandeel aan het grote geheel van verschillende fotografen en redacteuren die aan deze serie hebben bijgedragen.
Vanaf oktober - Invloed van Buitenaf
Ik ben dit jaar gefascineerd door inspiratie, dus besloot ik bands te benaderen waarbij de muziek beinvloed wordt door een bepaalde omgeving. Ik interview de band en maak foto's van ze in die omgeving. Elke maand verschijnt er een artikel over een artiest in deze serie bij the Daily Indie. Tot nu toe: Seewolf, Lola's Dice en Mevrouw Tamara. More to come!
Hele jaar - Treurtrips
Een fotoproject zonder connectie met muziek, maar ik noem het toch, alleen al als tip om zelf ook eens te doen. Ik ben groot fan van het boek Treurtrips van Mark van Wonderen, overigens fantastisch om cadeau te krijgen of te geven. Dit jaar was perfect om zelf maar eens treurtrips te maken, aangezien werd afgeraden om drukke plekken te bezoeken of en masse de natuur in te gaan. Bij een treurtrip zoek ik, samen met mijn vriend, de karakteristieke vergane glorie op. Een fantastische bezigheid, ook om er daarna een leuk verslagje van te maken, uiteraard met foto’s.
Meer fotoverslagen van mijn Treurtrips.
2020 was totaal anders dan verwacht, voor iedereen, maar het heeft ook veel moois gebracht. Een andere kijk. Ja, ik mis de concerten en de klap voor de muziekindustrie is inmens. Qua persoonlijke ontwikkeling en fotografie had ik dit jaar niet willen missen, toch hoop ik dat de muzieksector snel weer terug kan naar normaal en liever nog wat gezonder dan het oude normaal.